WANT-Redacteur Sebastiën Hoek heeft de PlayStation 5 Pro intensief getest en is enthousiast, maar toch niet meteen verkocht.

De PlayStation 5 is alweer vier jaar op de markt en met bijna 62 miljoen verkochte exemplaren wereldwijd een groot succes. Logisch dus dat Sony vorig jaar de PS5 Slim uitbracht en dit jaar de krachtige PS5 Pro toevoegde om de verkoop een nieuwe impuls te geven.

De PS5 en PS5 Slim liggen qua prijs rond de €400 à €500, maar met een prijskaartje van ongeveer €800 is de PS5 Pro een stuk duurder dan zijn kleinere broertjes. Hoewel de Pro indrukwekkende specificaties biedt, rechtvaardigt dat zo’n forse verdubbeling van de prijs?

Teleurstellende eerste indruk

Na lang twijfelen heb je de knoop doorgehakt: 800 euro lichter loop je naar huis met je gloednieuwe PlayStation 5 Pro onder je arm. Je hoopt misschien op een luxe unboxing-ervaring die past bij een Pro-model, maar die verwachting wordt al snel de kop ingedrukt. De verpakking is verrassend sober en zonder overbodige opsmuk. Voor dat prijskaartje voelt dat toch een beetje teleurstellend.

De inhoud van de doos van de PlayStation 5 Pro is opvallend eenvoudig gehouden. Geen extra’s of luxe toevoegingen die je misschien zou verwachten bij een Pro-model van een populaire console. Sony kiest hier duidelijk voor een praktische benadering. In de verpakking vind je een HDMI-kabel, een stroomkabel, wat handleidingen, een DualSense-controller en uiteraard de PlayStation 5 Pro zelf.

Toch voelt het als een gemiste kans dat Sony geen Pro-controller meelevert, zoals de DualSense Edge of een speciale uitvoering voor de PS5 Pro. Het is iets waar op hoopt, maar uiteindelijk moet je het doen met de standaard DualSense-controller.

@wantnl

De PlayStation 5 Pro ligt vanaf morgen in de winkels! Wij namen alvast een kijkje in de doos! #ps5 #playstation #playstation5pro #gaming #unboxing #tech #techtok

♬ origineel geluid – WANT

Forse grafische upgrades

De PlayStation 5 Pro zelf maakt de teleurstellende verpakking dubbel en dwars goed. De PS 5 Pro is een stuk slanker dan de normale PlayStation 5 en ziet er door de nieuwe strepen in het midden ook een stuk strakker uit. Die strepen zitten er overigens niet voor de sier, maar dienen ook nog als extra ventilatieschacht.

De slanke vorm dankt het apparaat aan het ontbreken van een diskdrive. Wil je er toch een, dan moet je die apart aanschaffen, wat extra geld én tijd kost om hem te bevestigen. Daarnaast wordt er geen standaard meegeleverd om het apparaat rechtop te plaatsen; ook die moet je los kopen.

De PlayStation 5 Pro krijgt een flinke upgrade ten opzichte van de reguliere PS5. Waar het standaardmodel het moet doen met 1 TB opslag, wordt de Pro-versie geleverd met een SSD van maar liefst 2 TB. Een aanzienlijke verbetering, maar de echte winst zit in de grafische kracht. De GPU van de PS5 Pro heeft een rekenkracht van 16,7 teraflops, een flinke sprong vergeleken met de 10,28 teraflops van de originele PS5. Concreet betekent dit dat de Pro 45 procent sneller beelden kan renderen. Resultaat: soepelere gameplay en nóg mooiere graphics.

De GPU heeft niet alleen meer brute kracht, maar ook gebruikt Advanced Ray Tracing en PSSSR. Eerstgenoemde zorgt vooral dat licht beter wordt gesimuleerd en aan de ander heb je momenteel nog helemaal niets. Het is namelijk een AI-tool die in de toekomst 8K naar de PS5 Pro brengt. In de toekomst kunnen 4K-games zo worden opgeschaald naar 8K met een verversingssnelheid van maximaal 120 fps. Wanneer die update precies komt weten we niet, maar mogelijk wordt dit geïntroduceerd wanneer de PlayStation 6 om de hoek komt kijken. Sony gaat in ieder geval voor verbluffende graphics en de PS5 Pro is al klaar voor de volgende stap.

Gamen op de PlayStation 5 Pro: zichtbaar verschil

Het belangrijkste aspect van een nieuwe console is natuurlijk hoe je games draaien. En eerlijk is eerlijk: het verschil is onmiskenbaar. Alle games die ik heb getest, draaien vloeiender en zien er scherper uit. De details zijn indrukwekkend. Het kost wat, maar dan heb je ook wat, zullen we maar zeggen.

Maar merk je dat verschil ook écht tijdens het gamen, wanneer je volledig in je spel zit? Absoluut! De graphics zien er realistischer uit en je bewegingen voelen veel soepeler.

Het type televisie of monitor waarop je speelt, heeft uiteraard invloed op je game-ervaring. Een hogere verversingssnelheid zorgt voor vloeiendere beelden, en het maakt verschil of je een 4K- of 8K-televisie gebruikt. Zelfs op een ‘gewone’ 4K-televisie merk je het verschil tussen de PS5 en de PS5 Pro. Zorg er wel voor dat je de HDMI-kabel aansluit op een HDMI 2.1-poort voor optimale prestaties.

De PlayStation 5 Pro past automatisch de instellingen aan om het beste uit jouw televisie te halen. Wil je toch zelf de instellingen aanpassen voor een nog beter resultaat? Dat kan natuurlijk. Hoe dan ook, de PS5 Pro tilt je game-ervaring naar een hoger niveau – iets waar vooral hardcore gamers blij van worden.

Welke games heb ik gespeeld?

Vanaf het moment dat ik wist dat ik de PlayStation 5 Pro ging reviewen, was er een game die ik heel graag wilde testen en ook gelijk heb aangeschaft: Hogwarts Legacy. Ik had dit spel eerder op de Nintendo Switch gespeeld en was erg benieuwd hoe groot het verschil zou zijn tussen de Nintendo Switch-versie, de PS5-versie en de PS5 Pro-variant.

Het is misschien een open deur, maar het is logisch dat je het verschil ziet tussen Hogwarts Legacy op de PS5 en de Nintendo Switch. Om heel de game op de Switch te krijgen gingen er aardig wat schoonheid van Hogwarts Legacy verloren. Het is dat de gameplay hetzelfde is, maar qua beleving lijkt het bijna wel een andere game.

De versies van Hogwarts Legacy op de PS5 en de PS5 Pro liggen dichter bij elkaar dan de bij Switch en PS5, maar Hogwarts Legacy op PS5 Pro is toch wel de beste manier om dit spel te spelen. De details zijn waanzinnig, de audio lijkt beter te klinken en het spel voelt veel intuïtiever aan.

Ook heb ik God Of War: Ragnarok en Horizon Zero Dawn Remastered getest voor deze review. Bij beide games word je gelijk in het verhaal gezogen en voelt het bijna of je jezelf in een speelfilm waant. Dit gevoel had ik wel iets meer bij God Of War dan bij Horizon Zero Dawn. Beide games zien ervan zichzelf al vrij gepolijst uit, maar de PS5 Pro tilt dit naar een hoger niveau. De Advanced Ray Tracing doet hier goed zijn werk.

Eindoordeel

De PlayStation 5 Pro is een indrukwekkende console die je game-ervaring naar een hoger niveau tilt. Dit komt niet als een verrassing, gezien de aanzienlijke verbeteringen onder de motorkap. Maar rechtvaardigen die upgrades een prijs die bijna verdubbeld is?

Voor de gemiddelde gamer lijkt het antwoord nee. Met extra’s zoals een ingebouwde diskdrive, een Pro-controller en een verticale stand had de PS5 Pro misschien meer het ‘Pro’-label verdiend en was de stevige prijs beter te verantwoorden.

Kies je ervoor om deze accessoires los aan te schaffen, dan loopt de totaalprijs op tot zo’n €1200 à €1300. Voor dat bedrag kun je bijna drie PlayStation 5 Slim-consoles kopen. Hoewel de PS5 Pro absoluut toegevoegde waarde biedt, is hij wat mij betreft minimaal €200 te duur voor een gemiddelde gamer.

Toch is er zeker een doelgroep voor de PS5 Pro: hardcore gamers, PlayStation-fans en mensen die simpelweg altijd voor de ‘Pro’-versie gaan. De PS4 Pro was goed voor 12% van de totale PS4-verkopen, en ik verwacht dat de PS5 Pro vergelijkbare cijfers zal halen. Persoonlijk ben ik enthousiast. Voor mij is de PS5 Pro anno 2024 de beste manier om te gamen op een console. Maar of hij zijn prijs waard is? Dat blijft een vraag die iedere gamer zelf zal moeten beantwoorden.

PlayStation en Xbox hadden eindelijk vrede, tot deze CEO iets zei

Call of Duty: Black Ops 6 is absoluut de moeite waard, ook voor gamers die graag terug willen naar de oude dagen van CoD.

Om eerlijk te zeggen heb ik de laatste jaren praktisch alle Call of Duty‘s aan me voorbij laten gaan. Na redelijk teleurgesteld te zijn geweest met Call of Duty: WW2 zag ik niet genoeg reden om terug te keren naar een serie die me (waarschijnlijk) toch weer ging teleurstellen.

Totdat Black Ops 6 werd aangekondigd. Al rond de eerste geruchten van de game werd gamers beloofd dat dit zesde deel weer terug zou keren naar de roots van Black Ops. Geen futuristisch gezeur, maar ‘ouderwets’ knallen. Na een lang weekend de game gespeeld te hebben, kan ik zeggen dat die belofte (grotendeels) is nagekomen.

Frisse gameplay zonder té erg te vernieuwen

Mijn harde oordeel over de CoD games van de laatste jaren berust grotendeels op nostalgie. Want wat kan die goeie ouwe tijd van Modern Warfare en Black Ops 1 t/m 3 nou toppen? Black Ops 6 weet zich goed staande te houden tegenover mijn met nostalgie beladen kritiek.

En dat komt omdat de game fris voelt zonder zijn succesformule radicaal om te gooien. De graphics zijn zoals je dat mag verwachten van de huidige generatie consoles en de gameplay is vloeiend. De sterspeler op dat gebied is de omnimovement: hierdoor kan jouw personage alle kanten op rennen én duiken.

Dat werkt verslavend. Hoewel het niet in elke situatie van pas komt is er toch niks zo geweldig als met een snoekduik te hoek om te komen en als bij wijze van een schrikeffect je tegenstander het leven te zien laten. Deze nieuwe manier van bewegen werkt fantastisch in zowel multiplayer als de campaign of de zombiemodus.

De multiplayer-maps zijn wat je mag verwachten van Call of Duty: kleinschalig met genoeg ruimte voor dynamiek in het spel. Helaas zouden de levels zo afkomstig kunnen zijn uit een willekeurig andere CoD en zit er (tot nu toe) nog niet écht een memorabel level bij. De maps mogen dan de show niet stelen, ze zijn alsnog hartstikke vet om doorheen te rennen, springen of duiken.

Van deze campaign had Call of Duty niet durven dromen

De campaigns ofwel verhaalmodus van Call of Duty zijn altijd een van twee uitersten geweest: of zo absurd goed dat het zich direct een klassieker mocht noemen (zoals MW2 of Black Ops), of een verhaallijn die niks voorstelde en zo direct weer vergeten werd (zoals, tja een heleboel andere CoD’s). Black Ops 6 is er eentje voor in de boeken.

En dat ligt niet aan de verhaallijn zelf. Deze is vermakelijk, maar een beetje voorspelbaar. De manier waarop je deze speelt daarentegen is iets dat we nog niet eerder hebben gezien. In plaats van willekeurig rennen en schieten wordt je nu de keuze geboden om het gros van de levels stilletjes aan te pakken.

Bovendien zijn er per missie meerdere mogelijkheden om het doel te bereiken. Hierdoor is het absoluut de moeite waard om de campaign meerdere malen te spelen. En dan nog de missies zelf: van Hitman-achtige sluipmoordmissies tot een bizarre vuurgevechten. De acht uur durende campaign vliegt voorbij.

Zombiemodus kiest voor complexe aanpak

Met twee drastisch verschillende maps om uit te kiezen heeft de zombiemodus in Black Ops 6 een goede basis. In Liberty Falls probeer je in een typisch Amerikaans stadje de hordes aan zombies te overleven, terwijl in de krappe gevangenis van Terminus gevaar in iedere hoek schuilt.

Ook ditmaal heeft de zombiemodus een onderliggend verhaal. Dit is voor de zombiemodus in de Black Ops-reeks een van de belangrijkste dingen geworden. Toch zijn de maps ook hartstikke leuk om te spelen zonder je bezig te houden met de zogeheten Easter Egg.

De combinatie van oude elementen als perksoda’s en de mystery box gecombineerd met de frisse uitstraling die Black Ops 6 met zich meebrengt is het een van de betere zombiemodussen van laatste jaren. Net als bij de oudere Call of Duty’s zijn er genoeg geheimen te ontdekken in de levels, zolang je niet te grazen wordt genomen door een ondode.

Oordeel: Black Ops 6 is zeker je geld waard

Call of Duty: Black Ops 6 is een hartstikke leuke game die in multiplayer, campaign en bij zombies vernieuwend overkomt zonder de plank mis te slaan. Zeker de omnimovement had al bij eerdere CoD’s geïntroduceerd mogen worden. Het is een aangename toevoeging aan de toch al pijlsnelle vuurgevechten waar de serie om bekend staat.

Zoals genoemd zijn de graphics de beste die we tot nu toe gezien hebben. De game maakt optimaal gebruik van de next-gen consoles. Call of Duty: Black Ops 6 is een game die zich met goede reden bij de mythische Black Ops-serie mag voegen.

En ook voor de gamers die net als ik in eerste instantie een kritisch, door nostalgie gedreven waardeoordeel willen vellen: geef de game een kans en laat je meevoeren in de snelle flow zoals we dat het liefst doen bij Call of Duty.

GTA 6: alles wat we tot nu toe weten van de game

Qua gaming weet je één ding zeker: elk jaar komt er een nieuwe versie uit van EA Sports FC 25. Maar is de editie van dit jaar het waard om te kopen?

De nieuwste versie van EA Sports FC zorgt altijd voor flink wat discussie. Wordt er wel genoeg aan de game verbeterd om een prijskaartje van 64,99 euro op de Xbox Series S/X en PlayStation 5 te rechtvaardigen?

WANT-redacteur Jeroen Kraak mocht het spel een aantal dagen voor de release uitproberen. Hij vertelt je wat hem allemaal opviel aan de nieuwe game.

Dit is EA Sports FC 25

Het is elk jaar een veelgehoorde klacht: er zit nauwelijks verbetering in de nieuwste voetbalgame van EA. Ook bij EA Sports FC 25 zal dit wel weer het geval zijn. Toch heb ik me de afgelopen dagen behoorlijk vermaakt met de game. Ik zal je vertellen waarom.

Zelf behoor ik tot de groep mensen die niet elk jaar meer een nieuwe EA Sports FC koopt (voorheen FIFA). Mijn laatste voetbalgame die ik speelde was FIFA 23.

Hoewel ik een fanatieke Ultimate Team-speler was, vond ik het niet opwegen tegen het feit dat ik weer 65 euro moest uitgeven aan een nieuw deel waarin de mechanieken en gameplay nauwelijks veranderd waren. Mijn spelers maakten nog steeds enorme blunders waar ik niets aan kon doen, en online wedstrijden voelden soms een beetje scripted aan.

Goed, dat was mijn gevoel, en toegegeven, ik ben ook niet de beste speler. Maar weinig vernieuwing was er inderdaad. Toch vond ik het even wennen om te beginnen met EA Sports FC 25. Een paar zaken waren namelijk echt veranderd, waaronder het verdedigen. Dit is soms wat lastiger omdat je beter gepositioneerd moet zijn. Daarnaast voelt het dribbelen natuurlijker aan en is het spel wat realistischer en trager geworden. Maar echt vernieuwend? Dat heb ik helaas niet kunnen ontdekken.

Nieuwe functies

Er zijn wel enkele nieuwe functies in de game. Wat het meest opvalt is Rush, een nieuwe modus in EA Sports FC 25, die eigenlijk de vervanging is van Volta. In deze modus speel je 5 tegen 5, waarbij elke speler een andere voetballer bestuurt.

Deze modus is vooral leuk met vrienden, want wanneer je het met vreemden speelt, kan het voor frustratie zorgen. Veel spelers richten zich vooral op hun eigen acties in plaats van op het teamspel. Toch is het een grappige toevoeging die zorgt voor snelle potjes. Net als bij Volta zul je het echter na verloop van tijd links laten liggen.

Ook Career Mode heeft een aantal nieuwe functies. Het is makkelijker om je club te personaliseren, en het systeem houdt meer rekening met wat er in de echte wereld gebeurt. Het is iets realistischer geworden, als is het de vraag of je het echt vaak gaat spelen, want de meeste mensen starten toch meteen Ultimate Team op.

Ultimate Team

En ook dat Ultimate Team is een klein beetje vernieuwd, vooral op de achtergrond. Met FC IQ is het makkelijker om tactieken te ontwikkelen voor je team in EA Sports FC 25. Je kunt bijvoorbeeld de rollen van individuele spelers makkelijker aanpassen en ervoor kiezen om je formatie te wijzigen tijdens aanvallen of verdedigen.

EA Sports geeft meteen aan wat de grote voor- en nadelen van je tactiek zijn, zodat je precies kunt kiezen wat het best bij je past. Bovendien kun je de tactiek van een bepaalde manager overnemen en met een simpele code zelfs tactieken van het internet downloaden.

Maar Ultimate Team kent ook enkele nadelen. Zo mag de menu-structuur echt wel op de schop. Het werkt nog steeds omslachtig wanneer je van de ene functie naar de andere wilt schakelen.

Licenties

EA Sports FC 25 heeft ook enkele licenties van clubs verloren. Zo zijn AC Milan en Inter niet meer in de game. De namen van de spelers kloppen wel, maar de namen van de clubs, de shirts en het logo zijn veranderd, zoals eerder gebeurde bij Juventus.

Toch keren er ook weer twee clubs terug. Je kunt weer in het blauw van Napoli en het bordeauxrood van AS Roma spelen.

EA Sports FC 25 is een goede stap voorwaarts

Hoewel EA Sports FC 25 niet enorm vernieuwend is, gaat het wel de goede kant op. Het voetbal is iets realistischer geworden en speelt wat natuurlijker. Het is fijn dat je de tactiek nu nog makkelijker naar je hand kunt zetten.

Er zijn echter nog genoeg verbeterpunten, waarbij vooral de menu-structuur aangepakt mag worden. Daarnaast is de verbinding niet altijd even stabiel, maar mogelijk wordt dit met een update opgelost. Voor mij is het dus een prima editie, zeker nadat ik een jaar heb overgeslagen.

Gamers met een PlayStation 5 laten misschien wel gratis games liggen

Voor veel PlayStation 5 en Xbox-gamers is Star Wars: Outlaws een van de games waar het meest naar uitgekeken is. Wij mochten al flink wat uren in de game steken voor de release.

Er zijn al flink wat Star Wars-games uitgebracht, maar een open-wereldgame was er nog niet. Daar brengt Ubisoft nu verandering in met Star Wars: Outlaws.

Maar is het ook een goede game, en kunnen Star Wars-fans er echt van genieten? Na The Acolyte zijn ze tenslotte toe aan iets dat hen blij maakt. Kan de game de hoge verwachtingen waarmaken?

Dit is Star Wars: Outlaws

Kay Vess is jarenlang opgegroeid op haar thuisplaneet. Al van jongs af aan krijgt ze het criminele leven met de paplepel ingegoten. Echt veel meer dan een kruimeldief is ze niet, maar ze wil graag grotere overvallen en inbraken plegen.

Maar zodra ze dat probeert, gaat het helemaal mis en wordt het alleen maar erger. Het lijkt wel alsof de pech haar blijft achtervolgen. Haar vrijheid is continu in gevaar. Is ze eigenlijk wel voor het dievenleven geboren?

Gelukkig hoeft ze niet alles alleen mee te maken, want ze heeft haar trouwe vriend Nix bij zich, die haar onvoorwaardelijk steunt. Dit beestje helpt haar met zakkenrollen en kan deuren van afstand openen dankzij zijn kleine gestalte.

De band tussen de twee is prachtig om te zien en zorgt voor een leuke dynamiek tijdens Star Wars: Outlaws, vooral als je allerlei ongure types in de ruimte tegenkomt, al zitten er ook echte vrienden tussen. Je moet in de game voor verschillende kartels werken en bouwt bij hen een reputatie op. Deze groepen kunnen elkaar echter niet uitstaan, dus als je voor de een iets steelt van de ander, kan dat zowel positieve als negatieve gevolgen hebben voor je reputatie. Deze gevolgen bepalen weer of je betere of slechtere beloningen krijgt.

Veel actie

Dit systeem in Star Wars: Outlaws is vrij eenvoudig, maar het werkt wel. Je moet af en toe echt nadenken voordat je een missie uitvoert en beslissen wie je heel graag een mes in de rug wilt steken.

Voor die schimmige bendes moet je allerlei missies uitvoeren die langzaamaan steeds groter worden. Het toffe daaraan is dat je zelf kunt kiezen hoe je ze aanpakt. Schiet je er meteen op los, of ga je juist voor een stille aanpak? Het mooie is ook dat de plekken waar de missies zich afspelen, zich prima lenen voor verschillende benaderingen. Je kunt op allerlei manieren van A naar B komen en rondsluipen.

Het is echter wel jammer dat het vechten soms wat eentonig is en dat de tegenstanders soms een beetje dom zijn. Als je voor de zoveelste keer fluit om een vijand naar je toe te lokken, komt er altijd maar één in plaats van meerdere vijanden. Daarnaast kun je, als je iemand neerslaat, hem niet verplaatsen, wat de tactiek iets versimpelt.

Een Star Wars-game is natuurlijk niet compleet zonder ruimtegevechten in je ruimteschip. Hoewel dit ook wel eentonig kan worden, is het veel beter uitgewerkt dan bijvoorbeeld in Starfield. Je kunt behendig met je ruimteschip tussen obstakels doorvliegen op weg naar andere planeten.

Alleen op de wereld?

De wereld in Star Wars: Outlaws is groot, en Ubisoft-games hebben inmiddels een stigma: enorm grote werelden vol met allerlei icoontjes waar je naartoe kunt. Het was als het ware echt puntjes afvinken, wat een beetje saai kon worden.

Gelukkig kan ik dat meteen uit de wereld helpen, want dat is hier niet het geval. Sterker nog, je wordt uitgedaagd om op avontuur te gaan, door middel van missies, geruchten die je opvangt of data die je op bepaalde plaatsen vindt.

Natuurlijk heb je in een Star Wars-game verschillende planeten. In Outlaws is dat niet anders. Elke planeet heeft een andere begroeiing en uitstraling. Terwijl je de ene kent uit de vele films, series en comics, is er ook een planeet die compleet nieuw is in de franchise. Je zult dus zowel iconische plaatsen als grote verrassingen tegenkomen.

En die werelden zijn echt heel levendig. Je waant je echt in het Star Wars-universum. Dit zal dus heel fijn aanvoelen voor fans, vooral als je kunt rondcrossen op je opgepimpte Speeder. Stiekem hebben de makers dan ook goed gekeken naar Red Dead Redemption, waar de wereld ook levendig is en waar je bij toeval iets kunt tegenkomen.

Veel minigames

Ubisoft heeft veel minigames in Star Wars: Outlaws stopt maar dat is niet altijd even succesvol. Zo moet je sloten openmaken door op een bepaald ritme op de knop te drukken. Dit wordt echter wat eentonig. Dat kan ook zo zijn bij het kraken van grotere kluizen. Dit is een soort Mastermind waarbij je na een aantal pogingen de juiste code moet vinden.

Daarnaast kun je ook nog Sabacc spelen, een soort poker dat vooral bekend is geworden door Han Solo uit de films. Dat spel is eenvoudig te leren en biedt genoeg variatie om even het vechten achter je te laten. Dit is ook weer een van de vele details die in de game zit uit de echte Star Wars-reeks.

Een game voor de echte Star Wars-fan

Misschien is Star Wars: Outlaws niet heel origineel, toch is het wel heel vermakelijk. Je krijgt echt een Star Wars-gevoel en dat is misschien wel het belangrijkst. Je merkt echt dat de game gemaakt is door echte fans die hun kindje echt veel liefde geven.

Eindelijk ben je echt onderdeel van de Star Wars-wereld en kan je doen wat je wil. Daarnaast is het verhaal van Kay en Nix ook heel fijn om te volgen en verveelt het niet. Het houdt je echt gemotiveerd om verder te gaan. Als je de game dus aanslingert ben je echt flink wat uren zoet.

Star Wars: Outlaws is nu beschikbaar op PlayStation 5, Xbox Series S/X en PC.

Het Star Wars: Jedi Survivor vervolg hoeft alleen te komen als het aan deze punten voldoet

Voor veel Final Fantasy-fans is het zevende deel de beste game uit de serie. Gaat Final Fantasy VII Rebirth voor de PlayStation 5 ervoor zorgen dat we de oude versie vergeten?

Gamemaker Square Enix gaf ons met de Final Fantasy VII Remake al een heerlijk voorgerecht voor het zevende deel van de game. Nu staat het hoofdgerecht op het menu.

Maar kan Final Fantasy VII Rebirth op de PlayStation 5 de daardoor hoge verwachtingen waarmaken? Is de game net zo goed, of misschien wel beter en kan het de fans echt voldoening geven?

Dit is Final Fantasy VII Rebirth

Laten we bij het begin beginnen, want met Final Fantasy VII Remake en Rebirth kan er wat verwarring ontstaan. Beiden zijn namelijk remakes van de originele versie. Remake richt zich echter op het gedeelte in de hypermoderne stad Midgar, wat het begin was van de originele Final Fantasy VII-game. De makers maakten dat echter zo uitgebreid dat het een game op zich was. Er staat zelfs nog een derde deel op de planning.

Final Fantasy VII Rebirth gaat dus verder op de PlayStation 5 waar Remake gestopt is. Het verhaal gaat over de groep Avalanche die zich verzet tegen Shinra, een energiebedrijf dat een monopolie heeft. Zij maken energie uit Mako, wat slecht is voor de wereld, want ook al het leven draait erop. Je zal vooral in de huid kruipen van hoofdpersonage Cloud.

In tegenstelling tot het eerste deel van de remake, ga je nu echt de wereld in, iets waar veel fans zich echt op verheugen. Hoewel Final Fantasy VII Rebirth redelijk lineair is, zijn er ook grote gedeeltes van de game open-wereld. Hier kun je verschillende side-quests en activiteiten doen. Deze geven je echt wat achtergrond over het verhaal en de wereld.

Veel activiteiten

De activiteiten zijn aardig, maar voelen soms vooral aan als opvulling. Heb je er geen zin in, dan zijn ze prima te skippen. Dit zijn dingen zoals monsters verslaan met bepaalde doelstellingen en naar verborgen kristallen op zoek gaan. Die activiteiten voelen een beetje aan zoals een typische Ubisoft-game op de PlayStation 5 met icoontjes op de kaart, zoals Far Cry en Assassin’s Creed.

Toch geeft het voltooien weer net wat voordelen om de wereld zelf te verkennen. Zo kan je bijvoorbeeld meer gebieden met Chocobo’s verkennen (de typische Final Fantasy-vogel die je overal naartoe kan brengen) en levert het experience points op waardoor je sneller vaardigheden en sterktes kan ontwikkelen.

Het fijne is dat er bovendien door bepaalde gebeurtenissen zaken in de wereld kunnen veranderen, waardoor het de moeite waard is om af en toe terug te keren op oude plaatsen.

Een prachtige fantasiewereld op je PlayStation 5

De wereld ziet er overigens erg prachtig uit en zeker als je het vergelijkt met het grauwe Midgar. Daarnaast waren sommige beelden (vooral de achtergronden) in het vorige deel wazig, maar daar heeft Final Fantasy VII Rebirth gelukkig geen last van. Dat heeft er mede mee te maken dat in tegenstelling tot het vorige deel, deze speciaal is ontwikkeld voor de PlayStation 5.

Het verhaal zit echter nog steeds goed in elkaar, al is het daarbij wel echt fijn om het eerste deel te spelen. Er zit wel een kleine recap in de game, maar waarschijnlijk heb je dan nog steeds geen idee als nieuwe speler waar het precies over gaat. Gelukkig zorgt een van de eerste flashback in de game ervoor dat je echt meteen in het verhaal zit, zonder dat je de echte voorgeschiedenis hoeft te kennen.

Wat zelf een nieuwe speler meteen herkennen is de band tussen de verschillende personages. Deze zijn er goed opgebouwd. In verschillende sidequests ga je als Cloud zijnde met je verschillende teamgenoten op pad, waarbij er prachtige conversaties zijn tussen de twee. En dat is juist belangrijk omdat Cloud in het begin misschien wel een botte lul lijkt zonder enige emotie.

Het vechtsysteem van Final Fantasy VII Rebirth

Wat wel redelijk gelijk is gebleven in Final Fantasy VII Rebirth, is de manier van vechten in het eerste deel. Een deel is actief en een kleiner deel passief. Je moet aanvallen opbouwen om uiteindelijk speciale technieken of magie te gebruiken. Je kan makkelijk tussen verschillende karakters schakelen op je PlayStation 5.

Zoals je van Final Fantasy gewend bent, heeft ook VII Rebirth op de PlayStation 5 een eigen skill tree, waarmee je jouw karakter zelf vorm kan geven. In deze game wordt dat Folios genoemd. Deze werken vrij simpel en je kan makkelijk kiezen hoe je karakter wil ontwikkelen. Richt je je bijvoorbeeld op magie of fysieke aanvallen?

Toch is er een ding wat wel soms irritatie opwekt. De door de computer bestuurde karakters voeren minder snel aanvallen uit dan jezelf. Daardoor kan het soms even duren voordat een balkje vol is waardoor je een speciale aanval kan doen of als je juist magie wil gebruiken. Wel speelt elk karakter echt anders. Het is dan ook wel fijn om te schakelen tussen de verschillende personages in gevechten.

Spelen zoals jij wil op je PlayStation 5

Daarnaast kan je je speciale aanvallen makkelijk aanpassen door middel van Materia. Dit zijn ronde bollen die allemaal weer een eigen stat of aanval verbeteren. Denk bijvoorbeeld aan het toevoegen van een vuuraanval.

Ook is het mogelijk om je eigen items te maken in Final Fantasy VII Rebirth voor de PlayStation 5. Dit doe je door verschillende grondstoffen te verzamelen. Deze kan je krijgen door vijanden te verslaan maar ook door op zoek te gaan in de wereld. Dit zijn zowel potions als bijvoorbeeld uitrusting.

Al met al zorgen al deze opties toch dat je het spel kan spelen zoals jij wil, ondanks dat het een lineaire game is. Het hele verhaal is zonder al te veel poespas uit te spellen, maar soms loont het wel om eventjes te stoppen en echt van de omgeving of minigames te genieten.

Je zal helaas nog wel even moeten wachten voordat de game uitkomt. De release is op 29 februari en is voorlopig een PlayStation 5 exclusive.

Insomniac Games wist in 2018 de harten van alle Marvel-fans te veroveren met een meesterwerk van een game. Marvel’s Spider-Man 2 is het vervolg op dat meesterwerk en man, het is gewoon nog beter.

De afgelopen twee weken ging Mark helemaal los met de game voor de PlayStation 5. Het resultaat: dit is geen recensie, maar een lofzang op het perfecte vervolg op de perfecte superheldengame.

Marvel’s Spider-Man 2 vervolgt een meesterwerk

Na het spelen van Marvel’s Spider-Man (2018) en Marvel’s Spider-Man: Miles Morales (2020) gebeurde iets unieks. Mijn brein zocht niet naar iets nieuws, niet naar iets baanbrekends, maar puur en alleen naar meer van hetzelfde. En geloof me: ik haat meer van hetzelfde.

Insomniac Games wist me echter op een hele bijzondere manier te raken. De ontwikkelaar vertelt het welbekende verhaal van Marvel’s superheld op geheel eigen wijze en gooit daar ook nog eens fantastische gameplay tegenaan.

Na de intrigerende aanpak van iconische schurken als Doctor Octopus en de succesvolle introductie van Miles Morales, is het niet gek dat fans zitten te wachten op wat men nog meer in petto heeft.

Het resultaat is de kennismaking met Kraven the Hunter, Harry Osborn, Venom en nog veel meer personages. En dat terwijl je dit keer niet alleen met Peter Parker of Miles Morales speelt. Op papier wordt al duidelijk hoe geweldig deze game is voor de fans.

En dan moet het spel überhaupt nog beginnen.

Een kneitergoed verhaal

Het is lastig om te vertellen wat Spider-Man 2 zo goed maakt zonder daar ook maar enige vorm van spoilers in te gooien. De game zit namelijk vol met aangrijpende momenten en elementen die je misschien niet zo snel had verwacht.

Toch ga ik mijn best doen, want die verrassende elementen zijn de helft van het plezier. Het enige wat je wat mij betreft hoeft te weten is dat Marvel’s Spider-Man 2 een iets minder emotioneel verhaal heeft dan het eerste deel en een stuk meer actie bevat.

Insomniac doet dit, zeker door de verhalen van Peter Parker en Miles Morales te combineren, fantastisch. Het verhaal sleept je vrijwel vanaf de eerste minuut in het digitale New York City en laat je daarna ook niet meer los.

Laat ik het zo zeggen: in de loop der jaren hebben we een hoop Spider-Man-films gekregen waar ik als fan erg van kon genieten. Maar als er een aanpak is die ik dolgraag in de bioscoop zou willen zien, dan is het deze wel. Zo goed is het.

Marvel’s Spider-Man 2 is meer van hetzelfde

De gameplay van het spel is echter ook goed, al is dat niet heel moeilijk gezien het praktisch hetzelfde aanvoelt als het eerste deel.

Je slingert in je veel te strakke spandexpak (want dat is wat het is) door een waanzinnig New York en probeert, tussen het hoofdverhaal door, de straten te ontdoen van criminaliteit, zoals een echte Spider-Man betaamt.

Er zijn zijmissies die voortbouwen op de vorige games, unieke missies die je kort kunt spelen en nieuwe aparte uitdagingen. Denk aan het verzamelen van Spider-bots, het nemen van foto’s of het aanpakken van kwaadaardige personages die met het hoofdverhaal te maken hebben.

De combinatie tussen Miles Morales en Peter Parker, die elkaar zo nu en dan ook helpen, is eigenlijk het enige wat we echt nieuw kunnen noemen. Marvel’s Spider-Man 2 doet inderdaad meer van hetzelfde, en dat is wat mij betreft ook meer dan prima.

Upgraden tot je een ons weegt

Wat echter wel anders aanvoelt, is het upgradesysteem. Naast het vrijspelen van unieke outfits voor zowel Peter als Miles, is het nu bijvoorbeeld ook mogelijk om het uiterlijk van die pakken aan te passen met andere kleuren.

Door de combinatie van de twee karakters is ook het vaardigheidsboom-systeem iets uitgebreider. Je kiest niet alleen voor een nieuwe vechtvaardigheid voor Miles of Peter, maar kunt ook voor beide helden kiezen. Dit resulteert in sneller slingeren door de stad of algemene vaardigheden binnen het vechtsysteem.

Wat ik persoonlijk ook gaaf vind, is dat je, naast de standaard upgrades voor gadgets, gewoon net iets meer tijd kunt besteden aan het voorzien van het pak van je superheld van de meest geavanceerde technologie.

Al met al sluiten ook de upgrades uitstekend aan op het verhaal, succes en plezier dat gepaard gaat met Marvel’s Spider-Man 2.

Marvel’s Spider-Man 2 is het perfecte vervolg

Plezier. Dat is precies wat het is. Marvel’s Spider-Man 2 had te maken met torenhoge verwachtingen, maar gaat daar uitstekend mee om. De kans dat elke fan van de twee voorgaande games zich vermaakt met dit nieuwe deel is 200%.

@wantnl

De slechtste game van 2023 is hier #lordoftherings #gollum #games #kingkong #skullislandriseofkong

♬ origineel geluid – WANT

De kans dat die persoon meer kan genieten van het lichtelijk verbeterde (en grotere) New York, de kleine nieuwe elementen en het verhaal is net zo groot.

Persoonlijk vond ik Marvel’s Spider-Man (en Miles Morales) de perfecte superheldengame. Marvel’s Spider-Man 2 is dat, wat mij betreft, het perfecte vervolg op.

Electronic Arts geeft met Immortals of Aveum het First Person Shooter-genre een gewaagde en bijzondere twist. Is dit dé speelbare verrassing van 2023, of is dat allemaal een beetje overdreven?

WANT’s Mark Hofman heeft de game een paar weken lang gespeeld op zijn PlayStation 5 en vertelt je er in dit artikel alles over.

@wantnl

De nieuwe Playstation 5 is hier #playstation #playstation5 #playstation5slim #games #gaming

♬ original sound – WANT

Immortals of Aveum komt uit het niets

Titels als Starfield, Hogwarts Legacy en Marvel’s Spider-Man 2 maken mijn jaar op het gebied van gaming volledig. Hoewel ik daar ontzettend van kan genieten, moet ik eerlijk bekennen dat het me niet heeft verrast. Het genot was wel in lijn met mijn verwachtingen.

Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat dit bij Immortals of Aveum zeker niet het geval was. Toen de reviewcode van de PlayStation 5-versie in mijn inbox verscheen, wist ik zelfs niet eens wat ik precies toegestuurd had gekregen.

Dat ik mezelf vervolgens compleet heb weten te verliezen in een waanzinnige First Person Shooter, had ik dus echt niet kunnen bedenken. Maar wat ben ik blij dat het me is overkomen.

Eeuwige oorlog in Aveum

Immortals of Aveum speelt zich af in een wereld genaamd Aveum, een wereld die zich midden in de Everwar bevindt, een strijd tussen vijf verschillende koninkrijken die allemaal willen heersen over de magische bron van de wereld, een bron die diep in het hart van de planeet ligt.

Als speler stap je in de schoenen van Jak, een wees uit Seren die bij zijn geboorte geen magische krachten had, maar ze later kon ontwikkelen. Hij wordt rechtstreeks de oorlog ingesleept op het moment dat hij een opvallende magische uitbarsting heeft tijdens een aanval op zijn stad, waarbij zijn vrienden het loodje leggen.

Op het moment van spelen duurt de oorlog al eeuwen en zijn er nog maar twee koninkrijken over: Lucium en Rasharn. Jak voegt zich bij het eerste koninkrijk en wordt toegelaten tot de zogeheten Order of Immortals, wat praktisch gezien de Special Forces van Lucium kan worden genoemd.

Daar komt Jak er echter al snel achter dat hij een Triarch Magnus is, een speciaal type magiër dat in staat is om drie verschillende soorten magie te gebruiken: blauw, groen en rood. Samen met de hulp van de andere Immortals kunnen spelers hun best doen om Lucium te redden en de kwaadaardige Rasharn-leider Sandrakk te stoppen.

Immortals of Aveum geeft FPS unieke twist

Dat verhaal leent zich uitstekend voor een prettig avontuur, maar het is de unieke twist in het First Person Shooter-genre die het interessant maakt.

De reden: Immortals of Aveum ruilt de wapens in voor magie. Er zijn spreuken die het effect van een shotgun, machinegeweer of LMG nabootsen. Iets dat verrassend genoeg niet alleen goed werkt, maar ook nog eens veel voldoening geeft.

Iets dat wat mij betreft ook zeker geldt voor de lichte RPG-elementen die daarmee gepaard gaan. Denk hierbij aan het ontgrendelen en gebruiken van 25 unieke spreuken, 80 verschillende talenten en verschillende stukken uitrusting die Jak uitstekend weet te ontwikkelen.

Ja, het FPS-genre combineren met magie is zonder twijfel een gewaagde actie. Maar ik moet heel eerlijk bekennen dat het wat mij betreft uitstekend uitpakt. Immortals of Aveum is echt verrassend leuk.

De nodige problemen zijn aanwezig

Het verhaal zit ontzettend goed in elkaar, maar het gebrek aan emotie in de personages is wel echt een beetje zonde. Hoewel Immortals of Aveum er uitstekend uitziet, zijn de gezichtsuitdrukkingen in de cutscenes echt een beetje leeg. Het voelt een beetje ongemakkelijk.

Een probleem dat ik ook heb met de NPC’s tijdens het spelen van het spel. Hard weg moeten rennen omdat de hele boel in brand staat, zorgt voor adrenaline, maar het voelt een beetje stom dat je in die haast op NPC’s moet wachten die net even te traag weglopen.

Net als dat ik het persoonlijk best wel jammer vind dat het begin van het spel vrij overheersend kan zijn. De gameplay zit vol met geweldige elementen, maar die krijg je wel in ongeveer het eerste uur van het spel allemaal voorgeschoteld. En dat voelt, heel eerlijk gezegd, niet heel lekker.

Dat gezegd hebbende, kan ik over het algemeen zeggen dat Immortals of Aveum me echt een hele leuke tijd heeft bezorgd. Een verrassend leuke tijd, zelfs.

Immortals of Aveum is mijn verrassing van het jaar

Voor een game die, wat mij betreft, een beetje uit het niets komt, heeft het gamers heel veel te bieden, vooral als je op zoek bent naar een ouderwetse singleplayer-game die je gewoon van begin tot eind kunt uitspelen.

Hoewel titels als Starfield en Hogwarts Legacy mijn jaar op het gebied van gaming flink weten te maken, kan ik wel stellen dat Immortals of Aveum voor mij persoonlijk dé verrassing van het jaar is.

Alle reden om, bij twijfel, dit spel toch echt een kans te geven.

PlayStation 5 krijgt broodnodige facelift en iets hoger prijskaartje

2023 is een fantastisch gamejaar. Hogwarts Legacy, Diablo 4 en The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom zijn drie echte toppers. De PlayStation 5 heeft nu echter de game waarvoor je de rest echt uit je handen moet laten vallen. WANT-redacteur Jeroen Kraak vertelt je er alles over.

Ik heb zelf uren in Hogwarts Legacy en The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom gezeten. Nu raak ik ze helemaal niet meer aan en dat heeft een reden. De PlayStation 5 heeft een game die al mijn vrije tijd opslokt. Totdat ik deze heb uitgespeeld, wil ik echt niets anders meer.

Hogwarts Legacy en Zelda aan de kant schuiven

Hoewel mijn interesse in gamen de laatste tijd wat afnam, is die weer helemaal terug. Ik had gewoon geen zin meer om Hogwarts Legacy en The Legend of Zelda uit te spelen. Hoewel ik die games echt heel leuk vond, werd het op een gegeven moment wat te veel van hetzelfde.

Ik ben een beetje moe geworden van open-wereldgames. Kilometers lopen van de ene naar de andere quest. Telkens dezelfde opdracht: breng voorwerp A naar persoon B, ga lopend naar de volgende tempel, sla ondertussen weer wat varkens neer en zoek een nieuw wapen omdat je zwaard weer uit elkaar is gevallen.

Een open wereld en de bijbehorende vrijheid is natuurlijk fijn, maar het houdt een beetje op als elk huisje er hetzelfde uitziet en nauwelijks iets toevoegt. Soms is het juist beter als de wereld wat meer gestructureerd is, de plaatsen echt een eigen gezicht hebben en het verhaal weer leidend wordt. Dat doet deze nieuwe PlayStation 5-game fantastisch.

Veel games vallen in herhaling en doen elke keer hetzelfde kunstje. De games dit jaar zijn daarop geen uitzondering. Hogwarts Legacy heeft bijna alles uit andere games gehaald, inclusief de duizend icoontjes op de kaart (hallo, Ubisoft). The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom doet bijna alles hetzelfde als Breath of the Wild, alleen kun je nu wat meer bouwen en is de wereld wat complexer.

Final Fantasy XVI is op PlayStation 5 anders dan alle voorgangers

Square Enix had ervoor kunnen kiezen om een veilige route te nemen en alles hetzelfde te doen als voorgaande delen, maar dat doen ze niet. Nee, deel zestien is echt anders dan zijn voorgangers en dat zal voor fans van de serie even wennen zijn, maar uiteindelijk gaan ze dit zeer tof vinden.

Zelf heb ik vanaf Final Fantasy X (een van mijn favoriete games) alle delen gespeeld, behalve de online-versie. Toch verloor ik langzaam mijn interesse. XVI is precies wat de reeks nodig heeft: echte vernieuwing.

Als je Final Fantasy XVI start op je PlayStation 5, lijkt het net alsof je in Game of Thrones bent beland. Er woedt een grote machtsstrijd in de wereld vol oorlogen, verraad en magische krachten. Deze game heeft dan ook gekozen voor een middeleeuwse setting, waarmee het teruggaat naar de roots, net zoals kristallen die een belangrijke rol spelen.

Bij dat decor heeft Square Enix voor Final Fantasy XVI echter wel voor een andere sfeer gekozen. Vroeger was de serie vooral schattig met hier en daar een chocobo die je kon knuffelen. In het nieuwste deel wordt een veel duisterdere toon aangeslagen. Gescheld, seks, slavernij en oorlog komen allemaal voorbij. Geen brave game zoals Hogwarts Legacy of Zelda, dus.

Vertrouwd en nieuw

Het verhaal zit echt geweldig in elkaar met allerlei plotwendingen. Je zit continu op het puntje van je stoel en je wilt gewoon weten hoe het allemaal afloopt. De karakters in het spel zijn stuk voor stuk goed uitgewerkt. De side-quests geven achtergrond aan het verhaal, hoewel die niet allemaal even geslaagd zijn.

Overigens hoef je chocobo’s niet helemaal te missen, want ze zitten nog steeds in de game. Final Fantasy XVI heeft namelijk een aantal vertrouwde elementen meegenomen op de PlayStation 5. Denk aan de typische Final Fantasy-muziek, verschillende monsters en de Eikons, die in vorige versies nog door summoners als aeons werden opgeroepen. Dat geeft net dat vertrouwde gevoel waardoor de verbinding met de game-serie als geheel behouden blijft.

Bij Final Fantasy gaat het natuurlijk om de gevechten, en die zijn in dit deel echt spectaculair te noemen. Het is wat minder traditioneel en meer veranderd in een echte actie-RPG. Je vecht vooral met het hoofdpersonage door middel van combinaties van de verschillende toetsencombinaties. Toch krijg je regelmatig ook hulp van teamgenoten, al doen deze dat vooral op basis van AI.

Zelda en Hogwarts Legacy kunnen dit leren van de PlayStation 5-game

Deze gevechten zien er nu echt flitsend uit op je PlayStation 5 en zitten vol met spectaculaire visuals. Dat kan ertoe leiden dat je soms de weg een beetje kwijtraakt in een gevecht, maar het maakt het allemaal wel veel dynamischer. Bovendien volgen grote gevechten elkaar soms in razend tempo op, waardoor je in een achtbaanrit vol actie terechtkomt zonder rustmoment.

Final Fantasy XVI heeft elementen behouden waardoor het vertrouwd blijft aanvoelen op de PlayStation 5, maar brengt tegelijkertijd ontzettend veel vernieuwing met zich mee doordat het een andere koers durft te varen. Iets waar andere games een voorbeeld aan kunnen nemen. Zelda deed dat natuurlijk met Breath of the Wild, maar Tears of the Kingdom is eigenlijk hetzelfde. Hogwarts Legacy had een fantastische setting, maar nam qua gameplay geen enkel risico.

Nogmaals, deze games zijn geweldig, maar het zou sieren als ze wat meer durf zouden tonen. Dat geldt niet alleen voor die titels, maar ook voor vaste PlayStation 5-IP’s zoals Horizon en God of War. Allemaal top-titels, maar ze bewandelen het veilige pad in plaats van echt te vernieuwen.

Natuurlijk kan het nemen van risico’s verkeerd uitpakken, maar Final Fantasy XVI laat zien dat het echt de moeite waard is om het te proberen. Hopelijk is dit een aanmoediging voor andere gameontwikkelaars en zien we bijvoorbeeld ook een GTA 6 en Starfield boordevol nieuwe elementen.

Hogwarts Legacy: mijn jarenlange Harry Potter-droom komt prachtig tot leven

Star Wars Jedi: Survivor ligt bijna in de winkels. WANT-redacteur Dunke van Boekel heeft zich nu al een week ondergedompeld in het nieuwe avontuur van Cal Kestis (Cameron Monaghan) en BD-1. Nu mag hij eindelijk kwijt wat hij daarvan vond, zonder spoilers uiteraard.

Vijf jaar geleden stalen Cal, BD-1 en Merrin mijn hart in Jedi: Fallen Order. De grote terugkeer van de singleplayer Star Wars-ervaring in gaming wist velen te verrassen met een sterk verhaal. Tja, en de gameplay hoorde helemaal in het straatje van Star Wars. Nu is het natuurlijk maar de vraag of het vervolg, Star Wars Jedi: Survivor, dit trucje nog eens kan flikken.

Het verhaal van Star Wars Jedi: Survivor

In 2019 leerden we de voormalige Padawan Cal Kestis kennen, die zich verborg voor de kwaadaardige Empire. Wat daar slim gedaan werd, was het verweven van bepaalde gameplay-elementen in dat verhaal.

Cal had zichzelf namelijk compleet afgesloten van The Force, maar werd naarmate de game vorderde sterker. Dit trucje wordt enigszins herhaald in Jedi: Survivor, maar niet met hetzelfde emotionele gewicht.

Daarentegen weet de nieuwe game wel een uniek Star Wars-verhaal neer te zetten. In grote, spoilerloze lijnen zien we Cal die gefrustreerd is over het feit dat de Empire maar blijft groeien. Het zoeken van een oplossing lijkt hierbij vrijwel onmogelijk.

Het navigeren van een universum dat almaar duisterder wordt neemt op iedereen een tol. Jedi: Survivor blijft in de kern trouw aan de klassieke goed-versus-kwaad dynamiek die bij Star Wars hoort, maar biedt hier tegelijkertijd ook nuance aan.

Star Wars tot op het bot

De crew waar Cal in de eerste game mee optrok, is in Jedi: Survivor weer terug, maar ze zijn niet meer geheel zoals je ze herinnert. De vijf jaar tussen Fallen Order en Jedi: Survivor zijn te voelen, maar niet op een manier waarop je denkt dat je een game gemist hebt (al worden er wel een aantal gebeurtenissen aangehaald in het boek Star Wars Jedi: Battle Scars).

Het begin trekt je meteen terug in het universum Far, Far Away, al kan ik me voorstellen dat het middelste stuk van de game voor sommigen iets te lang duurt. De explosieve derde akte zit daarentegen zo vol met toffe momenten en ontwikkelingen dat je dat bijna vergeet.

Star Wars Jedi: Survivor weet weer een verhaal te vertellen en concepten te introduceren die een beetje weg hebben van alle aspecten van Star Wars. De invloeden van de Prequel-films binnen het tijdperk van net voor de originele trilogie zijn goed geïmplementeerd, en het verhaal voelt soms aan als een boek dat voor de Disney-overname werd geschreven.

Daarbij wordt er ook veel gewerkt met een tijdperk waar ik erg enthousiast over ben, maar dat ik even in het midden laat omwille van spoilers.

Prima, maar hoe zit het met die gloeistok?

Star Wars Jedi: Fallen Order werd op het gebied van gameplay beschreven als een mengelmoes van verschillende games, met als voornaamste inspiratiebronnen Dark Souls en Tomb Raider. In Jedi: Survivor verandert daar eigenlijk weinig aan, maar je opties worden wel uitgebreid.

De tactische gameplay van Fallen Order, waarbij je constant bezig bent met het leeghalen van de stamina-balk van je vijanden om een aantal hits te krijgen terwijl je zelf aanvallen pareert en ontwijkt, keert weer terug. De verandering zit vooral in de nieuwe ‘stances’, of lightsaber-stijlen.

Naast het losse en dubbelzijdige zwaard heb je nu ook toegang tot het gebruiken van twee zwaarden, een lightsaber en blaster of een grote crossguard-stance.

Mijn persoonlijke hoop was dat je met een soort weapon-wheel kon wisselen tussen deze 6 stances, maar helaas kun je er maar twee selecteren die je gebruikt tot je weer bij een meditation-point komt.

Indiana Jones spelen in het Star Wars-universum

Je bezoekt tijdens je reis in Jedi: Survivor een aantal planeten. Het zijn er minder dan in Fallen Order, en sommigen zijn vrij lineair, maar er valt genoeg te verkennen. Zeker op Koboh, waar overduidelijk veel tijd in heeft gezeten. In mijn preview lichtte ik al uit dat er een flink aantal side-quests en geheime omgevingen te vinden waren. De hoop was dat dit aanwezig was op alle planeten, maar dat viel tegen.

Vooral Koboh en een niet nader genoemde planeet hebben open gebieden om te ontdekken. Het puzzelen en platformen is tof, maar had wat meer visuele variatie kunnen gebruiken. Er zijn genoeg beloningen te ontdekken die je vooral toegang geven tot meer mogelijkheden. Bijvoorbeeld in het customizen van Cal, zijn lightsaber en BD-1.

Als je de eerste game gespeeld hebt, voelt Jedi: Survivor als een warm bad. Je klimt, wall-runt en rent door de planeten in combinatie met gebruik van je Force-powers. Wanneer je meer van deze krachten vrijspeelt, openen er ook nieuwe paden waar je aanvankelijk niet bij kon, dus het is de moeite waard om te blijven ontdekken op plekken waar je al bent geweest.

Wat ik wel even moet melden is dat Star Wars Jedi: Survivor hier en daar nog niet heel soepel draait, in ieder geval op de PlayStation 5. In performance mode haalt de game niet altijd de 60 fps, en er zijn instanties waarin hele gebieden textures missen of dat deze nog niet goed zijn ingeladen. Ik speelde zonder een Day One-patch, dus hopelijk lost die deze problemen op.

Jedi: Survivor is meer van wat we al hadden

Star Wars Jedi: Survivor vindt het wiel absoluut niet opnieuw uit. Maar dat was dankzij de sterke basis van Fallen Order ook eigenlijk niet nodig. Dit nieuwe deel pakt de werkende formule van de eerste game. En voegt daar nog een paar fijne elementen aan toe, zoals nieuwe stances en meer Force Powers.

De boss fights zijn ook absolute hoogtepunten. De 20 uur die het je gaat kosten om het verhaal uit te spelen voelen eigenlijk te kort. Het laatste gedeelte van Jedi: Survivor zit vol met verrassingen en interessante ontwikkelingen waar Star Wars-fans met handen in het haar van gaan zitten. Maar ook als je niet zo’n grote fan bent, staat Cal’s nieuwe avontuur sterk in de schoenen.

Star Wars Jedi: Survivor is een geweldige toevoeging aan het Star Wars-universum, met een uniek verhaal en vertrouwde maar uitgebreide gameplay. Er is ontzettend veel te ontdekken, al kunnen de vergelijkbare omgevingen repetitief aanvoelen.

De game heeft hier en daar nog wel wat technische problemen, maar hopelijk worden deze verholpen met updates. Kortom, als je fan bent van Star Wars of gewoon van een goede singleplayer-ervaring houdt, is Star Wars Jedi: Survivor zeker een aanrader.

5 klassieke 3DS-games die een remaster op de Nintendo Switch verdienen

Hogwarts Legacy: de ultieme droom voor menig Harry Potter-fan. Althans, zo werd het in de markt gebracht toen Portkey Games en Warner Bros. de titel voor de eerste keer aankondigde. Fans snakten naar adem, verwachtingen rezen de pan uit. Kan de PlayStation 5 en Xbox Series S/X-game aan die verwachting doen?

Om achter dat antwoord te komen speelde ik Hogwarts Legacy afgelopen weekend zo’n twaalf uur op mijn PlayStation 5. Een uiterst zware en vervelende taak voor de grootste Harry Potter-gek die ze op de redactie kunnen vinden. Zeker als een game vervolgens ook nog eens zo ontzettend goed is.

Hogwarts Legacy op papier dé Harry Potter-droom

Het concept van Hogwarts Legacy lijkt me voor fans inmiddels duidelijk, maar toch even een korte samenvatting.

Hogwarts Legacy speelt zich eind 19e eeuw af en tovert je in de schoenen van een vijfdejaars leerling die zijn eerste stapjes in de magische school zet. Je ontdekt de indrukwekkende wereld, volgt lessen en ontrafelt ook een groot mysterie.

Lang verhaal kort: in theorie heeft Hogwarts Legacy echt alles te bieden wat menig Harry Potter-fan al jaren zoekt in een game. Pure marketing of laat de praktijk zien dat de gloriedagen op dat gebied nog voor ons liggen?

Kriebels in m’n buik door PlayStation 5 en Xbox Series S/X

De eerste twee Harry Potter-films, en daarbij behorende games, hadden iets magisch. Hoe goed het verhaal zich ook ontwikkelde: de pure magie van de zogeheten Wizarding World werd nooit geëvenaard. Tot nu.

Hogwarts Legacy heeft me in twaalf uur tijd ongelofelijk veel kriebels in m’n buik gegeven. Uiteraard werken de imposante wereld, het intrigerende verhaal en de gameplay mee, maar is het vooral de magie die het ‘em doet.

In de schoenen van je eigen gecreëerde personage voel je de magie van Hogwarts. De gigantische ruimtes, verborgen kamers en algehele ambiance bieden een betoverende ervaring. Het concept voelde als dé Harry Potter-droom, de uitwerking brengt hem tot leven.

Hogwarts Legacy doet praktisch gezien alles goed

Het ‘probleem’ van Hogwarts Legacy was op voorhand toch wel de torenhoge verwachting van fans. Wat verwacht men als je als ontwikkelaar roept dat jij jezelf vrij kan begeven in de wereld van Harry Potter?

Wat je daar vervolgens mee doet is echter wat telt. Portkey Games en Warner Bros. hebben dat ontzettend goed begrepen. De twee partijen lijken met Hogwarts Legacy praktisch gezien alles goed te doen.

Naast Hogwarts en Hogsmaede is er ook een gigantische wereld die je kunt ontdekken. Je hebt de vrijheid dat zelf te doen of je te laten sturen door het intrigerende verhaal. Fijne daaraan is dat de gehele Harry Potter-vibe constant merkbaar is. Als fan heel fijn.

Het combatsysteem werkt ontzettend goed. Je kunt vijanden aanvallen met een standaard spreuk, maar ook bekenden als Expelliarmus of Diffindo tegen ze aan ketsen. In het begin misschien heel even zoeken, maar het lijkt al snel een tweede natuur te worden. Gevechten zijn snel, zitten vol actie en geven je een voldaan gevoel.

Tijdens het ontdekken van de wereld om je heen zijn de spreuken overigens ook van belang. Lumos, Wingardium Leviosa en Accio komen op hun eigen momenten ontzettend goed van pas.

Tel daar de uitstekende lessen, het vliegen op je eigen bezemsteel of het verzorgen van magische dieren bij op en je weet dat je precies in handen hebt waar je als Harry Potter-fan van droomde.

Net als Harry Potter: uitverkorene met een pittige vijand

Het verhaal in Hogwarts Legacy is overigens verdomd leuk. Uiteraard ben je niet zomaar een student die zijn tijd spendeert op de magische toverschool. Je bent weer een speciale uitverkorene met een speciale gave.

Dit keer draait het verhaal om The Keepers: een viertal magiërs met de mogelijkheid om ancient magic te gebruiken. Iets dat jij, honderden jaren later, ook kan. Helaas is er wel een kwaadaardige goblin die het daarom op jouw gemunt heeft.

Aan jou de taak om het verhaal van The Keepers te ontrafelen en de daarbij behorende missies te voltooien. Zo ontwikkel jij jezelf als krachtige tovenaar en zorg je ervoor dat de kleine boze goblin, en zijn gevaarlijke volgers, geen gevaar meer is voor de wereld.

Klinkt als een simpele verhaallijn, maar er zijn verschillende vertakkingen in het verhaal te vinden waardoor het interessant blijft en zo zijn nodige verrassingselementen presenteert.

Meer dan een main story op PlayStation 5 en Xbox

Wat ik persoonlijk fijn vind aan Hogwarts Legacy is dat het niet alleen bij dit verhaal blijft. Sterker nog: na twaalf uur spelen ben ik aardig op weg, maar is het spel pas voor 11% compleet.

Dat heeft te maken met talloze missies en opdrachten die de Harry Potter-game te bieden heeft. Het vinden van verborgen pagina’s, afhandelen van problemen en jezelf ontwikkelen in de skills die bij een tovenaar komen kijken zorgen voor een compleet pakket.

Zo ben je niet alleen bezig met wat het verhaal je biedt, maar zorg je ook voor je magische dieren of brouw jij je eigen toverdranken.

Ontwikkelen kan overigens op verschillende manieren. Uiteraard verdien je EXP door missies te voltooien of vijanden te verslaan. Daarmee ga je levels omhoog en krijg je ook toegang tot Talents: een ontwikkelingssysteem die ervoor zorgen dat je nieuwe skills ontgrendeld. Met welke je als eerste aan de haal gaat is geheel aan jou.

Verder is ook je gear belangrijk. Hoe beter de cape, hoe groter de kans is dat je gevaren kunt doorstaan. Hou er overigens wel rekening mee dat bepaalde outfits er belachelijk uitzien. Je kunt in het hoofdmenu de uitstraling aanpassen, wat ik echt zou aanraden.

Hogwarts Legacy: de Harry Potter-droom komt uit

De PlayStation 5 en Xbox Series S/X hebben Harry Potter-fans de ultieme ervaring te bieden. Het komt in de vorm van de beste open wereld-game die mensen zoals ik (fans tot het absurde aan toe) kunnen krijgen.

Hogwarts Legacy had te maken met intens hoge verwachtingen en lijkt daar aan alle kanten aan te voldoen. Er zitten hier en daar nog een paar kleine bugs in het spel, maar persoonlijk is dat echt het enige dat ik erover kan zeggen.

Het verhaal zit goed in elkaar, de gameplay is fantastisch en de magie klapt door het beeldscherm. Ik heb in tijden, en dat meen ik echt, niet met zo’n gevoel een game gespeeld. Wat mij betreft een must-have titel voor de PlayStation 5 en Xbox Series S/X, dus. Ook als je geen fan bent.

Hoe je (voor)alsnog je HBO Max of Netflix-account deelt met vrienden

Square Enix brengt vandaag Forspoken uit op PlayStation 5 en Windows. De veelbesproken game heeft veel potentie, maar weet het daar goed mee om te gaan?

WANT-hoofdredacteur Mark Hofman ging afgelopen week los met de game. In dit artikel vertelt hij je vijf dingen die je moet weten voor je de game in huis haalt voor 64,99 euro.

Snelle feiten over PlayStation 5-game Forspoken

• Forspoken is een Adventure RPG (Role Playing Game)
• Gemaakt door Square Enix
• Beschikbaar voor PlayStation 5 en PC
• Heeft een leeftijdsadvies van 18 jaar en ouder

Forspoken op PlayStation 5: 5 dingen die je wil weten

Forspoken is dus de nieuwe PlayStation 5-game van Square Enix. Wat is het precies voor een spel, wat zijn je mogelijkheden, hoe is de speelervaring en is het de moeite om te kopen?

Precies om die reden heb ik afgelopen week aardig wat uurtjes in de titel gestoken en zet ik vijf dingen voor je op een rij. Want ook dat zijn je vrienden van WANT.

#1 Frey zoekt een weg terug uit Athia

Forspoken is een game van Square Enix die draait om de New Yorkse Frey Holland. Wanneer het leven alles behalve meezit ontdekt zij een magische armband die haar transporteert naar het magische, en tevens wrede, Athia.

Athia is door de Break een compleet bizarre wereld geworden. Zo is 99% van de mensheid overleden en zit de wereld vol met knotsgekke (en doodenge) wezens. Frey moet zien te overleven in deze absurde wereld en heeft een magische armband om daarbij te helpen. De krachten die erbij komen kijken zijn nog wat onwennig, maar gaandeweg lijkt de New Yorkse de perfecte persoon te zijn voor deze opdracht.

#2 Open-wereld speelt over het algemeen lekker

Athia is dus het decor van Forspoken op de PlayStation 5. De wereld zit goed in elkaar en is op elk front indrukwekkend te noemen. Het spel speelt op dat gebied dan ook lekker weg, al bevalt niet elk onderdeel even goed.

Het ontdekken van de wereld zelf is top, maar de missies in gesloten ruimtes of locaties voelen wat onwennig aan. Er lijkt tijdens gevechten met monsters ook dusdanig veel te gebeuren, dat je eerder op knoppen aan het rammen bent dan daadwerkelijk weet wat je doet. Het werkt, het is vermakelijk, maar ideaal is de ervaring niet. Al kan ik me voorstellen dat sommige gamers ervan kunnen genieten.

Gelukkig maakt Athia (en dus de open-wereld) wel echt ongelofelijk veel goed.

#3 Forspoken komt erg traag op gang

Forspoken draait om het verhaal van Frey. Een vertelling die, als je het mij vraagt, best wel goed in elkaar zit. Het enige probleem is echter wel dat het spel ontzettend traag op gang komt.

Veel verschillende cutscenes maken de eerste anderhalf uur van het spel zo goed als vol. Er zijn natuurlijk een aantal speelbare momenten, maar deze zijn in dit gedeelte van de game zwaar uitgestippeld. De eindeloze gesprekken met Cuff (de armband) en de vragen van Frey kunnen voor enige irritatie zorgen.

Je moet jezelf dus heel even door het begin heenslaan, maar Forspoken begint uiteindelijk wel te lopen.

#4 PlayStation 5 kan meer dan dit

Hoewel Forspoken veel potentie heeft, lijkt het spel niet volledig gebruik te maken van de mogelijkheden van de PlayStation 5. De console van Sony is ongelofelijk krachtig en in staat de mooiste grafische presentaties te geven. Iets waar Square Enix, met deze game, niet echt gebruik van maakt.

De wereld van Athia heeft iets magisch en dat is ook duidelijk terug te zien wanneer je hem ontdekt. Het probleem is echter wel dat het allemaal een beetje vaag aanvoelt. Een ervaring die voornamelijk overheerst zodra je de cutscenes bekijkt. Interacties en bewegingen komen niet natuurlijk over en dat is, wat mij betreft, erg jammer. Net als de belichting die, voor mijn gevoel, dateert uit 2009.

Forspoken is zeker niet de lelijkste game die ik op de PlayStation 5 gespeeld heb, maar de console kan wel meer dan dit.

#5 Forspoken is meer dan een main-story

Er gaat in de wandelgangen al even het geluid dat Forspoken ontzettend kort is. Waar dat zeker klopt voor het verhaal, kan ik niet anders zeggen dan dat we te maken hebben met een misverstand. De PlayStation 5-game is namelijk heel veel meer dan zijn hoofdverhaal.

Zoals je van een RPG en open-wereld-game gewend bent zijn er talloze mogelijkheden. Het spelen van tijdelijke side-quest, het evalueren van Frey als magische koningin en het ontdekken van Athia zorgen voor uren en uren plezier.

Maar mocht je alleen genoegen nemen met het hoofdverhaal ben je al een goede twintig uur onderweg. Al kan het korter zijn wanneer je niets van de wereld probeert te ontdekken.

Forspoken op PlayStation 5: kopen of laten liggen?

Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat Forspoken eigenlijk al als flop gezien werd voor hij verscheen. Dat is oneerlijk, want de PlayStation 5-game is wel degelijk vermakelijk.

Het verhaal is niet denderend, de gameplay kan soms verwarrend zijn en de uitstraling is niet wat de PlayStation 5 je echt te bieden heeft. Maar de open-wereld, de kapot snelle combat en de mogelijkheden van het spel zorgen er wel voor dat jij jezelf echt tientallen uren kunt vermaken. Het mag alleen wel duidelijk zijn dat dit echt je smaak moet zijn, anders wordt het een lange zit.

Forspoken is beschikbaar voor de PlayStation 5 en bij BOL aan te schaffen voor 64,99 euro.

Waar Europeanen dit jaar niet konden wachten op de komst van FIFA 23, gaat in de Verenigde Staten het dak eraf voor NBA 2K23. Een titel die, dankzij het succes van de laatste jaren, ook in ons werelddeel met het nodige enthousiasme onthaalt wordt.

De grote vraag is echter: is NBA 2K23 ook echt een game die dat enthousiasme waard is? Voor WANT-redacteur en NBA-fan Mark Hofman zeker, al beginnen de microtransacties wel echt compleet buiten proporties te raken.

Mijn prille liefde voor NBA 2K

Ik begrijp het goed als onze lezers niet zo heel veel hebben met NBA 2K23. De games waren bij mij tot twee jaar geleden ook nog compleet onbekend. Tot oud redacteur-Jelle me erover begon te vertellen en me aanraadde het spel toch echt eens te proberen.

Schamen doe ik me niet, maar het is wel een beetje gênant: de uren die ik vorig jaar in MyTeam heb gestoken gaan gemakkelijk over de honderd heen. En ik heb er echt geen seconde spijt van.

Je kunt je dus voorstellen dat ik zat te poppelen om los te gaan met NBA 2K23 en het hele geintje weer opnieuw te flikken.

NBA 2K23: 5 dingen die je moet weten

Als grote fan ben ik grotendeels tevreden over NBA 2K23, maar er zijn wel een aantal dingen die jij als consument, voor je de game aanschaft, echt moet weten.

Tipje van de sluier: als je een bloedhekel hebt aan microtransacties kan je alvast stoppen met lezen.

#1 Je eigen avontuur in MyCareer

Het grote avontuur binnen NBA 2K23 is MyCareer. Het is de modus waarin je de verhaallijn volgt van MP: een first round pick in de NBA-draft die een grote rivaliteit heeft met Shep Owens en tegelijkertijd ook zijn volgers tevreden houdt op social media. Want ja, deze basketbal-ster is ook nog eens een influencer.

Daar is niets mis mee, maar het zorgt er wel voor dat basketbal niet het enige is waar je mee bezig bent. Je probeert The City, het speelveld, aan alle kanten te ontdekken. In NBA 2K23 ben je dan ook bezig met mode, muziek of duizend andere side quests die ermee gepaard gaan.

Persoonlijk kan ik erg genieten van een carrière-modus in een sportgame en zo ben ik ook erg tevreden over MyCareer in NBA 2K23. Ook al zijn de personages uit het vorige deel opnieuw tot leven geroepen, waardoor ik af en toe een beetje moeite heb met het volgen van het verhaal.

#2 MyTeam: maak je dromen realiteit

De meest populaire modus van NBA 2K23 is, net als bij FIFA 23’s Ultimate Team, MyTeam.

Het principe is hetzelfde: je stelt je eigen team samen, voltooit opdrachten, speelt wedstrijden en verzamelt via deze weg genoeg muntjes om nieuwe spelers te kopen.

De NBA 2K23-variant van het concept ligt me beter als bij FIFA, omdat deze gepaard gaat met iets meer uitdagingen en speciale opdrachten om je team sneller te ontwikkelen. Zo begon ik mijn derde wedstrijd bijvoorbeeld al met Michael Jordan, Giannis Antetokounmpo en Joel Embiid in de basis. Toch lekker.

Eerlijkheid gebied me te zeggen dat het je wel heel veel tijd gaat kosten. Of je het nu wil of niet: je wordt meegesleurd door de tijd vretende trein die constant door blijft denderen. Een dag niet gespeeld is een hoop dingen missen, waardoor je al weer snel achter ligt op andere spelers. Iets wat je, als je het spel serieus een kans wil geven, eigenlijk niet wil hebben.

MyTeam is dan ook een modus die je voor lange tijd echt heel veel speelt, maar na een korte pauze waarschijnlijk links laat liggen.

#3 Michael Jordan daagt je uit

De grootste toevoeging van NBA 2K23 is The Jordan Challenge: een nieuwe gamemodus die een fantastische ode is aan Michael Jordan. Je speelt belangrijke momenten in de carrière van de beste NBA-speler aller tijden na en krijgt steeds meer te weten over het doen en laten van de atleet.

Ik moet heel eerlijk zeggen dat dit een fantastische toevoeging is. Ontwikkelaar 2K heeft het voor elkaar gekregen de sfeer uit de tijden waarin je speelt exact over te brengen, wat voor een vrij unieke ervaring zorgt. Een ontzettende fan-pleaser voor basketbal-fans en een krachtige introductie van de NBA voor gamers die nieuw zijn.

#4 Machtige wedstrijden met Play Now

Naast de bovenstaande drie modes is het ook mogelijk om ‘gewoon’ potjes te spelen. Dat kan zowel online als offline en biedt een prettige ervaring voor eenieder die simpelweg digitaal wil basketballen.

Het maakt niet uit wat je precies wil: de kans is groot dat Play Now het biedt. Bestaande teams, teams uit het verleden, teams uit de WNBA, eigen competities of los op straatvelden: het is allemaal mogelijk.

#5 Veel en veel en veel te veel muntjes

Tot op heden klinkt het ontzettend positief en zo heb ik mijn tijd met NBA 2K23 ook zeker beleefd. Mits ik door het gezeik wat men microtransacties noemt heen keek. Lastig, want het is echt overal.

Bij het opstarten van het spel krijg je direct een VC-aanbieding in de mik gesmeten. Het ontwikkelen van je speler in MyCareer is zonder aanschaf van muntjes bijna niet te doen. Een machtig team ontwikkelen in MyTeam om online mee te kunnen met de rest van de spelers: praktisch onmogelijk.

Hoewel MyCareer in het eerste jaar ervoor gezorgd heeft dat ik fan werd van de games, zorgt NBA 2K23 voor afkeer. Ontwikkelaar 2K geeft je de optie om het zonder VC te doen, maar realistisch is het niet. The City zit vol met fantastische onderdelen waar je zonder extra geld uit te geven bijna niets mee kan. Tenzij je 15 wedstrijden wil spelen om één shirt voor je personage te kopen.

Het is ronduit belachelijk.

NBA 2K23: kopen of lekker liggen?

Zonde, want NBA 2K23 kan zichzelf qua uitstraling en gameplay de beste sportgame van 2022 noemen. Er is geen spel zo compleet, geen gameplay zo soepel en geen ervaring hetzelfde.

Je moet echter wel zo’n grote NBA-fan zijn om het geduld op te kunnen brengen. De algemene gamer gaat hier waarschijnlijk niet vrolijk van worden. Mits je dolgraag aan de slag gaat met Play Now en The Jordan Challenge, dan zit je gebakken en kom je het leven door zonder microtransacties.

Persoonlijk zal ik waarschijnlijk weer heel veel uren gaan steken in NBA 2K23, maar als 2K deze lijn door wil trekken kunnen ze er beter een free-to-play game van maken.

De Xbox Series S is een magistrale console. Waarom? Omdat het ervoor zorgt dat je voor een relatief lage prijs kunt genieten van Next Gen-games en het meeste uit je Xbox Game Pass kunt halen. Al kampt het apparaat wel met een groot probleem.

Waar de Xbox Series S op vele vlakken te prijzen valt, is de opslagcapaciteit daar zeker niet eentje van. Met een schamele 500GB aan opslag loop je al snel tegen het probleem aan dat je console vol is en dus geen ruimte biedt voor meer games. Gelukkig is daar de WD_Black D30!

Grootste Xbox Series S probleem ten einde

Het aanschaffen van extra opslagcapaciteit voor je console is niet iets nieuws. Er zijn bij voorgaande generaties al talloze varianten op de markt verschenen en dat zal de komende jaren ook voor de nieuwe consoles gaan gelden. Al is de markt op dit moment nog vrij beperkt en lopen de kosten al snel op. Daarom is de WD_BLACK D30 wat mij betreft een dikke aanrader. Niet alleen voor je Xbox Series S, maar praktisch voor iedere andere console.

De Xbox Series S is alleen wel een geval apart. De console van Microsoft is namelijk alleen beschikbaar met een opslagcapaciteit van 500GB. Je bent wat dat betreft dus al snel aangewezen op een externe drive. Iets wat Western Digital ontzettend goed weet te doen voor het bedrag van €104,99. Maar wat zit dat ’em dan precies in?

WD_BLACK D30: wat zijn de voordelen?

De WD_BLACK D30 is een stijlvolle SSD voor je Xbox Series S, PlayStation 5 of welke console dan ook. Het zorgt ervoor dat de opslagcapaciteit van je console met 500GB, 1TB of 2TB vergroot wordt. Via deze weg hoef jij niet meer je games van de console te verwijderen en ze dus iedere keer opnieuw downloaden wanneer je ze nodig hebt.

Het mooie aan deze specifieke drive is dat dat je dus game op kunt slaan en van de drive af kunt spelen. De WD_BLACK D30 is voorzien van geoptimaliseerde snelheden tot 900 MB/S, waardoor laadtijden tot een minimum worden beperkt. Het is dus geen enkel probleem om je hele catalogus (maximaal 50 games) op de drive te zetten.

Er zijn drie verschillende opslagcapaciteiten beschikbaar voor deze drive voor je Xbox Series S of andere console. De volgende opties en prijzen worden je aangeboden:

• 500GB | €104,99
• 1TB | €149,99
• 2TB | €274,99

Zijn er ook nadelen?

Nadat ik de WD_Black D30 een week met mijn Xbox Series S gebruikt heb, kan ik niet anders dan enthousiast zijn over de harddrive. Al is er wel één groot probleem waar ik tegenaan loop. Het is een probleem waar alleen Seagate tot op heden nog een antwoord op heeft en dat heeft alles te maken met games voor de Xbox Series S, Series X of PlayStation 5.

Het is mogelijk om games voor de nieuwe generatie consoles op de WD_BLACK D30 te zetten, maar ze direct vanaf de schijf spelen is niet mogelijk. Je zult ze dus eerst op je console moet overzetten voor je aan de slag kunt. Dat is in principe zo gepiept, maar het is wel goed om daar rekening mee te houden.

In de begindagen van de consoles zal dit nog niet zo’n groot probleem zijn, gezien je aanbod waarschijnlijk voornamelijk uit Xbox One-games bestaat. Maar in de loop van de tijd zullen X|S games de overhand nemen en moet je dus keuzes gaan maken.

Xbox Series S met Game Pass

De Xbox Series S is anno 2022 een fantastisch alternatief voor iedereen die niet kan wachten tot de volgende generatie consoles, of simpelweg geen zin heeft om een rib te verkopen om er eentje aan te schaffen. Voor €295 heb je een heerlijke console in huis die, in combinatie met de Xbox Game Pass, iedere euro waard is.

Xbox Game Pass: 5 shooters die iedereen een keer moet spelen

Welke games je allemaal kunt spelen met die Xbox Game Pass? Check het bovenstaande artikel dan even!