WANT-Redacteur Sebastiën Hoek heeft de PlayStation 5 Pro intensief getest en is enthousiast, maar toch niet meteen verkocht.

De PlayStation 5 is alweer vier jaar op de markt en met bijna 62 miljoen verkochte exemplaren wereldwijd een groot succes. Logisch dus dat Sony vorig jaar de PS5 Slim uitbracht en dit jaar de krachtige PS5 Pro toevoegde om de verkoop een nieuwe impuls te geven.

De PS5 en PS5 Slim liggen qua prijs rond de €400 à €500, maar met een prijskaartje van ongeveer €800 is de PS5 Pro een stuk duurder dan zijn kleinere broertjes. Hoewel de Pro indrukwekkende specificaties biedt, rechtvaardigt dat zo’n forse verdubbeling van de prijs?

Teleurstellende eerste indruk

Na lang twijfelen heb je de knoop doorgehakt: 800 euro lichter loop je naar huis met je gloednieuwe PlayStation 5 Pro onder je arm. Je hoopt misschien op een luxe unboxing-ervaring die past bij een Pro-model, maar die verwachting wordt al snel de kop ingedrukt. De verpakking is verrassend sober en zonder overbodige opsmuk. Voor dat prijskaartje voelt dat toch een beetje teleurstellend.

De inhoud van de doos van de PlayStation 5 Pro is opvallend eenvoudig gehouden. Geen extra’s of luxe toevoegingen die je misschien zou verwachten bij een Pro-model van een populaire console. Sony kiest hier duidelijk voor een praktische benadering. In de verpakking vind je een HDMI-kabel, een stroomkabel, wat handleidingen, een DualSense-controller en uiteraard de PlayStation 5 Pro zelf.

Toch voelt het als een gemiste kans dat Sony geen Pro-controller meelevert, zoals de DualSense Edge of een speciale uitvoering voor de PS5 Pro. Het is iets waar op hoopt, maar uiteindelijk moet je het doen met de standaard DualSense-controller.

@wantnl

De PlayStation 5 Pro ligt vanaf morgen in de winkels! Wij namen alvast een kijkje in de doos! #ps5 #playstation #playstation5pro #gaming #unboxing #tech #techtok

♬ origineel geluid – WANT

Forse grafische upgrades

De PlayStation 5 Pro zelf maakt de teleurstellende verpakking dubbel en dwars goed. De PS 5 Pro is een stuk slanker dan de normale PlayStation 5 en ziet er door de nieuwe strepen in het midden ook een stuk strakker uit. Die strepen zitten er overigens niet voor de sier, maar dienen ook nog als extra ventilatieschacht.

De slanke vorm dankt het apparaat aan het ontbreken van een diskdrive. Wil je er toch een, dan moet je die apart aanschaffen, wat extra geld én tijd kost om hem te bevestigen. Daarnaast wordt er geen standaard meegeleverd om het apparaat rechtop te plaatsen; ook die moet je los kopen.

De PlayStation 5 Pro krijgt een flinke upgrade ten opzichte van de reguliere PS5. Waar het standaardmodel het moet doen met 1 TB opslag, wordt de Pro-versie geleverd met een SSD van maar liefst 2 TB. Een aanzienlijke verbetering, maar de echte winst zit in de grafische kracht. De GPU van de PS5 Pro heeft een rekenkracht van 16,7 teraflops, een flinke sprong vergeleken met de 10,28 teraflops van de originele PS5. Concreet betekent dit dat de Pro 45 procent sneller beelden kan renderen. Resultaat: soepelere gameplay en nóg mooiere graphics.

De GPU heeft niet alleen meer brute kracht, maar ook gebruikt Advanced Ray Tracing en PSSSR. Eerstgenoemde zorgt vooral dat licht beter wordt gesimuleerd en aan de ander heb je momenteel nog helemaal niets. Het is namelijk een AI-tool die in de toekomst 8K naar de PS5 Pro brengt. In de toekomst kunnen 4K-games zo worden opgeschaald naar 8K met een verversingssnelheid van maximaal 120 fps. Wanneer die update precies komt weten we niet, maar mogelijk wordt dit geïntroduceerd wanneer de PlayStation 6 om de hoek komt kijken. Sony gaat in ieder geval voor verbluffende graphics en de PS5 Pro is al klaar voor de volgende stap.

Gamen op de PlayStation 5 Pro: zichtbaar verschil

Het belangrijkste aspect van een nieuwe console is natuurlijk hoe je games draaien. En eerlijk is eerlijk: het verschil is onmiskenbaar. Alle games die ik heb getest, draaien vloeiender en zien er scherper uit. De details zijn indrukwekkend. Het kost wat, maar dan heb je ook wat, zullen we maar zeggen.

Maar merk je dat verschil ook écht tijdens het gamen, wanneer je volledig in je spel zit? Absoluut! De graphics zien er realistischer uit en je bewegingen voelen veel soepeler.

Het type televisie of monitor waarop je speelt, heeft uiteraard invloed op je game-ervaring. Een hogere verversingssnelheid zorgt voor vloeiendere beelden, en het maakt verschil of je een 4K- of 8K-televisie gebruikt. Zelfs op een ‘gewone’ 4K-televisie merk je het verschil tussen de PS5 en de PS5 Pro. Zorg er wel voor dat je de HDMI-kabel aansluit op een HDMI 2.1-poort voor optimale prestaties.

De PlayStation 5 Pro past automatisch de instellingen aan om het beste uit jouw televisie te halen. Wil je toch zelf de instellingen aanpassen voor een nog beter resultaat? Dat kan natuurlijk. Hoe dan ook, de PS5 Pro tilt je game-ervaring naar een hoger niveau – iets waar vooral hardcore gamers blij van worden.

Welke games heb ik gespeeld?

Vanaf het moment dat ik wist dat ik de PlayStation 5 Pro ging reviewen, was er een game die ik heel graag wilde testen en ook gelijk heb aangeschaft: Hogwarts Legacy. Ik had dit spel eerder op de Nintendo Switch gespeeld en was erg benieuwd hoe groot het verschil zou zijn tussen de Nintendo Switch-versie, de PS5-versie en de PS5 Pro-variant.

Het is misschien een open deur, maar het is logisch dat je het verschil ziet tussen Hogwarts Legacy op de PS5 en de Nintendo Switch. Om heel de game op de Switch te krijgen gingen er aardig wat schoonheid van Hogwarts Legacy verloren. Het is dat de gameplay hetzelfde is, maar qua beleving lijkt het bijna wel een andere game.

De versies van Hogwarts Legacy op de PS5 en de PS5 Pro liggen dichter bij elkaar dan de bij Switch en PS5, maar Hogwarts Legacy op PS5 Pro is toch wel de beste manier om dit spel te spelen. De details zijn waanzinnig, de audio lijkt beter te klinken en het spel voelt veel intuïtiever aan.

Ook heb ik God Of War: Ragnarok en Horizon Zero Dawn Remastered getest voor deze review. Bij beide games word je gelijk in het verhaal gezogen en voelt het bijna of je jezelf in een speelfilm waant. Dit gevoel had ik wel iets meer bij God Of War dan bij Horizon Zero Dawn. Beide games zien ervan zichzelf al vrij gepolijst uit, maar de PS5 Pro tilt dit naar een hoger niveau. De Advanced Ray Tracing doet hier goed zijn werk.

Eindoordeel

De PlayStation 5 Pro is een indrukwekkende console die je game-ervaring naar een hoger niveau tilt. Dit komt niet als een verrassing, gezien de aanzienlijke verbeteringen onder de motorkap. Maar rechtvaardigen die upgrades een prijs die bijna verdubbeld is?

Voor de gemiddelde gamer lijkt het antwoord nee. Met extra’s zoals een ingebouwde diskdrive, een Pro-controller en een verticale stand had de PS5 Pro misschien meer het ‘Pro’-label verdiend en was de stevige prijs beter te verantwoorden.

Kies je ervoor om deze accessoires los aan te schaffen, dan loopt de totaalprijs op tot zo’n €1200 à €1300. Voor dat bedrag kun je bijna drie PlayStation 5 Slim-consoles kopen. Hoewel de PS5 Pro absoluut toegevoegde waarde biedt, is hij wat mij betreft minimaal €200 te duur voor een gemiddelde gamer.

Toch is er zeker een doelgroep voor de PS5 Pro: hardcore gamers, PlayStation-fans en mensen die simpelweg altijd voor de ‘Pro’-versie gaan. De PS4 Pro was goed voor 12% van de totale PS4-verkopen, en ik verwacht dat de PS5 Pro vergelijkbare cijfers zal halen. Persoonlijk ben ik enthousiast. Voor mij is de PS5 Pro anno 2024 de beste manier om te gamen op een console. Maar of hij zijn prijs waard is? Dat blijft een vraag die iedere gamer zelf zal moeten beantwoorden.

PlayStation en Xbox hadden eindelijk vrede, tot deze CEO iets zei

Ondanks alle malaise die Sonos dit jaar kende door de app, besloot het toch de Arc Ultra uit te brengen. Haalt de soundbar het merk uit de malaise?

Zelfs als je geen Sonos-product hebt, ken je waarschijnlijk de problemen die Sonos had met zijn app. Het bedrijf wilde met een nieuwe app de ervaring verbeteren, maar de app miste belangrijke functies. Inmiddels werkt de app prima, en is het tijd om vooruit te kijken: de Sonos Arc Ultra.

Je zou het dapper kunnen noemen dat Sonos al zo snel na deze problemen nieuwe producten lanceert. Eén foutje en het vertrouwen van de klanten zou verder dalen. Toch koos het bedrijf ervoor om de Sub 4 en de Sonos Arc Ultra uit te brengen. WANT-redacteur Jeroen Kraak mocht de Arc Ultra testen.

Zo installeer je de Sonos Arc Ultra

Als je de doos van de Sonos Arc Ultra opent, merk je meteen dat je iets bijzonders in handen hebt. De hoogwaardige verpakking geeft je dezelfde ervaring als het openen van een Apple-product. Door enkele plastic schuifjes te verplaatsen, open je de doos en vind je de soundbar.

De installatie is bijzonder eenvoudig. Plaats de Sonos Arc Ultra voor je televisie en verbind hem via de app met wifi. Steek de stekker in het stopcontact, sluit de HDMI-kabel aan op de ARC-poort, en hij is klaar voor gebruik.

De Sonos-app

Met de Sonos-app kun je de Trueplay-functie gebruiken om de soundbar optimaal af te stemmen op je kamer. De Arc Ultra stuurt piepjes uit die je iPhone oppikt terwijl je rondloopt. Zo maakt het apparaat een inschatting van je woonkamer en stemt het de geluidsgolven hierop af voor het beste geluid.

Daarnaast biedt de Sonos-app nog meer handige functies. Zo kun je eenvoudig streamingdiensten toevoegen en het spraakgeluid in films en series versterken. Er zijn verschillende modi om uit te kiezen, al was het voor mij niet eens nodig om deze aan te zetten; het spraakgeluid was al duidelijk. Dit keer zijn er absoluut geen problemen met de app.

Zelfde uiterlijk, ander geluid

Het instellen van de Sonos Arc Ultra kost nauwelijks moeite, maar het geluid is natuurlijk het belangrijkste onderdeel.

Aan de buitenkant lijkt de Sonos Arc Ultra op de reguliere Arc, al is hij iets lager en dunner. Intern heeft Sonos echter het ontwerp compleet vernieuwd. Waar de vorige versie een 5.1.2-kanaalsysteem had, gebruikt de Arc Ultra een 9.1.4-kanaalsysteem. De soundbar bevat nu drie extra drivers, waardoor het totaal op veertien komt, en heeft zeven tweeters, zes midwoofers en een ingebouwde subwoofer.

Dankzij deze verbeteringen klinkt het geluid overal in de kamer goed, ongeacht waar je zit. Je hoeft dus niet precies voor het scherm te zitten om het geluid goed te ervaren.

Dolby Atmos op zijn best op de Sonos Arc Ultra

De Sonos Arc Ultra levert indrukwekkend geluid, vooral in Dolby Atmos. Het geluid is vol en meeslepend. Bij het kijken van The Penguin voelde ik me in Gotham, Dune 2 klonk fenomenaal, en bij het afspelen van een concert leek ik zelf in het stadion te staan. Zelfs muziek streamen vanaf je smartphone zoals via Apple Music (nu ook mogelijk via Bluetooth) klinkt fantastisch.

Alle geluiden, zowel hoge als lage tonen, worden perfect gebalanceerd. Het volledige frequentiebereik komt tot zijn recht, wat de audio nog meer laat opvallen. Als je de vorige Arc hebt, merk je een groot verschil.

Krachtige bass voor een soundbar

Niet alleen de audio is van topkwaliteit; ook de bas is indrukwekkend. Dit komt door de Sound Motion-bass-speaker, wellicht de grootste innovatie in dit model. Deze beweegbare bass-speaker zorgt ervoor dat zelfs dit relatief kleine onderdeel een krachtige bas kan leveren.

De combinatie van goede audio en bas maakt dit de ideale soundbar als je één apparaat wilt. Je kunt nog een nieuwe Sonos Sub toevoegen voor extra bas en twee Era 300-speakers voor krachtiger 3D-geluid, maar voor de meeste mensen is dit niet nodig. Era 100-speakers kunnen ook worden toegevoegd, al ondersteunen deze geen Dolby Atmos. Voeg je die extra’s wel toe, dan stap je echt een nieuwe geluidsdimensie binnen.

Prijs en conclusie

De Sonos Arc Ultra kost 999 euro, wat niet goedkoop is. Deze soundbar valt dan ook in het premium-segment. Voor die prijs krijg je echter een uitzonderlijke geluidskwaliteit. Het is moeilijk om iets beters te vinden in deze prijsklasse.

Zoek je een echte bioscoopervaring voor thuis? Dan is een goede soundbar essentieel. Extra Sub of speakers zijn niet nodig om van een geweldige ervaring te genieten. Maar als je toch verder investeert, til je je filmervaring naar een nog hoger niveau.

Sonos gaat diep door het stof vanwege app en komt met goedmakertje

Met een video deurbel kun je makkelijk spieken wie er voor je deur staat. In 2024 zijn dit je beste opties.

In een Smart Home kan een goede video deurbel tegenwoordig niet meer ontbreken. De gadgets maken het leven makkelijker en veiliger, en ze geven je dat fijne gevoel van controle, zelfs als je niet thuis bent. Merken zoals Ring, Nest, of Eufy brengen modellen van topkwaliteit waarmee je jaren vooruit kunt.

Maar met zoveel opties op de markt is een keuze maken best lastig. Vooral in 2024. Geen paniek: We duiken in de wereld van video deurbellen en kijken welke op het beste is voor jou..

Ring: de koning der video deurbellen

Laten we beginnen met de klassieker: Ring. Ring heeft de markt voor video deurbellen echt veroverd en dat is niet zonder reden. Een van de meest populaire modellen is de Ring Video Doorbell Pro 2. Deze deurbel biedt fantastische functies, waaronder een haarscherpe 1536p videoresolutie. Je ziet precies wie er voor de deur staat, zelfs in het donker, dankzij de uitstekende nachtzichtfunctie.

Een ander groot voordeel van de Ring Video Doorbell Pro 2 is de integratie met Alexa. Je kunt je video deurbel eenvoudig verbinden met je Echo Show of andere Alexa-apparaten. Zo kun je met een simpel commando zien wie er voor je deur staat zonder je telefoon te pakken. De Ring app is gebruiksvriendelijk, waardoor je op elk moment een live-stream van je voordeur kunt bekijken.

Maar er is ook een keerzijde: je hebt een Ring Protect-abonnement, van 3,99 euro per maand, nodig voor het opslaan van videobeelden. Al met al is Ring fantastisch voor wie op zoek is naar een betrouwbare en gebruiksvriendelijke video deurbel.

Nest: De slimme keuze van Google

Dan hebben we Nest, de video deurbel van Google. De Nest Doorbell (batterij) is een geweldige optie als je een strak ontwerp en een gebruiksvriendelijke interface wilt. Dit model ziet er niet alleen stijlvol uit, maar het past ook perfect bij andere Nest-producten in je slimme huis.

Wat deze video deurbel echt bijzonder maakt, is de slimme AI-technologie. Hij kan niet alleen mensen van andere objecten onderscheiden, maar je krijgt ook meldingen als er een pakketje wordt bezorgd of als je een bekende gezichtsherkenning hebt ingesteld. Dit is superhandig als je niet telkens naar je telefoon wilt kijken voor elke beweging.

Bovendien kun je met de Nest app heel eenvoudig met bezoekers praten via de ingebouwde microfoon en luidspreker. De videokwaliteit is ook top, met een helder beeld, zelfs ‘s nachts. Je hebt echter ook een Nest Aware-abonnement nodig, van 6 euro per maand, voor het opslaan van videobeelden.

Eufy: De budgetvriendelijke optie

Niet te vergeten: Eufy. Eufy is een goede keuze als je op zoek bent naar kwaliteit zonder te veel te betalen. De Eufy Security Video Doorbell 2K is betaalbaar en biedt geweldige functies. Met een resolutie van 2K zie je alles wat er gebeurt, en dankzij de lokale opslag heb je geen maandelijkse kosten. Dat is een groot pluspunt, omdat je geen duur abonnement hoeft af te sluiten.

Eufy heeft ook een handige app die je meldingen geeft als er iemand voor de deur staat. Het heeft ook een functie om te praten met bezoekers via de video deurbel zelf. Je kunt kiezen voor een bedrade of draadloze installatie. Dit maakt het erg flexibel, afhankelijk van jouw situatie.

Een klein minpuntje is dat de integratie met andere slimme apparaten niet zo uitgebreid is als bij Ring of Nest. Als je een echt Smart Home wilt, dan is een andere optie misschien beter. Maar voor wie gewoon een degelijke video deurbel wil zonder gedoe, is Eufy een fantastische keuze.

Zo wil Apple je Smart Home in de toekomst veranderen

Nintendo heeft de nieuwe Sound Clock: Alarmo uitgebracht. Is deze wekker het ideale opwarmertje voor de Switch 2?

Toen Nintendo afgelopen maand nieuwe hardware aankondigde dacht iedereen meteen aan de opvolger van de Nintendo Switch. Maar het Japanse bedrijf toverde iets anders uit de hoge hoed, of beter gezegd zijn Super Mario-pet. Het bedrijf kwam met de Sound Clock: Alarmo.

Maar hoe werkt de Nintendo Sound Clock: Alarmo en wil je het ook echt hebben? WANT-hoofdredacteur Jeroen Kraak werd wakker met Zelda en Mario naast zich en vertelt zijn bevindingen.

Dit is Nintendo Sound Clock: Alarmo

Nintendo is een oude liefde van me. Mijn eerste console was de NES en later had ik natuurlijk de Nintendo 64. Super Mario 64 is dan ook een van mijn all-time favorieten. Helaas verloor ik na de DS het contact met de console. Pas bij de Switch kwamen we weer met elkaar in contact en wat bleek ik het gemist te hebben.

Tegenwoordig maak ik dan ook veel uren op mijn Switch en neem ik ‘m overal mee naartoe. Net zoals veel anderen kan ik dan ook niet wachten op de Switch 2. Toen Nintendo dan ook zijn Alarmo aankondigde, wilde ik ‘m meteen proberen. Opstaan met Super Mario en Zelda klinkt goed toch?

De Nintendo Alarmo heeft een echt Nintendo-ontwerp. Je zou bijna zeggen dat hij rechtstreeks van het nachtkastje van een Super Mario-game geplukt. Hij is groot, rood, rond en heeft een enorme lichtgevende knop aan de bovenkant. Hij heeft een doel: je wekken.

Zo word je wakker met Mario en Zelda

en dat wekken doet hij goed. Je kan kiezen uit verschillende scènes uit Nintendo-games, zoals Super Mario: Odyssey, Zelda: Breath of the Wild en Splatoon 3. Daarnaast zijn er ook nog andere scènes te downloaden. Net voor je alarmtijd begint je wekker te starten met rustige geluiden om tijdens de wektijd deze harder te gaan afspelen. Daarnaast geeft de knop aan de bovenkant ook steeds feller licht.

Het is heerlijk om met Nintendo-muziek op te staan. Er zijn juist melodieën gekozen die niet te hard zijn of die je meteen een ochtendhumeur geven. Op het scherm van de Nintendo Sound Clock: Alarmo zie je ondertussen een kleine animatie. Daarnaast kan het ook rustgevende geluiden afspelen net voordat je gaat slapen om zo rustig in slaap te vallen.

Maar nu het bijzondere aan de Nintendo Sound Clock: Alarmo. In het apparaat zit een bewegingssensor. Deze is speciaal bedoeld om te zien dat je opstaat. Merkt hij dat op, dan zet hij de wekker uit. Zo weet je zeker dat je ook echt wakker bent. Het is echter ook mogelijk om de wekker met de drukknop uit te schakelen.

Daarnaast kan de bewegingssensor ook je precieze slaap meten. Het is echter niet zo uitgebreid als bijvoorbeeld een Apple Watch en kan die gegevens ook niet doorsturen naar je smartphone. Desondanks maakt het apparaat wel verbinding met het internet, alleen dat is waarschijnlijk vooral voor updates en het downloaden van nieuwe scènes.

Toch wat nadelen

Om de wekker te gebruiken moet je ‘m eerst instellen en dat is nog wat omslachtig en kost flink wat tijd. Bovendien is het wachtwoord van je internetverbinding met de draaiknop invullen een goede geduldoefening. Gelukkig is het instellen maar eenmalig.

Daarnaast is er nog een ander nadeel aan deze wekker, want hij moet altijd verbonden zijn met elektriciteit, hij is dus niet draadloos. Iets wat je tegenwoordig wel van een wekker verwacht. Bovendien is het apparaat groot genoeg om een accu te herbergen, want hij is ook nog eens extra licht.

Als je de Nintendo Sound Clock: Alarmo in huis wil halen zal je tevens een goed gevulde portemonnee moeten hebben, want het apparaat kost je 99,99 euro. Dat is dus iets minder dan twee Nintendo Switch games.

Goed het is dus niet de goedkoopste wekker en in het begin een beetje omslachtig, maar als je ‘m eenmaal ingesteld hebt is het wel een genot om ernaast wakker te worden. Vooral voor een Nintendo-fan.

De succesvolle Nintendo Switch maakt deze console stilletjes dood

Call of Duty: Black Ops 6 is absoluut de moeite waard, ook voor gamers die graag terug willen naar de oude dagen van CoD.

Om eerlijk te zeggen heb ik de laatste jaren praktisch alle Call of Duty‘s aan me voorbij laten gaan. Na redelijk teleurgesteld te zijn geweest met Call of Duty: WW2 zag ik niet genoeg reden om terug te keren naar een serie die me (waarschijnlijk) toch weer ging teleurstellen.

Totdat Black Ops 6 werd aangekondigd. Al rond de eerste geruchten van de game werd gamers beloofd dat dit zesde deel weer terug zou keren naar de roots van Black Ops. Geen futuristisch gezeur, maar ‘ouderwets’ knallen. Na een lang weekend de game gespeeld te hebben, kan ik zeggen dat die belofte (grotendeels) is nagekomen.

Frisse gameplay zonder té erg te vernieuwen

Mijn harde oordeel over de CoD games van de laatste jaren berust grotendeels op nostalgie. Want wat kan die goeie ouwe tijd van Modern Warfare en Black Ops 1 t/m 3 nou toppen? Black Ops 6 weet zich goed staande te houden tegenover mijn met nostalgie beladen kritiek.

En dat komt omdat de game fris voelt zonder zijn succesformule radicaal om te gooien. De graphics zijn zoals je dat mag verwachten van de huidige generatie consoles en de gameplay is vloeiend. De sterspeler op dat gebied is de omnimovement: hierdoor kan jouw personage alle kanten op rennen én duiken.

Dat werkt verslavend. Hoewel het niet in elke situatie van pas komt is er toch niks zo geweldig als met een snoekduik te hoek om te komen en als bij wijze van een schrikeffect je tegenstander het leven te zien laten. Deze nieuwe manier van bewegen werkt fantastisch in zowel multiplayer als de campaign of de zombiemodus.

De multiplayer-maps zijn wat je mag verwachten van Call of Duty: kleinschalig met genoeg ruimte voor dynamiek in het spel. Helaas zouden de levels zo afkomstig kunnen zijn uit een willekeurig andere CoD en zit er (tot nu toe) nog niet écht een memorabel level bij. De maps mogen dan de show niet stelen, ze zijn alsnog hartstikke vet om doorheen te rennen, springen of duiken.

Van deze campaign had Call of Duty niet durven dromen

De campaigns ofwel verhaalmodus van Call of Duty zijn altijd een van twee uitersten geweest: of zo absurd goed dat het zich direct een klassieker mocht noemen (zoals MW2 of Black Ops), of een verhaallijn die niks voorstelde en zo direct weer vergeten werd (zoals, tja een heleboel andere CoD’s). Black Ops 6 is er eentje voor in de boeken.

En dat ligt niet aan de verhaallijn zelf. Deze is vermakelijk, maar een beetje voorspelbaar. De manier waarop je deze speelt daarentegen is iets dat we nog niet eerder hebben gezien. In plaats van willekeurig rennen en schieten wordt je nu de keuze geboden om het gros van de levels stilletjes aan te pakken.

Bovendien zijn er per missie meerdere mogelijkheden om het doel te bereiken. Hierdoor is het absoluut de moeite waard om de campaign meerdere malen te spelen. En dan nog de missies zelf: van Hitman-achtige sluipmoordmissies tot een bizarre vuurgevechten. De acht uur durende campaign vliegt voorbij.

Zombiemodus kiest voor complexe aanpak

Met twee drastisch verschillende maps om uit te kiezen heeft de zombiemodus in Black Ops 6 een goede basis. In Liberty Falls probeer je in een typisch Amerikaans stadje de hordes aan zombies te overleven, terwijl in de krappe gevangenis van Terminus gevaar in iedere hoek schuilt.

Ook ditmaal heeft de zombiemodus een onderliggend verhaal. Dit is voor de zombiemodus in de Black Ops-reeks een van de belangrijkste dingen geworden. Toch zijn de maps ook hartstikke leuk om te spelen zonder je bezig te houden met de zogeheten Easter Egg.

De combinatie van oude elementen als perksoda’s en de mystery box gecombineerd met de frisse uitstraling die Black Ops 6 met zich meebrengt is het een van de betere zombiemodussen van laatste jaren. Net als bij de oudere Call of Duty’s zijn er genoeg geheimen te ontdekken in de levels, zolang je niet te grazen wordt genomen door een ondode.

Oordeel: Black Ops 6 is zeker je geld waard

Call of Duty: Black Ops 6 is een hartstikke leuke game die in multiplayer, campaign en bij zombies vernieuwend overkomt zonder de plank mis te slaan. Zeker de omnimovement had al bij eerdere CoD’s geïntroduceerd mogen worden. Het is een aangename toevoeging aan de toch al pijlsnelle vuurgevechten waar de serie om bekend staat.

Zoals genoemd zijn de graphics de beste die we tot nu toe gezien hebben. De game maakt optimaal gebruik van de next-gen consoles. Call of Duty: Black Ops 6 is een game die zich met goede reden bij de mythische Black Ops-serie mag voegen.

En ook voor de gamers die net als ik in eerste instantie een kritisch, door nostalgie gedreven waardeoordeel willen vellen: geef de game een kans en laat je meevoeren in de snelle flow zoals we dat het liefst doen bij Call of Duty.

GTA 6: alles wat we tot nu toe weten van de game

WANT-redacteur Sebastiën Hoek ruilde zijn iPhone 15 Pro Max in voor de iPhone 16 Pro Max. Hij had geen hoge verwachtingen van de upgrade, maar was toch aangenaam verrast.

Elke keer als ik een smartphone uitpak, komt het kind in mij naar boven. Het voelt als een cadeautje waar je in het begin veel mee ‘speelt’, maar wat vaak na een aantal weken weer als ‘normaal’ aanvoelt. Dit gevoel had ik eerder dit jaar ook toen ik privé van mijn iPhone 12 Pro overstapte naar de iPhone 15 Pro Max. Eerst heel enthousiast en daarna het als de normaalste zaak van de wereld zien. Bij de komst van iPhone 16 Pro Max had ik verwacht dat ik hetzelfde of zelfs minder dat gevoel zou hebben.

Want wat kan er nieuw zijn aan de iPhone 16 Pro Max wat mij stijl achterover doet slaan? Apple Intelligence, hetgeen wat het ding moest zijn van iPhone 16-serie komt immers voorlopig niet naar Nederland door de Digital Markets Act. Nu ik een aantal weken verder ben en de iPhone 16 Pro Max dagelijks intensief gebruik kan ik je zeggen dat ik van sceptisch naar enthousiast ben gegaan.

Subtiele verschillen op de iPhone 16 Pro Max

Als ik de iPhone 15 Pro Max en de iPhone 16 Pro Max naast elkaar neerleg, is het verschil op het eerste gezicht niet heel erg groot. Het ontwerp heeft geen grote upgrades gehad en het Dynamic Island is, zoals in de afgelopen jaren het geval was, ook niet kleiner geworden. Kijk je beter dan zie je dat de iPhone 16 Pro Max toch wel echt groter is dan zijn voorganger. Ook al is het maar 0.2 inch het is zeker merkbaar en voelbaar.

Bij de introductie van de iPhone 15 Pro Max werd natuurlijk de actieknop al toegevoegd, dit jaar voegt Apple daar nog een knop aan toe: Camera Control. Een knop die het makkelijker moet maken om foto’s te maken, maar daarover later meer. Ik hoop niet dat Apple er een sport van gaat maken om bij elke nieuwe iPhone-serie een knop toe te voegen aan het ontwerp van de smartphone. Want dan houden ze tegen de tijd van de introductie van de iPhone 20 geen ruimte meer aan de zijkanten over.

De iPhone 16 Pro Max gemaakt voor Apple Intelligence

Onder de motorkap zit de nieuwe A18 Pro chip. Een 3 nanometer-processor die gebouwd is met Apple Intelligence in het achterhoofd. De chip is 15 procent sneller dan zijn voorganger en heeft een verbeterd ontwerp gekregen, waardoor hij in samenwerking met de 16 Core Neural Engine snel en efficient om kan gaan met toekomstige functies als Image Playground en Writing Tools.

De verbeterde processor heeft ook een positief effect op de batterijduur. Doordat de chip zuiniger functioneert vraagt hij minder van de batterij. In combinatie met een grotere batterij kan je dus langer je favoriete series of muziek streamen. Waar dit op de iPhone 15 Pro Max nog 25 uur was, is dat op de iPhone 16 Pro Max verbeterd naar 29 uur.

Het 6.9 inch formaat van de iPhone 16 Pro Max maakt hem niet alleen de grootse iPhone tot nu toe, je krijgt er ook nog eens meer scherm voor terug. Dit komt ook omdat de schermranden dunner zijn geworden ten opzichte van zijn voorganger.

De verbetering aan het scherm, de batterij en de chip zullen alles te maken hebben met Apple Intelligence. De AI-functies van Apple vragen veel capaciteit, dus deze verbeteringen zijn zeker geen overbodige luxe. Al zal dat in Europa nog onnodig zijn. Zeker voor de prijs die je voor je nieuw iPhone moet afrekenen.

iPhone 16 Pro Max heeft de camera’s goed op orde

Een aantal jaar geleden was het altijd een beetje jammer als je als hobbyfotograaf foto’s nam op je iPhone. Het resultaat was niet altijd spectaculair. De laatste jaren neemt Apple fotografie nog serieuzer en kan je prachtige plaatjes schieten met je iPhone, zo ook op de iPhone 16 Pro Max. Hoewel je zou denken dat het verschil met de iPhone 15 Pro Max nihil is, zie je het verschil als je beide camera’s naast elkaar houdt. De iPhone 16 Pro Max wint het op dit gebied dus van zijn voorganger.

Wat bijdraagt aan het succes is de upgrade van de groothoeklens op de iPhone 16 Pro Max. Deze is van 12 megapixel naar 48 megapixel gegaan. Natuurlijk kan je megapixels niet helemaal zien als graadmeter voor een camera, maar bij Apple kan je er wel vanuit gaan dat als ze een camera voorzien van meer megapixel dat het verschil merkbaar is in het gebruik. En dat is het.

Camera control

Het toevoegen van de Camera Control knop is nog een teken dat Apple fotografie serieus neemt. Hoewel ik het, als iemand die veel foto’s neemt, een handige toevoeging vind. Moet ik bekennen dat ik de knop in de praktijk niet heel vaak gebruik. Niet omdat ik het niet wil gebruiken, maar omdat de ‘oude’ manier van foto’s maken zo in mijn systeem zit.

Video’s maken met de iPhone 16 Pro Max is ook heel fijn. Het toevoegen van slowmotion in 4K met 120 frames is voor mij een reden om de slowmotion functie vaker te gebruiken. De shots die je ermee kan maken, voegen echt wat toe aan de beleving van het filmen en het ziet er ook nog eens mooi uit. Kortom de camera’s en alles wat je daaronder kan scharen zouden voor mij persoonlijk al een reden zijn om over te stappen.

@wantnl

Merk je het verschil als je de iPhone 15 Pro Max wisselt voor de iPhone 16 Pro Max? #apple #iphone #fyp #technology #techtok

♬ origineel geluid – WANT

Apple Intelligence komt eraan, maar nog niet in Europa

Of je het nou leuk vind of niet de wereld om ons heen gaat steeds meer gebruik maken van kunstmatige intelligentie. Apple Intelligence is Apple’s antwoord op AI tools als ChatGPT en Google Gemini. Hierdoor had de iPhone 16 Pro Max in potentie een nog betere en vooral slimmere smartphone kunnen zijn. 

Echter door het uitblijven van Apple Intelligence in Europa door de Digital Markets Act voelt de iPhone 16 Pro Max nog niet helemaal af. Het is alsof je een raceauto voor de deur heb staan, maar de benzine alleen te verkrijgen is in bepaalde regio’s, behalve die van jou.

Voorlopig zijn we nog niet de enige die moeten wachten op Apple Intelligence, de eerste AI functies van Apple worden namelijk uitgerold vanaf iOS 18.1. Vermoedelijk ziet Apple Intelligence rond 28 oktober het levenslicht in de Verenigde Staten. In deze update in de VS zullen functies als het transcriberen van telefoongesprekken, retoucheren van foto’s en de vernieuwde Siri hun opwachting maken.

Hopelijk laat Apple zich niet te veel afschrikken door de regels van de EU en kan Apple Intelligence op een later moment toch zijn opwachting maken in Europa. Mocht je niet zo lang kunnen wachten dan hebben we toch een manier voor je om Apple Intelligence op je iPhone te krijgen.

Eindoordeel

De grote vraag is natuurlijk is een upgrade naar de iPhone 16 Pro Max het waard? Ik denkt dat het van twee dingen afhangt: welke iPhone heb je nu en wat zoek je in een nieuwe telefoon? Kom je van een iPhone 14 Pro Max of lager dan is het zeker de moeite waard om het vlaggenschip te halen. 

De iPhone 16 Pro Max is ten opzichte van zijn voorganger een kleine upgrade, maar als je veel waarde hecht aan een verbeterde camera, snellere chip en grotere batterij dan is het zeker het upgraden waard. Ik kwam zelf van de iPhone 15 Pro Max en hoewel ik sceptisch was op voorhand, ben ik toch aangenaam verrast om het verschil. 

Mocht je de iPhone willen halen om mogelijk al klaar te zijn voor Apple Intelligence, dan zou ik je adviseren om even te wachten. Momenteel is er geen zekerheid of en wanneer Apple’s AI naar Nederland komt. Het zou zo maar kunnen dat Nederland pas bij de iPhone 18-serie kennis maakt met Apple Intelligence. 

De iPhone 16 Pro Max is te koop met een opslagcapaciteit van 256 GB, 512 GB en 1 TB. Hij komt in vier Titanium kleuren: Dessert,  Zwart, Wit en Naturel. De adviesprijs ligt tussen de 1479 euro en 1979 euro. 

De iPhone-instelling die je foto’s veel beter maakt

WANT-redacteur Sebastiën Hoek heeft de AirPods 4 met actieve ruisonderdrukking twee weken getest en dit is wat hij ervan vindt.

De AirPods zijn wereldwijd een van de meest populaire draadloze oortjes die worden verkocht. Het is dan ook niet gek dat Apple om de zoveel jaar met een nieuwe uitvoering op de markt komt. Maar dit jaar brachten ze niet één, maar twee AirPods op de markt. De AirPods 4 en de AirPods 4 met actieve ruisonderdrukking.

Laatstgenoemde heb ik twee weken lang dagelijks getest. En hoewel ik het knap vind dat de actieve ruisonderdrukking zo goed werkt met een ontwerp waarbij je gehoorgangen niet helemaal afgesloten zijn, ben ik nog niet van plan om mijn AirPods Pro 2 in te wisselen voor de AirPods 4 met ANC. Zeker niet tegen een prijs van 199 euro.

AirPods 4: nieuw ontwerp en dunner dan zijn voorganger

Je hoeft niet bang te zijn dat dat AirPods 4 met actieve ruisonderdrukking veel ruimte in je broekzak innemen. De case van de AirPods 4 is namelijk 30 procent kleiner dan die van de AirPods Pro 2 en de AirPods 3. En dat gaat niet ten koste van de batterijduur van de case, want de doosjes van AirPods 3 en 4 gaan beide 20 uur mee. De oortjes zelf hebben ook een iets ander ontwerp, al is het verschil niet heel groot.

Voor mensen die niet houden van tipjes in hun gehoorgangen, zijn de AirPods Pro 4 ideaal. De oortjes zitten niet te ver in je oren, maar bieden toch de mogelijkheid van actieve ruisonderdrukking. Het niet hebben van tipjes kan in sommige gevallen ook nadelig uitpakken. De AirPods 4 zijn tijdens het testen al een paar keer uit mijn oren gevallen. Ik sluit niet uit dat dit ook te maken kan hebben met de grootte van mijn oren, in combinatie met uitbundige bewegingen.

De geluidskwaliteit is prima, maar het kan beter

Het is voor het eerst dat de reguliere AirPods de H2 chip onder de motorkap heeft. Hoewel dit dezelfde chip is die in de AirPods Pro 2 zit, merk je wel verschil tussen de geluidsweergave van beide. En dat is niet het enige verschil tussen AirPods 4 en de AirPods Pro 2.

De geluidskwaliteit van de AirPods 4 met actieve ruisonderdrukking is prima in orde en zeker een verbetering in vergelijking met de AirPods 3. Ze klinken voller en frisser dan zijn voorganger. Maar als je het gaat vergelijken met de geluidsweergave van de AirPods Pro 2, dan vind ik laatstgenoemde meer definitie hebben dan de AirPods 4. Zeker als het gaat om de wat lagere tonen.

Dat actieve ruisonderdrukking is toegevoegd aan de reguliere lijn van Apple’s draadloze oortjes is iets waar ik erg enthousiast over kan worden. Ik vind het knap dat de ANC zo goed presteert met het open ontwerp van de oortjes. En dit zie ik dan ook als het grootste pluspunt tegenover de AirPods 3.

Maar ook hier vind ik dat de AirPods Pro 2 het weer winnen. Dit heeft alles te maken met het ontwerp van de oortjes. Doordat de AirPods Pro 2 dieper in je oren zitten, sluiten ze beter af en kan de actieve ruisonderdrukking beter zijn werk doen. Als je op beide oortjes de ruisonderdrukking uitzet, dan kun je als het buiten winderig is met de AirPods Pro 2 nog prima je muziek horen, dit is echter niet het geval bij de AirPods 4.

Eindoordeel

Wie op zoek is naar een upgrade van de AirPods 3 kan met de AirPods 4 met actieve ruisonderdrukking zijn lol op. Ze klinken voller qua geluid en voor een open ontwerp is het knap dat de ruisonderdrukking zo degelijk werkt.

Alleen met een prijs van 199 euro kan ik mij voorstellen dat je twijfelt tussen de AirPods 4 met ANC en de AirPods Pro 2. Laatstgenoemde zijn in diverse winkels namelijk al voor 50 euro meer te halen.

Als je het mij vraagt, zou ik voor de AirPods Pro 2 gaan. Toegegeven: ze dateren al uit 2022, maar als je goed zoekt, zijn ze al te koop voor een prijs tussen de 240 en 259 euro. En dan heb je in mijn ogen een betere deal.

De actieve ruisonderdrukking komt beter tot zijn recht op de Apple AirPods Pro 2, de geluidsweergave is beter, vooral met de lagere tonen. Ze hebben meer definitie en als je veel buiten bent, sluiten de AirPods Pro 2 beter af dan de Airpods 4 met ANC.

Ik kan mij goed voorstellen dat de AirPods 4 met ANC populaire oortjes kunnen worden. Zeker als je geen oordoppen wil met tipjes die in je oren zitten, maar wel actieve ruisonderdrukking wil. Mijn hart gaat er in ieder geval niet sneller van kloppen.

Apple heeft nu vier verschillende AirPods smaken om uit te kiezen

De iPhone 16 ligt inmiddels in de schappen. Wij hebben de smartphone inmiddels een aantal weken onder handen genomen en hier zijn onze bevindingen.

Zoals elk jaar komt Apple met een nieuwe iPhone op de markt. Dit jaar is het de iPhone 16, die zowel qua uiterlijk als innerlijk veel lijkt op zijn voorganger, maar toch enkele opmerkelijke verschillen kent.

Maar moet je nu upgraden naar de iPhone 16, of kan je ‘m beter laten liggen? Wij helpen je een beslissing te nemen.

Nieuwe knoppen voor de iPhone 16

Het eerste wat opvalt wanneer je de iPhone 16 uit de doos haalt, is dat er aan de zijkant twee nieuwe knoppen zijn toegevoegd. Allereerst is er de actieknop, die eerder al op de iPhone 15 Pro te vinden was. Je kunt deze knop gebruiken om het geluid aan of uit te zetten, net zoals bij de slider die op dezelfde plek zat. Maar je kunt er ook andere functies aan toewijzen via de instellingen.

Een nieuwe toevoeging die wat meer uitleg vereist, is de Camera Control-knop. Deze maakt het gemakkelijker om de camera te bedienen, zonder dat je door allerlei menu’s hoeft te navigeren. Met deze knop kun je eenvoudig instellingen zoals zoomen of het selecteren van filters aanpassen.

Hoewel ik als linkshandige de knop af en toe per ongeluk indruk, vind ik het een handige toevoeging. Het gebruiksgemak zorgt ervoor dat ik sneller foto’s maak, en daardoor worden mijn foto’s vaak ook beter.

De camera

Over foto’s gesproken: hier zie je een ander zichtbaar verschil met de iPhone 16. De camera’s zijn nu verticaal geplaatst, wat het mogelijk maakt om spatial foto’s en video’s te maken voor de Apple Vision Pro. Ondanks deze verandering nemen de camera’s minder ruimte in beslag dan toen dit ontwerp voor het laatst werd gebruikt bij de iPhone 12.

De lenzen zijn iets groter dan die van de iPhone 15, wat zorgt voor een betere lichtinval. Dit maakt het makkelijker om goede foto’s te maken, zelfs bij weinig licht. Je kunt dit doen met de 48-megapixel hoofdcamera of de 12-megapixel ultragroothoekcamera. Nieuw is ook de toevoeging van autofocus, waardoor je nu macrofoto’s kunt maken met het standaardmodel.

De foto’s die ik met de iPhone 16 maak, zijn van hoge kwaliteit, zelfs in het donker. Toch zie ik overdag nauwelijks verschil met de iPhone 15.

Ook video’s zijn van uitstekende kwaliteit, maar net als bij de foto’s merk ik weinig verschil met het vorige model. Wel is er een nieuwe audiomix-functie, waarmee je het geluid van een video eenvoudig kunt aanpassen. Dit maakt het makkelijker om stemmen beter hoorbaar te maken en ongewenste achtergrondgeluiden te verminderen.

Hardware

Onder de motorkap is er wel degelijk iets veranderd. De belangrijkste vernieuwing is de A18-chip, die een flinke stap vooruit is ten opzichte van de A16-chip in de iPhone 15. De prestaties van de A18 liggen zelfs dicht bij die van de A18 Pro, die in de Pro-modellen zit.

De iPhone 16 is hierdoor zeer snel en efficiënt, wat handig is voor het gebruik van Apple Intelligence, de AI-functionaliteit van Apple. Maar hier zit meteen het probleem: Apple Intelligence is voorlopig nog niet beschikbaar in de Europese Unie en het kan nog tot twee jaar duren voordat we het hier kunnen gebruiken.

Hoewel de snellere chip het spelen van grote games op de iPhone 16 mogelijk maakt, zal de gemiddelde gebruiker niet meteen merken dat de telefoon veel sneller is dan de iPhone 15. Dit verschil valt vooral op bij gebruikers van oudere iPhone-modellen.

Scherm van de iPhone 16

Apple staat bekend om de hoge kwaliteit van zijn schermen, en dat is bij de iPhone 16 niet anders. Series en films kijken op deze telefoon is dan ook een plezier, zelfs op het kleinere scherm.

Toch is er één groot nadeel: de verversingssnelheid. Apple blijft bij de iPhone 16 vasthouden aan 60 Hz, waarschijnlijk om een onderscheid te maken met de Pro-modellen. Dit is echter opmerkelijk, want zelfs goedkopere Android-telefoons bieden inmiddels hogere snelheden van 100 Hz of meer. Voor een toestel in deze prijsklasse is dat eigenlijk niet meer van deze tijd.

Batterij

Hoewel Apple niet precies aangeeft hoe groot de batterij van de iPhone 16 is, zou deze twee uur langer meegaan dan die van de iPhone 15. In de praktijk merk ik inderdaad dat de batterij beter presteert, en de meeste gebruikers zullen met gemak een dag doorkomen.

Een deel van dit verschil kan ook te maken hebben met de conditie van de batterij. De batterij van mijn iPhone 15 is na één jaar al acht procent achteruitgegaan, wat de prestaties negatief beïnvloedt. Hopelijk houdt de batterij van de iPhone 16 het langer vol.

Toch mag Apple ook wel wat aandacht besteden aan de oplaadsnelheid van de iPhone 16. Terwijl het zo’n 30 minuten duurt om van 0 naar 50 procent op te laden, kunnen Android-concurrenten al veel hogere snelheden aanbieden.

Prijs

Hoewel de iPhone 16 op een aantal punten is verbeterd, is de prijs gelijk gebleven. Het instapmodel met 128 GB kost, net als de iPhone 15, 969 euro.

Een bijkomend voordeel is dat de iPhone 16 gemakkelijker te repareren is dan zijn voorganger. Dit betekent dat je minder kwijt bent als je bijvoorbeeld de batterij wilt laten vervangen, wat handig is als de batterijconditie snel achteruitgaat.

Conclusie: iPhone 16 kopen of laten liggen?

De iPhone 16 biedt weinig grote verbeteringen ten opzichte van zijn voorganger, maar dat is niet per se een probleem, want de iPhone 15 was al een uitstekend toestel. Het is dan ook fijn dat Apple de prijs niet heeft verhoogd. Toch mist de iPhone 16 een belangrijke reden om te upgraden: Apple Intelligence, dat nog niet beschikbaar is in Europa.

Heb je een iPhone 15 of 14? Dan is het waarschijnlijk niet nodig om naar de iPhone 16 over te stappen, tenzij je enthousiast bent over de nieuwe knoppen. Voor Apple Intelligence hoef je de upgrade nog niet te overwegen, want die functie laat nog even op zich wachten. Tegen die tijd zijn er waarschijnlijk weer nieuwe modellen, hopelijk mét een verversingssnelheid van 100 Hz of meer.

iOS 18 vanaf nu beschikbaar op je iPhone en dit is er allemaal nieuw

De Peugeot E-3008 is stijlvol, heeft een groot rijbereik, is voorzien van talloze interessante functionaliteiten en ligt heerlijk op de weg. Maakt het dan uit de het prijskaartje vrij hoog ligt? WANT-hoofdredacteur Mark Hofman zocht het voor je uit.

Tot niet heel lang geleden moest je ruim 100.000 euro neerleggen voor een elektrische auto met meer dan 650 kilometer actieradius. De Peugeot E-3008 wil dat met het nieuwe STLA-platform van Stellantis fixen door een actieradius van 700 kilometer aan te bieden iets meer dan de helft van het geld.

Het duurt nog even voor we die Long Rage-versie te zien krijgen, maar dat is eigenlijk geen probleem. Waar gemiddeld 50.000 euro misschien veel geld is voor een Peugeot, is de elektrische auto die het bedrijf ons nu geeft wel echt bijzonder sexy.

Peugeot E-3008 is een echte blikvanger 

We kunnen de Peugeot E-3008 qua uiterlijk wel vergelijken met een lelijke eendje dat uiteindelijk omgetoverd is tot een prachtige zwaan. Waar de originele 3008 niet heel veel goeds te bieden had op het gebied van ontwerp, is de E-3008 een echte blikvanger. 

Het is best knap dat Peugeot heeft de sciencefictionelementen van de elektrische auto goed weten te combineren met de schoonheid van de traditionele SUV. De verlichting, de agressieve achterkant en de spacende wieldoppen zorgen voor het futuristische gevoel. De stijlvolle vorm van de auto voor het traditionele gevoel. 

Over die lampen wil ik nog wel iets meer kwijt, aangezien deze zijn vormgegeven als de klauw van een leeuw. Interessant, maar wat nog veel leuker is, is het feit dat de lichten voor een heuze show zorgen. Of je nu richting aangeeft, je auto vergrendelt of aankomt op je bestemming, het geeft je allemaal een futuristisch gevoel. 

De 20-inch wieldoppen doen dat ook, maar mooi kun je het niet noemen. Gericht op aerodynamica en efficiëntie is het echter wel een onderdeel waar je uitstekend genoegen mee kunt nemen. 

Interieur van een ruimteschip 

Aan de binnenkant van de Peugeot E-3008 tref je een cockpit van een ruimteschip aan. Het moet je liggen, maar persoonlijk ga ik er erg goed op. De scherpe randen, het gebruik van hard plastic met een stoflaagje en een leipe verzameling aan LED-lichten die staan afgesteld op de verschillende rijmodi. 

De I-Cockpit (klein stuur zodat je dashboard goed kan zien) pakt goed uit, al voelt het wel wat vreemd om zo’n grote auto te besturen met zo’n klein stuur. Dat gezegd hebbende geeft het 21-inch gebogen panoramabeeldscherm, bestaande uit een deel zonder en een deel met aanraakscherm, en het kleine beeldscherm boven het middenconsole je een luxegevoel. 

Met dat extra beeldscherm kun je het tweede gedeelte van het grote scherm bedienen, bijvoorbeeld door CarPlay aan te zetten of de navigatie te starten. Daaronder zit ook een rij met fysieke knoppen voor de airco, luchtcirculatie en andere handige snelkoppelingen. 

Achterbank Peugeot E-3008 minder luxe

Dat schreeuwt dus luxe, maar op de achterbank merk je daar weinig van. Er blijft weinig over van de LED-verlichting, het panoramadak stopt net na de hoofdsteun van de stoel voor je en de opbergruimte is niet heel ruim. 

Helaas geldt dit ook voor de beenruimte achterin. Door de ver doorlopende rails van de voorstoelen is de ruimte waar jij je benen kwijt kunt vrij beperkt. De verhoogde bodem door de aanwezigheid van de batterij maakt dit uiteraard niet beter. 

Voordeel: de linker en rechterstoel op de achterbank heeft stoelverwarming en er zitten twee oplaadporten om je apparaten op te laden. Scheelt weer. 

Kofferbak is ruim, maar heeft zijn beperkingen

De kofferbak is met 520 liter ruim genoeg om al je spullen mee te zeulen. Zeker wanneer je de achterbank omklapt is er eigenlijk geen paniek. Helaas wel als je onder de motorkap, wat bij menig elektrische auto wel mogelijk is, iets kwijt wil. De frunk, zoals we dat zo chique noemen, is nergens te bekennen. 

In de kofferbak is het overigens wel mogelijk om de bodem op te tillen, waardoor extra opbergruimte zich onthuld. Daar past bijvoorbeeld je laadkabel, noodaccessoires en eventueel wat tassen in. 

STLA houdt je Peugeot E-3008 op de been 

Stellantis heeft met zijn STLA-platform een hoop te bieden op gebied van actieradius. Het absolute pareltje van de Peugeot E-3008 die, dankzij de Medium-variant van dat platform, op een volle lading een actieradius van 700 kilometer kan bieden. 

In het geval van de Peugeot E-3008 die ik reed (73 kWh-versie) wordt de actieradius op 526 kilometer gezet, maar de auto zelf geeft 551 kilometer aan bij een honderd procent lading en de ECO-stand ingeschakeld. 

Helaas is dat niet waar de verwarring stopt. In tegenstelling tot elektrische auto’s als de Hyundai Ioniq 6 is je rijstijl niet van invloed op de getoonde actieradius bij een honderd procent lading. Hoewel de auto dus zegt dat je 551 kilometer kunt rijden, kun je daar niet honderd procent van op aan. 

In een van mijn eerste ritten legde ik 75 kilometer af in de E-3008, die bij het arriveren op de bestemming 125 kilometer actieradius minder liet zien dan toen ik wegreed. Irritant, als je het mij vraagt. 

Het opladen van de Peugeot E-3008

Wie een laadpaal in de buurt van zijn huis heeft komt uitstekend uit de voeten met de Peugeot E-3008. De elektrische auto zit binnen acht uur vol wanneer deze aan een 11 kW-paal staat. Neerzetten als je thuiskomt, eraf halen als je de dag erna weer weg moet en je kunt weer honderden kilometers over de weg vliegen. 

Uiteraard is het ook mogelijk om de auto, door middel van een CCS-stekker, te snelladen. Dat gaat alleen niet zo supersnel als bij andere modellen op de markt, maar met 160 Kw-ondersteuning kun je prima uit de voeten.

Wie 29 minuten bij een snellaadstation staat zal van twintig procent tot tachtig procent kunnen opladen. 

Rijden in de Peugeot E-3008 

Wanneer de accu vol is klap je met de elektrische auto de weg op en zul je merken dat de SUV uitstekend rijdt. De wegligging is goed, er is in de cabine amper iets te horen en wie de Peugeot E-3008 in de Sportstand op z’n staart trapt zal ook genoeg vermogen hebben. 

De Sport-stand is een van de drie mogelijke rijmodi die de elektrische auto beschikbaar stelt. Uiteraard krijg je de meeste vermogen in deze stand, maar rijd je het minst efficiënt. Eco doet juist het tegenovergestelde en Normal is een combinatie tussen die twee. 

Veel verschil merk ik niet tussen Normal en Eco, maar het verschil in actieradius is volgens de auto zelf 31 kilometer. Wat dat betreft is Eco dus je beste vriend. 

Functies waar ik enorm van geniet

De Peugeot E-3008 valt wat mij betreft ook op, omdat er talloze functionaliteiten in de elektrische auto te vinden zijn. Na drie weken met de EV gereden te hebben bleef ik nog nieuwe dingen ontdekken. 

Er valt dus veel te vertellen, maar ik deel mijn favorieten even kort: 

Massage op het asfalt 

Je moet het wel echt zien te vinden, want ik had het in mijn eerste week helemaal gemist. Maar de bestuurderstoel en stoel voor de bijrijder zijn niet alleen te verwarmen of elektrisch te verstellen. Het is ook mogelijk om de massagestand uit te spelen.

Er zijn drie verschillende sterktes waarin je dit kunt doen en zes verschillende type massage die je kunt gebruiken. Van kattenpootjes tot de slang, het is tot in het oneindige te proberen tijdens het rijden.

Sproeier voor de achteruitrijcamera

De achteruitrijcamera heeft een toegewijde sproeier die het lensje schoonmaakt wanneer deze vies is. Het probleem is echter wel dat je moet weten dat hij er zit en waar hij precies zit. 

Wanneer je de Peugeot E-3008 in zijn achteruit zet krijg je een scherm te zien met het beeld dat de camera je geeft. Daarnaast zit een tandwieltje voor de instellingen. Druk deze in en je krijgt de optie om de lens schoon te maken met de sproeier. 

Een uiterst handige functie die je vaker gebruikt dan je zou denken. 

Pop-up voor de navigatie

Het kan altijd eens voorkomen dat je de afslag mist, zelfs als je het navigatiesysteem aan hebt staan. Mocht je dat wel eens meemaken, is het goed om te weten dat de Peugeot E-3008 je geen kans geeft dat te doen. 

De elektrische auto geeft, indien je gebruikmaakt van het eigen navigatie systeem, voor iedere afslag of baanwijziging een melding op het dashboard. Ideaal! 

Verschillende dashboards

De I-Cockpit is in het leven geroepen om je rit zo overzichtelijk mogelijk te maken. Het grote beeldscherm is goed boven het stuur te zien, maar dan wil je natuurlijk wel dat daar de informatie staat waar je naar op zoek bent. 

In het geval van de Peugeot E-3008 zit dat wel goed. Naast de vijf vooringestelde dashboards waaruit je kan kiezen, is het via de instellingen van de auto ook mogelijk om zelf een dashboard in te stellen. 

Uiteraard geeft Peugeot je wel een aantal standaard opties om dat te kunnen doen, maar de vrijheid is fijn.

De irritante dingen

Naast de prettige functionaliteiten die het leven met de Peugeot E-3008 makkelijker maken, zijn er ook een aantal dingen die niet zo positief zijn. Een kort overzicht. 

De remmen zijn heftig

De Peugeot E-3008 is een heerlijke auto met heerlijk rijgedrag, maar de remmen zijn wel heel erg strak afgesteld. Hoewel het pedaal best wel ver in te drukken is voor je volledig stilstaat, is de agressie waarmee je stil komt te staan een probleem. 

Rij je dus in de E-3008, hou er dan rekening mee dat je bij mening stoplicht, parkeerplaats en stopbord door elkaar geschud wordt dankzij de remmen. 

Telefoon kan draadloos laden, als je je best doet

In het middenconsole zit een QI-lader verwerkt voor je smartphone. Deze draadloze lader is wat weggestopt, maar moet er in principe voor zorgen dat je telefoon met meer batterij uit de auto komt dan dat hij er in ging. 

Het probleem is alleen wel dat deze oplader het negen van de tien keer niet doet. Je telefoon moet precies op de juiste plek liggen om daadwerkelijk te kunnen laden, maar door de vormgeving kan het rijden dit laadproces snel verstoren. 

Fouten in de software

De grote beeldschermen en de twee bedieningspanelen boven en in de middenconsole werken lekker en het systeem zelf ziet er goed uit. Wat dat betreft is het dus erg jammer dat fouten in dat systeem je een iets minder prettige ervaring kunnen geven. 

In de afgelopen maand heb ik voornamelijk zitten stoeien met de airconditioning. Wanneer ik de automatische stand activeerde schakelde deze direct zelf weer uit, of sprong hij naar de tweede stand terwijl ik de eerste moet hebben. 

Daarbij neemt de auto niet echt genoegen met een rit zonder airconditioning. In veel gevallen zal de boel gewoon doorgeblazen worden, zelfs als je de AC volledig deactiveert. 

Camera gaat soms gek

De achteruitrijcamera van de Peugeot E-3008 moet gemak bieden, maar door veel voorkomende fouten in de weergave daarvan merk ik dat ik toch meer met mijn spiegels inparkeer. 

Zeker als je gebruikmaakt van de 3D-weergave loop je geregeld tegen problemen aan. De auto wordt bijvoorbeeld weergegeven als een vierkant vlak met zwarte strepen, of lijkt de omgeving niet goed te kunnen zien. 

Daarbij schakelt het beeld snel over zodra je dicht bij een stoeprand of andere auto komt, wat voor aardig verwarring zorgt tijden het inparkeren. 

Ook het beeld verdwijnt niet automatisch van het scherm, waardoor je deze iedere keer handmatig moet wegklikken via het kruisje. 

Regeneratief remmen werkt vaak beperkt

Regeneratief remmen is een van de meest gebruikte manieren om zo efficiënt mogelijk te rijden met de batterij van je elektrische auto. Wanneer je het eenmaal onder de knie hebt is het overigens ook nog eens een stuk relaxter. 

Het probleem met de E-3008 is alleen wel dat je er niet echt aan kunt wennen, aangezien regeneratief remmen niet altijd werkt zoals zou moeten. De melding Regeneratief remmen tijdelijk beperkt heb ik in de afgelopen weken bijna bij de helft van de ritten gezien. Niet heel handig, als je het mij vraagt.

De prijs van de Peugeot E-3008 

Nu het pijnlijke gedeelte: de prijs. De Peugeot E-3008 heeft voldoende te bieden, mar voor veel mensen is de prijs een probleem. Hoewel ik van mening ben dat een auto op zichzelf beoordeeld moet worden en niet op het merk, lijkt een gemiddeld prijskaartje van 50.000 euro veel mensen toch tegen de schenen te schoppen. 

Ik begrijp het wel. Het instapmodel, de Allure, kost je in Nederland minimaal 48.190 euro. Kies je voor de GT-versie van de elektrische auto moet je minimaal 52.690 euro neerleggen. 

Goedkoop is het geintje dus niet, maar naar mijn idee krijg je er wel veel auto voor terug. 

Conclusie

De Peugeot E-3008 is een stijlvolle elektrische auto met een knap staaltje technologie onder de motorkap. Zowel van buiten als van binnen ziet de auto er ontzettend goed uit en biedt het de weggebruiker alle gemakken die het maar kan bedenken. 

Het nieuwe STLA Medium-platform van Stellantis pakt goed uit, maar is in theorie een stuk indrukwekkender dan in de praktijk. Toch voldoet het accupakket aan de benodigdheden van de Nederlandse weggebruiker en zal het je zonder al te veel stress op de bestemming brengen. 

De achterbank is misschien wel een minpunt en de nodige problemen met het systeem wellicht ook, net als de prijs. De elektrische auto an sich is niet goedkoop, maar 50.000 euro voor een Peugeot voelt wel wat veel. 

Qua gaming weet je één ding zeker: elk jaar komt er een nieuwe versie uit van EA Sports FC 25. Maar is de editie van dit jaar het waard om te kopen?

De nieuwste versie van EA Sports FC zorgt altijd voor flink wat discussie. Wordt er wel genoeg aan de game verbeterd om een prijskaartje van 64,99 euro op de Xbox Series S/X en PlayStation 5 te rechtvaardigen?

WANT-redacteur Jeroen Kraak mocht het spel een aantal dagen voor de release uitproberen. Hij vertelt je wat hem allemaal opviel aan de nieuwe game.

Dit is EA Sports FC 25

Het is elk jaar een veelgehoorde klacht: er zit nauwelijks verbetering in de nieuwste voetbalgame van EA. Ook bij EA Sports FC 25 zal dit wel weer het geval zijn. Toch heb ik me de afgelopen dagen behoorlijk vermaakt met de game. Ik zal je vertellen waarom.

Zelf behoor ik tot de groep mensen die niet elk jaar meer een nieuwe EA Sports FC koopt (voorheen FIFA). Mijn laatste voetbalgame die ik speelde was FIFA 23.

Hoewel ik een fanatieke Ultimate Team-speler was, vond ik het niet opwegen tegen het feit dat ik weer 65 euro moest uitgeven aan een nieuw deel waarin de mechanieken en gameplay nauwelijks veranderd waren. Mijn spelers maakten nog steeds enorme blunders waar ik niets aan kon doen, en online wedstrijden voelden soms een beetje scripted aan.

Goed, dat was mijn gevoel, en toegegeven, ik ben ook niet de beste speler. Maar weinig vernieuwing was er inderdaad. Toch vond ik het even wennen om te beginnen met EA Sports FC 25. Een paar zaken waren namelijk echt veranderd, waaronder het verdedigen. Dit is soms wat lastiger omdat je beter gepositioneerd moet zijn. Daarnaast voelt het dribbelen natuurlijker aan en is het spel wat realistischer en trager geworden. Maar echt vernieuwend? Dat heb ik helaas niet kunnen ontdekken.

Nieuwe functies

Er zijn wel enkele nieuwe functies in de game. Wat het meest opvalt is Rush, een nieuwe modus in EA Sports FC 25, die eigenlijk de vervanging is van Volta. In deze modus speel je 5 tegen 5, waarbij elke speler een andere voetballer bestuurt.

Deze modus is vooral leuk met vrienden, want wanneer je het met vreemden speelt, kan het voor frustratie zorgen. Veel spelers richten zich vooral op hun eigen acties in plaats van op het teamspel. Toch is het een grappige toevoeging die zorgt voor snelle potjes. Net als bij Volta zul je het echter na verloop van tijd links laten liggen.

Ook Career Mode heeft een aantal nieuwe functies. Het is makkelijker om je club te personaliseren, en het systeem houdt meer rekening met wat er in de echte wereld gebeurt. Het is iets realistischer geworden, als is het de vraag of je het echt vaak gaat spelen, want de meeste mensen starten toch meteen Ultimate Team op.

Ultimate Team

En ook dat Ultimate Team is een klein beetje vernieuwd, vooral op de achtergrond. Met FC IQ is het makkelijker om tactieken te ontwikkelen voor je team in EA Sports FC 25. Je kunt bijvoorbeeld de rollen van individuele spelers makkelijker aanpassen en ervoor kiezen om je formatie te wijzigen tijdens aanvallen of verdedigen.

EA Sports geeft meteen aan wat de grote voor- en nadelen van je tactiek zijn, zodat je precies kunt kiezen wat het best bij je past. Bovendien kun je de tactiek van een bepaalde manager overnemen en met een simpele code zelfs tactieken van het internet downloaden.

Maar Ultimate Team kent ook enkele nadelen. Zo mag de menu-structuur echt wel op de schop. Het werkt nog steeds omslachtig wanneer je van de ene functie naar de andere wilt schakelen.

Licenties

EA Sports FC 25 heeft ook enkele licenties van clubs verloren. Zo zijn AC Milan en Inter niet meer in de game. De namen van de spelers kloppen wel, maar de namen van de clubs, de shirts en het logo zijn veranderd, zoals eerder gebeurde bij Juventus.

Toch keren er ook weer twee clubs terug. Je kunt weer in het blauw van Napoli en het bordeauxrood van AS Roma spelen.

EA Sports FC 25 is een goede stap voorwaarts

Hoewel EA Sports FC 25 niet enorm vernieuwend is, gaat het wel de goede kant op. Het voetbal is iets realistischer geworden en speelt wat natuurlijker. Het is fijn dat je de tactiek nu nog makkelijker naar je hand kunt zetten.

Er zijn echter nog genoeg verbeterpunten, waarbij vooral de menu-structuur aangepakt mag worden. Daarnaast is de verbinding niet altijd even stabiel, maar mogelijk wordt dit met een update opgelost. Voor mij is het dus een prima editie, zeker nadat ik een jaar heb overgeslagen.

Gamers met een PlayStation 5 laten misschien wel gratis games liggen

Bowers & Wilkins bracht onlangs de Bowers & Wilkins Pi8 oordoppen uit. WANT-redacteur Sebastiën Hoek heeft ze een maand dagelijks gebruikt en dit is wat hij er van vindt. 

Het zijn misschien wel de duurste oordoppen die ik ooit heb mogen testen. Als je een prijs van 399 euro vraagt, zet je een toon. Je claimt in mijn ogen dan dat de Bowers & Wilkins Pi8 net zo goed of zelfs beter is dan de concurrentie en dat dit de prijs valideert. 

Je kan de Bowers & Wilkens Pi8 vergelijken met de Sony WF-1000XM5 en de Bose Quiet Comfort Ultra. Niet qua prijs, maar wel qua geluidsprestatie. Maar zijn ze echt beter? 

Bowers & Wilkins Pi8: Stijlvol en stoer

Wanneer je de Bowers & Wilkens Pi8 in huis haalt, heb je gelijk het gevoel dat je een premium product koopt. De verpakking ziet er gelikt uit en dit zet zich helemaal door totdat je bij de case en oortjes aankomt. De Bowers & Wilkens Pi8 zijn vier kleuren te verkrijgen. Midnight Blue, Dove White, Jade Green en Anthracite Black, die laatste heb ik gekregen om te testen.

De case en de oortjes van zwarte variant, vind ik er stoer en stijlvol uit zien. Het enige nadeel van de case is dat hij snel zichtbaar vies wordt. Als je hem even vasthoudt dan zijn je vingerafdrukken snel zichtbaar. 

Hoe klinken ze?

Dan nu het antwoordt op de vraag of de geluidskwaliteit de prijs valideert. Als ik alleen kijk naar de prestaties, vind ik van wel. De Pi8 leveren een geluidsweergave die vergelijkbaar is met die van een high end koptelefoon. Dit is knap, omdat een koptelefoon vaak meerdere en grotere drivers bevat. 

Maar zijn ze beter dan de concurrenten Bose en Sony? Dit is natuurlijk smaak, maar ik vind hem minder de nadruk leggen op bastonen dan bijvoorbeeld de QuietComfort Ultra. En dat is zelfs iets positiefs. Toegegeven, ik kreeg uit de doos wel de neiging om de EQ-instellingen aan te passen, maar het waren geen schokkende aanpassingen. 

De Pi8 heeft van zichzelf een warm en robuust geluid. Hierdoor komen veel instrumenten goed tot hun recht en hoor je veel details die verwerkt zijn in een mix van een nummer. De Sony WF-1000XM5 hebben dit ook, maar de Pi8 doet hier niet voor onder. De oortjes van Bowers & Wilkins hebben de beste geluidsfuncties overgenomen van de concurrentie.

De actieve ruisonderdrukking is er eentje van hoge kwaliteit, al filtert hij niet alles weg. Zo zat ik tijdens het testen een aantal keer in de trein en kon ik regelmatig de mededelingen horen. Dit was niet het geval toen ik de OnePlus Buds Pro 3 testen en die waren toch aanzienlijk goedkoper. 

Comfortabel, maar stelt ook teleur

Bij het zien van vorm van de oortjes vroeg ik mij sterk af ze wel comfortabel zouden zijn. De oortjes gaan door hun vorm iets dieper je oren in dan je misschien zou willen. Eerlijk gezegd merk je daar vrij weinig van en ze zitten prima. De ‘diepere pasvorm’ draagt ook bij aan de beleving van je muziek.

Wat mij een beetje tegenviel is de accu. Als ik een dag van 8 uur op kantoor werk met de actieve geluidsonderdrukking aan, dan zijn de Pi8 na ongeveer 6 uur wel leeg.

Als je de oortjes maar een paar uur per dag gebruikt en je stopt ze na elke luisterbeurt weer terug in de case dan kan je gerust langer dan een week doen voordat je de case moet opladen. 

Een puntje wat mij ook irriteerde was de app van Bowers & Wilkins. Ik luister veel muziek met actieve ruisonderdrukking aan en wil graag dat ik dit gelijk kan gebruiken. De app slaat niet de laatste gebruikte instellingen op, maar zet de oortjes steeds terug naar transparantiemodus. Dus elke keer moet je dit aanpassen via de app, al is dit waarschijnlijk op te lossen met een software update.

Waar heb ik de Bowers & Wilkins Pi8 getest?

Als je meerdere van mijn reviews heb gelezen dan weet je dat ik de oortjes in de trein test, maar voor de Pi8 heb ik daar een schepje bovenop gedaan. Ik heb ze op een boot en in het vliegtuig getest. 

Als je vaart en er staat een windje dan is dit een ideaal moment om oortjes te testen. De Bowers & Wilkins Pi8 zijn met vlag en wimpel geslaagd voor deze test. Ze lieten niet veel wind door tijdens het varen en dat is knap. 

Het vliegtuig is ook een ideale plek om oortjes te testen. Ik vloog naar Barcelona en hoopte stiekem dat er een schreeuwend kind op de vlucht zou zitten. Omgekeerde wereld, maar het is ideaal voor het testen van je actieve ruisonderdrukking. 

Het schreeuwende kind zat op de vlucht en was een dik half uur onrustig. De Pi8 deed wat ik hoopte dat ze zouden doen. Het geluid verdween heerlijk op de achtergrond en zorgde ervoor dat ik rustig kon genieten van mijn serie. 

Eindoordeel:

De Bowers & Wilkins Pi8 schept een verwachtingspatroon met een prijs van 399 euro. Als ik kijk naar de de geluidskwaliteit, valt daar niks van te zeggen. Simpelweg van topkwaliteit. Alles klinkt warm en gedetailleerd en is niet overdreven met de bastonen. Als ik alleen hier naar kijk dan is de prijs te valideren. Hij komt immers in de buurt van een high end koptelefoon. Maar kijk ik verder dan het geluid, dan wankelt die validatie.

Als je rond de 50 a 100 euro hoger gaat zitten dan je concurrenten dan moet je geen steken laten vallen. En dat doet de Bowers & Wilkins Pi8 wel. Al is het maar op kleine randzaken als zichtbare vingerafdrukken op de case, een kleine batterijduur op de oortjes en een aparte app. Je moet je niet hoeven storen aan dit soort dingen, maar dat doe ik wel.

De actieve ruisonderdrukking maakt een hoop goed. Ook al kon ik met mijn treinreizen de conducteur regelmatig verstaan. Daar staat tegenover dat ik op de boot en in het vliegtuig geen ‘klachten’ had. Dit streept elkaar dan ook weg.

Als je een echte audiofiel bent en je wil topkwaliteit en vind het niet erg om de hoofdprijs te betalen, dan kan ik je de Bowers & Wilkens Pi8 zeker aanraden. Je krijgt dan echt waar voor je geld. Als je niet tot deze categorie behoort, dan kan zou ik adviseren om te wachten totdat de prijs wat zakt of om eens te kijken naar het goedkopere broertje de Bowers & Wilkins Pi6.

Bowers & Wilkins zet met nieuwste oordoppen in op comfort

De Samsung Galaxy Z Fold6 is inmiddels een tijdje op de markt en WANT-hoofdredacteur Mark Hofman heeft weken kunnen spelen met het toestel. Is het wat?

De Samsung Galaxy Z Fold6: een zesde generatie opvouwbare smartphone voor de prijs van 1959 euro die volledig leunt op de AI-kunsten van Google. Het klinkt niet als een goed verhaal.

Kijk je wat verder dan de kaft, is de zesde generatie van de Fold echt niet verkeerd. Maar waar ik in 2019 nog dacht dat dit echt wat kon worden, ben ik in 2024 volledig kwijt voor wie dit toestel nu precies bedoeld is.

Het wordt er niet goedkoper op met de Samsung Galaxy Z Fold6

In 2019 maakten we voor het eerst kennis met de opvouwbare smartphone van Samsung. De Galaxy Fold was innovatief (opstartproblemen daargelaten) en het prijskaartje van 1999 euro schrikbarend. Alleen voor een nieuw type product was de hoge adviesprijs misschien niet zo heel erg gek. Sterker nog, als die prijs in de jaren daarna zou gaan dalen zou het product best nog wel eenseen succes kunnen worden.

Die prijs daalt alleen niet. Vijf jaar na de lancering van de eerste Galaxy Fold kost de opvouwbare Android-smartphone slechts 40 euro minder en dat is een probleem. Zeker aangezien het toestel, net als alle andere smartphones op dit moment, qua ontwikkeling een beetje stilstaat.

Voor 1959 euro heb je een Samsung Galaxy Z Fold6 die niet heel veel verschilt van de Galaxy Z Fold5. Natuurlijk is de tweede generatie Galaxy AI vernieuwing, maar net als bij de Galaxy S24 Ultra van eerder dit jaar is dat niet genoeg voor de Nederlandse gebruiker.

Wil dat zeggen dat de Samsung Galaxy Z Fold6 een slechte Android-smartphone is? Absoluut niet, want de telefoon zelf is goed. Het is alleen de prijs waar ik mee zit.

Kleine verbeteringen voor de Samsung Galaxy Z Fold6

De Samsung Galaxy Z Fold6 heeft veel overeenkomsten met de Galaxy Z Fold5. Dezelfde batterij, hetzelfde camerasysteem (AI doet hier het werk overigens wel wat beter) en dezelfde laadsnelheden. Maar dan wel voor meer geld dan Samsung er vorig jaar voor wilde hebben.

Er zijn overigens wel wat subtiele wijzigingen te vinden. Zo heeft het toestel, net als de Galaxy S24 Ultra, een wat hoekiger ontwerp gekregen, wat de telefoon naar mijn idee nog iets strakker maakt. Het scharnier is verbeterd, zodat het nog meer vuil tegen kan houden.

De camerabehuizing heeft een iets ander uiterlijk gekregen, er zit onder de motorkap een grotere Vapor Chamber voor extra koeling en de schermranden zijn iets dunner geworden. De beeldschermen zelf hebben bij dit nieuwe model ook een piekhelderheid van 2600 nits en de Snapdragon 8 Gen 3 zorgt voor meer power.

Zou ik nog bijna vergeten dat Samsung een probleem met het voorste scherm (voorzichtig) aanpakt.

Scherm voorkant beter te gebruiken

Dat probleem met het scherm zorgde ervoor dat de opvouwbare smartphone moeilijk te gebruiken was als een gewone smartphone, doordat typen op het toestel door het smalle scherm best moeilijk was. Samsung heeft dit naar eigen zeggen opgelost door dat beeldscherm 1 mm breder te maken. Een hele kleine wijziging die wel iets van verbetering brengt, maar naar mijn idee het voorste scherm nog steeds onbruikbaar maakt voor het typen van teksten.

Samsung heeft me verteld dat dit voornamelijk te maken heeft met het feit dat het zich met de Galaxy Z Fold6 voor een groot deel ook richt op de Aziatische markt, waar mensen doorgaans kleinere handen hebben en voor wie het scherm juist wel heel erg goed is. We kunnen niet alles hebben wat dat betreft.

Fold6 toch wel goed

Daarmee zijn de echte verbeteringen, op Galaxy AI na, wel een beetje benoemd. Dit maakt van de Samsung Galaxy Z Fold6 wel een kneitergoede opvouwbare smartphone. De beeldschermen werken uitstekend, het camerasysteem presteert goed en de batterij neemt het toestel lang genoeg mee op sleeptouw.

In de afgelopen vijf jaar is de Galaxy Z Fold uitgegroeid tot een perfect voorbeeld van hoe snel een nieuw concept zich kan ontwikkelen. Het kan vandaag de dag qua specificaties makkelijk mee met de Galaxy S-serie van Samsung en de iPhone van Apple.

En dan is het ook nog heel erg leuk in gebruik.

Galaxy AI op de Samsung Galaxy Z Fold6

Dat komt ook door de tweede generatie Galaxy AI. In de instellingen is een lijst aan AI-functies te vinden die het gebruik van de smartphone makkelijker, leuker en fijner maakt. Een assistent voor telefoongesprekken, die gesprekken live kan vertalen, de mogelijkheid om dit ook met gesprekken in het echte leven te doen en Note Assist om notities samen te vatten, te verbeteren en samen te stellen.

Klinkt allemaal erg leuk, maar veel van de functionaliteiten zijn nog niet in het Nederlands beschikbaar of worden beperkt doordat ze in minder populaire apps beschikbaar zijn. Zo heeft de Samsung Browser een functie van Arc overgenomen waarmee AI een hele webpagina kan samenvatten, maar die browser gebruikt bijna niemand. Het is ook in de berichtenapp van Samsung zelf mogelijk om teksten samen te vatten, te vertalen of een andere stijl te vinden, maar ook deze app wordt door bijna niemand gebruikt.

Drawing Assist zorgt ervoor dat je halfbakken tekeningen omgetoverd worden tot daadwerkelijke kunstwerkjes (leuk!) en Sketch to Image voorziet je foto’s van unieke toevoegingen. Zo teken je bijvoorbeeld een bij op de achtergrond van je eerder gemaakte foto en zal AI dit zelf toevoegen.

En waar dit soort toevoegingen op hun eigen gebied indrukwekkend werken, zijn het geen baanbrekende dingen die veel mensen op dagelijkse basis zullen gebruiken.

Geen goede zaak

Dat brengt me bij hetzelfde punt dat ik in januari maakte bij de Samsung Galaxy S24 Ultra. Hoewel AI een goede toevoeging is aan smartphones, vind ik het geen goede zaak dat dit de grotere verbetering van een nieuw model is. Zeker niet omdat veel van de functionaliteiten ook naar oudere smartphones komen.

De Samsung Galaxy Z Fold6 heeft een paar kleine verbeteringen met daar bovenop nog het vernieuwde Galaxy AI, wat een prijsstijging van 100 euro goed moet praten. De adviesprijs is inmiddels gezakt naar 1959 euro (was eerst 1999 euro), maar de verbeteringen praten dit niet goed.

Kijk je naar de Galaxy S Ultra-toestellen van de afgelopen drie jaar en de iPhone-modellen van de afgelopen drie jaar, dan lijkt de tijd een klein beetje stil te staan. Om dit nu al te ervaren met de opvouwbare smartphone, slechts vijf jaar nadat hij verscheen, vind ik een pijnlijke bevinding.

Samsung Galaxy Z Fold6: kopen of laten liggen?

De Samsung Galaxy Z Fold6 is een goede foldable die het concept uit 2019 beter neerzet dan tot nu toe werd gedaan. Galaxy AI, dat voornamelijk leunt op Google Gemini, heeft prettige functionaliteiten met hier en daar een toffe party trick, waar ik Samsung zeker voor wil prijzen.

Maar ‘prijs’ is ook precies waar het helemaal misgaat met de Galaxy Z Fold6. Het instapmodel van de Galaxy S24 Ultra is 700 euro goedkoper en voor dat geld krijg je een scherm aan de voorkant dat je net niet lekker kunt gebruiken en dus een extra groot scherm aan de binnenkant.

Er zullen vast techliefhebbers zijn die het geld neer willen leggen om het nieuwste van het nieuwste te proberen, maar met dat prijsverschil is er voor de gewone consument echt geen reden om dit toestel boven de Samsung Galaxy S24 Ultra te verkiezen.

Zonde, want op deze manier zal het concept nooit echt zijn vleugels uit kunnen slaan.

Review: de Motorola Edge 50 Neo is een middenklasser die lijkt op een vlaggenschip

De Motorola Edge 50 Neo stelt voor het type telefoon niet teleur. WANT-Redacteur Sebastiën Hoek heeft hem een aantal weken dagelijks getest en dit is wat hij ervan vindt.

Iedere familie heeft wel een familielid die anders is dan de anderen. Het kan je achternicht zijn die een aparte hobby heeft zoals stokpaardrijden, of die ene oom waarvan je zou zweren dat hij van de melkboer is. De Motorola Edge 50 Neo is de oom in dit verhaal.

De Motorola Edge 50 Neo is, hoe kan het ook anders, onderdeel van de Edge-familie. Opmerkelijk is wel dat hij als enige geen ‘Edge’ heeft, want het display is volledig plat. Nu maakt dit niet uit, want het is het innerlijk dat telt. En voor een midrange smartphone van 499 euro heeft Motorola zijn best gedaan om hem te laten voelen als een vlaggenschip.

Motorola Edge 50 Neo: Hoe ziet hij eruit?

Het kopen van een smartphone vind ik persoonlijk altijd een hele beleving. Je hebt vooraf je huiswerk gedaan. Je bent naar een winkel geweest om het showmodel even aan te voelen en na enig wikken en wegen kies je de smartphone waar je veel tijd mee gaat spenderen. Als je dan eenmaal thuis bent open je de doos en ook dat is vaak een hele beleving.

Bij telefoons in het middensegment is die beleving vaak wat minder, omdat al het geld in de smartphone is gaan zitten en niet in de beleving daaromheen. Motorola gaat daar altijd slim mee om. Op het moment dat je de doos van een Motorola smartphone opent, komt er een hele lekkere geur op je af. Zo ook bij de Motorola Edge 50 Neo. De doos zelf is vrij rechttoe rechtaan, maar de parfum geeft je toch het gevoel dat je in een bloementuin loopt.

Eenmaal uit de verpakking gehaald, voelt de Motorola Edge 50 Neo als een premium telefoon aan. De achterkant is van vegan leer en dat voelt niet alleen zacht in je handen, maar ziet er ook nog eens stijlvol uit. Zelf testte ik de kleur Poinciana. Een soort roodoranje kleur samengesteld door Pantone.

De kleur is rondom helemaal doorgevoerd. Zelfs de camera’s zijn omringd met het vegan leer in deze kleur. Je moet van de kleur houden, maar in een stapel van telefoons weet ik zeker dat je Poinciana gekleurde telefoon er zo uithaalt.

Voor wie is deze telefoon?

Tijdens het testen van deze smartphone vroeg mijn moeder of dit een telefoon voor haar zou kunnen zijn. Het beeldscherm van haar huidige telefoon is kapot en ze wil een nieuwe gaan aanschaffen. Mijn moeder doet geen schokkende dingen met haar telefoons.  Zij appt, belt en maakt af en toe een foto. Ook wil ze niet meer dan 500 euro uitgeven aan een smartphone en het liefst wil ze Android op haar telefoon.

Ik heb de Motorola Edge 50 Neo als optie aangeraden. Het is een prima telefoon voor hetgeen wat zij doet en ze kan er een tijd mee vooruit want Motorola garandeert vijf OS-updates en vijf jaar aan beveilingsupdates. Als je op de markt bent voor een midrange smartphone dan is de Motorola Edge 50 Neo zeker een apparaat om te overwegen. Verwacht niet de beste camera’s, de snelste chip of bergen aan functies. Die zijn vaak bestemd voor een vlaggenschip zoals de Motorola Edge 50 Ultra.

Motorola Edge 50 Neo: onder de motorkap

Hoe een telefoon eruit ziet en hoe de ervaring is als je hem uit doos haalt is natuurlijk belangrijk, maar het belangrijkste is toch wel hoe de telefoon functioneert in het dagelijks gebruik.

De chip in de Motorola Edge Neo is de MediaTek Dimensity 7300. Dit is niet de snelste chip, maar als je de telefoon normaal gebruikt, merk je hier weinig van. Het schakelen tussen apps gaat soepel en de apps reageren snel. In Nederland is alleen de 512 GB variant met 12 GB aan werkgeheugen beschikbaar.

De accu van Motorola Edge 50 Neo heeft een capaciteit van 4310 mAh. De batterij kan je opladen met een 68 Watt lader. Hiermee is de batterij in 12 minuten van 0 naar 50 procent opgeladen. De smartphone komt uit de doos met Android 14.

Wat ik wel vond tegenvallen is de vingerafdrukscanner. Soms kan het zijn dat deze niet werkt, omdat je vettige vingers hebt of omdat het regent. Maar ik heb zelden gehad dat een vingerafdrukscanner zo vaak niet reageert op je vingerafdruk. Misschien is het softwarematig op te lossen, maar er moet wel naar gekeken worden.

Beeldscherm en Camera

Een hardwarematig iets waar ik wel van onder de indruk ben, is het beeldscherm. Het display is een 6,4 inch Super HD 1,5 K pOLED-scherm met een ververssingssnelheid tot 120 Hertz. Voor een midrange smartphone vind ik dat dit beeldscherm een van de betere in zijn klasse. Het draagt bij aan het gevoel dat deze telefoon wil lijken op een vlaggenschip.

Het scherm werkt ook prima in een omgeving met veel zonlicht. De afgelopen weken was het lekker zomers weer en ik heb geen moment gehad dat ik niet kon zien wat er op het beeldscherm stond. Dit heeft alles te maken met het aantal nits die Motorola Edge 50 Neo kan produceren. Dit zijn er namelijk 2800.

De camera’s op de Motorola Edge 50 Neo stellen ook niet teleur. Het is een van de functies waardoor je bijna vergeet dat je middenklasser in je handen heb. De hoofdcamera is een 50 megapixel, de groothoeklens is 13 megapixel en de telelens is 10 megapixel. De selfiecamera heeft 32 megapixel. De algemene indruk van de fotokwaliteit is prima, maar het is niet van topkwaliteit. Dat is ook niet gek gezien de prijs van 499 euro.

Als dit een vlaggenschip zou zijn dan zou ik zeggen dat dit een middelmatige camera is en dat er betere opties op de markt zijn te vinden. Maar omdat het een telefoon uit het middensegment is vind ik dat je echt waar voor je geld krijgt. Je krijgt veel camera opties om mee uit de voeten te kunnen. Natuurlijk schiet de camera op zekere momenten te kort, zeker in de nachtmodus, maar overdag kan je er prima foto’s mee schieten.

Moto AI en Gamen

Moto AI richt zich voornamelijk op diegene die houdt van foto’s en video’s maken. Dankzij Moto AI kun je hele mooie plaatjes schieten, maar het laat ook zien dat de camera wellicht iets beperkter is dan je dacht.

Dit zit ‘m voornamelijk in de echtheid van de kleuren. Op de foto’s waar de AI is toegepast valt er weinig op te merken. Maar als de kleuren niet worden gecorrigeerd, dan ziet alles er een beetje vaal en dof uit. En in mijn ogen laat dat dan ook meteen de beperking van de camera zien. Is dat erg? Voor de gemiddelde gebruiker denk ik niet.

Een ander onderdeel van Moto AI is de stabilizer die wordt gebruikt om je bewegingen te corrigeren terwijl je filmt. Het is ergens knap dat de software dit kan, maar verwacht niet dezelfde resultaten die je zou krijgen als je de Motorola Edge 50 Neo daadwerkelijk in een stabilizer zou stoppen. Maar geinig is het wel. 

Als je wilt gamen op de Motorola Edge 50 Neo dan zal je het toch echt moeten doen met games die niet te veel opslokken van je werkgeheugen. Als je af en toe een spelletje speelt op je telefoon dan hoef jij je geen zorgen te maken. Mocht je wat zwaarders willen dan raad ik aan om misschien een gaming smartphone te overwegen.

Eindoordeel:

De Motorola Edge 50 Neo is een midrange telefoon met de ambitie om een vlaggenschip te zijn. Het is misschien een klein beetje de vreemde eend in de bijt binnen de Edge-familie, maar dat maakt hem niet minder interessant. 

Als je op zoek bent naar een betaalbare smartphone die stijlvol uitziet en je van alle gemakken voorziet, dan is de Motorola Edge 50 Neo zeker een goede keuze om te overwegen. En hij ruikt ook nog eens lekker.

Over het beeldscherm en de camera ben ik over het algemeen positief. Natuurlijk kan je beter krijgen, maar voor een prijs van 499 euro geeft Motorola echt een degelijke camera en een prachtig beeldscherm. Minder positief ben ik over de vingerafdrukscanner, deze mogen ze van mij wel verbeteren. Dat je vinger af toe niet pakt is normaal, maar het moet geen dagelijks ritueel worden.

Mocht dit geen hindernis zijn voor je, dan is de Motorola Edge 50 Neo zeker het overwegen waard. De smartphone is nu beschikbaar. Mijn moeder heeft nog geen keuze gemaakt voor welke telefoon ze gaat, maar neigt wel naar de Motorola Edge 50 Neo. Mijn ‘goedkeuring’ heeft ze.

Review: Motorola razr 50 ultra laat zien dat AI-gadgets onnodig zijn

De OnePlus Buds Pro 3 zijn de nieuwste draadloze oortjes van het merk. WANT-redacteur Sebastiën Hoek heeft ze een aantal weken dagelijks getest en is erg enthousiast.

Soms zijn er van die merken die je niet gelijk associeert met audio. Eerlijk gezegd had ik dit zelf een beetje met OnePlus. Tegenwoordig heeft ieder smartphone merk draadloze oortjes, maar dat zie ik toch vaak als een bijproduct en niet een hoofdproduct zoals bij merken als Sony, Sennheiser en Bose. Mijn verbazing was dan ook groot toen ik de OnePlus Buds Pro 3 in deed.

Ik had geen verwachtingen bij de nieuwe draadloze oortjes van OnePlus, maar ik werd steil achterover geslagen. Gaat OnePlus nu echt de concurrentie aan met de grote jongens uit de industrie, terwijl ze met een adviesprijs van 199 euro goedkoper zijn dan deze gerenommeerde audiomerken?

OnePlus Buds Pro 3: Stijlvol en elegant

De OnePlus Buds Pro 3 voelen als je ze aanschaft al gelijk als premium oordoppen. Als je de verpakking opent krijg je een beetje het gevoel alsof je voor het eerst een high-end smartphone uit de doos haalt. Dit was bij de Sony WF C510 die ik eerder testte wel anders, maar dat was dan ook de insteek van het Japanse merk. De OnePlus Buds Pro 3 komen in twee kleuren. Lunar Radiance is een gebroken wit/licht beige kleur met een goudkleurige afwerking en Midnight Opus is zwart met een antracietachtige afwerking.

De case van beiden hebben een stijlvolle ledere look, zoals je dat bij dure handtassen ook weleens ziet. Zelf heb ik de Lunar Radiance om te testen, maar persoonlijk vind ik Midnight Opus er mooier uitzien. Het oogt wat ‘stoerder’ en past wat meer bij wat ikzelf mooi vind, maar dat is mijn smaak. Ik kan mij goed voorstellen dat er mensen zijn die juist gebroken wit met een goude afwerking er mooi uit vinden zien. Lunar Radiance oogt minder standaard dan de gemiddelde draadloze oordoppen. Al met al stralen beide modellen luxe uit.

Hoe klinken de OnePlus Buds Pro 3?

Als ik draadloze koptelefoons of oortjes test, dan luister ik altijd naar een breed scala aan muziekgenres. Van hip-hop tot hard rock en van soul tot pop. Daarnaast luister ik een playlist af van nummers die ik heel vaak heb gehoord, om te kijken of mij iets opvalt aan de geluidsweergave in de voor mij bekende liedjes. Ergens in dit proces krijg ik dan de neiging om aan de EQ-instellingen te zitten, omdat ik de muziek dan niet lekker uit de verf vind komen. Dit had ik echter niet bij de OnePlus Buds Pro 3.

Vanaf het moment dat ik de OnePlus Buds Pro 3 in mijn oren had, was ik gelijk onder de indruk. Waar de voorgangers van de OnePlus Buds Pro voornamelijk op de de bastonen waren gericht, klinkt alles in de OnePlus Buds Pro 3 kraakhelder. Elke toon klinkt gebalanceerd zowel in het hoog als in het laag. Het is bijna een bioscoop beleving in je oren. Ik heb tot nu toe nog geen muziekgenre ontdekt dat tegenviel op de OnePlus Buds Pro 3.

Dit kan alles te maken met de samenwerking met Dynaudio. Een Deens merk wat al bijna 50 jaar speakers maakt in het hogere segment. Ook staan ze bekend om het bouwen van speakers die gebruikt worden in professionele geluidsstudio’s. Alle vooringestelde EQ-instellingen zijn door hun ontworpen en dat is hoorbaar. Vooral bij Top 40-muziek krijg je echt het gevoel of je het luistert in een muziekstudio.

Over de actieve ruisonderdrukking ben ik ook enthousiast. Terwijl ik dit schrijf, zitten mijn buren met visite buiten te praten en zijn ze verder in de straat bezig met sloopwerkzaamheden. Veel omgevingsgeluid en ik heb nergens last van. De muziek die ik op heb staan is zo aanwezig op de voorgrond dat ik echt mijn best moet doen om iets mee te krijgen van het achtergrondgeluid. De gehele geluidservaring van de OnePlus Buds Pro 3 is in een woord waanzinnig te noemen.

Opladen maar dan net even anders

Over de batterijduur ben ik ook tevreden. OnePlus claimt dat je met de case zo’n 43 uur muziek kan luisteren. Hier moet ik dan wel de kanttekening bij plaatsen dat dit met de actieve ruisonderdrukking uitgeschakeld is en dat je volume niet harder dan 50 procent moet staan. Zelf heb ik de OnePlus Buds Pro 3 nauwelijks hoeven opladen. Ik heb constant de ANC aangehad en heb er een aantal dagen mee kunnen doen.

Toen het eenmaal tijd was om op te laden, was ik eventjes verbaast. Ik legde de case op mijn draadloze lader en gebeurde niks. Was niet draadloos kunnen opladen dan het minpunt van de OnePlus Buds Pro 3? Na wat gefrunnik aan kabels en de case een aantal keer te hebben verplaatst, kwam ik erachter dat je de case niet op zijn rug maar op zijn buik moest neerleggen. Met het OnePlus-logo naar beneden dus. Dit voelt vrij onnatuurlijk, maar gelukkig kan de case wel draadloos opladen.

De draadloze oortjes van OnePlus ondersteunen Google Fast Pair. Dit is alleen te gebruiken als je een OnePlus telefoon hebt met minstens Android 11 er op. Voor alle andere Android of iOS-apparaten moet je de oortjes gewoon verbinden via de Bluetooth-instellingen. Dit ging bij mijn laptop en telefoons vrij soepel. Als je als niet OnePlus-gebruiker de EQ instellingen wil wijzigen of in overige instellingen van de OnePlus Buds Pro 3 wil komen dan zal je gebruik moet maken van de HeyMelody app.

Wat mij gelijk brengt bij mijn tweede minpuntje. Hoewel er weinig valt aan te merken op de HeyMelody app, het werkt namelijk hetzelfde als bijvoorbeeld de apps van Sony en JBL, vind ik eigenlijk dat OnePlus een eigen app moet hebben voor zijn oortjes. Inmiddels verkoopt het merk vijf verschillende oordoppen. Als je dan zo’n hoogwaardig audioproduct lanceert, dan moet je de besturing niet overlaten aan een app van een andere partij. Hopelijk komt daar snel verandering in.

Waar heb ik de OnePlus Buds Pro 3 getest?

Als je oortjes met actieve ruisonderdrukking echt even wil testen dan moet je eens op een winderige dag een rondje gaan fietsen met je muziek aan. Als het echt hard waait dan hoor je de wind nog weleens door de microfoons van de oortjes heenkomen. Heel irritant, maar het zegt wel veel over hoeveel geluid de oortjes blokkeren.

Ook hier vielen de OnePlus Buds Pro 3 niet tegen. Ze sluiten het geheel goed af en laten al fietsend niet veel wind door. Kijk wel uit als je fietst met ANC en muziek aan. Je krijgt niet veel van de buitenwereld mee. Als het regent dan moet dit ook geen probleem zijn, want de oortjes zijn namelijk IP55 stof- en spatwater-bestendig. Voor degene die vaak met de trein reist, zoals ikzelf, zijn dit ook zeer geschikte oortjes. Als je graag onderweg naar podcasts luistert, heb je in de trein geen last van alle bijgeluiden. Je hoort wel iets meer op de achtergrond dan als je muziek luistert, maar ik heb dit tijdens mijn treinreizen niet als storend ervaren.

Wanneer ik lopend ergens naartoe gaat dan bel ik graag met oortjes in. De kwaliteit van het geluid tijdens het bellen verschilt echter qua type draadloze oortjes. Als ik mijn vader bel, verstaat hij mij de ene keer moeilijker dan de andere keer. Natuurlijk spelen meerdere factoren zoals signaalsterkte, hoe hard ik praat, het gehoor van mijn vader en omgevingsgeluid hier ook een rol. Maar zonder dat ik hem vroeg of hij mij goed hoorde, zei hij uit zichzelf dat ik beter en helderder dan normaal klonk. Ook hier stellen de OneBuds Pro 3 dus niet teleur. En als het aan mijn vader ligt, ben ik beter te verstaan dan met mijn Apple AirPods Pro 2 in.

Ik heb de oortjes van OnePlus ook getest tijdens het kijken van een speelfilm van 2,5 uur en tijdens het spelen van Super Mario Odyssey. In beide gevallen heb ik geen moment de neiging gehad om de oortjes uit te doen. Ze zitten namelijk erg comfortabel in je oren bij lange luistersessies. Bij het kijken van de film had ik het idee of ik een soundbar in mijn oren had. Tijdens het gamen droeg het op een positieve manier bij aan mijn beleving van het spel.

Eindoordeel

Vanaf het moment dat ik de OnePlus Buds Pro 3 in mijn oren had, was ik verkocht. Het komt zelden voor dat ik geen aanpassingen wil doen aan de EQ van draadloze oortjes als ik ze uit de doos haal. Normaal gesproken krijg ik oortjes binnen en luister ik puur uit nieuwsgierigheid altijd even een of twee liedjes en leg ik ze weg totdat ik ze dagelijks ga gebruiken voor mijn review.

Bij de OnePlus Buds Pro 3 betrapte ik mijzelf erop dat ik een uur heb zitten luisteren omdat ik gelijk geïntrigeerd was door de geluidsweergave. Van soulmuziek tot aan hardstyle, bij elk nummer had ik het idee of het op studioboxen aan het luisteren was. En in alle gevallen blijft de muziek overeind staan. Met vlag en wimpel zijn dit een van de beste draadloze oortjes die dit jaar zijn uitgebracht.

Als ik echt kritisch ben, heb ik twee minpuntjes die niks met het geluid van de oortjes hebben te maken. Een daarvan is het draadloos opladen. Misschien ben ik een zeikerd, maar ik vind het gek dat ik een case moet neerleggen op de buik van de case en niet op zijn rug als ik hem wil opladen. Op deze manier kan je de case niet eens openmaken tijdens het laden. Het andere puntje is het gebrek aan een eigen app. Voor oortjes met een prijs van 199 euro mag je verwachten dat er een eigen omgeving is waar je alles kan aanpassen. De HeyMelody app volstaat zeker voor niet OnePlus-gebruikers, je kan er alles mee doen. Maar toch vind ik het een gemiste kans om deze premium oortjes net iets exclusiever te maken.

Los van die twee verbeterpuntjes ben ik laaiend enthousiast. Het product is een echte upgrade van zijn voorgangers en meet zich met de gerenommeerde audiomerken. En zeker voor de adviesprijs van 199 euro is het indrukwekkend te noemen wat je voor dat geld krijgt. Op het moment van schrijven zijn de OnePlus Buds Pro 3 al rond 179 euro te koop. Een top deal voor deze draadloze oortjes. Ik zou het wel weten als ik op zoek ben naar nieuwe oortjes.

Hyundai Ioniq 6 review: 8.000 kilometer in de futuristische elektrische auto

De Hyundai Ioniq 6 is met zijn futuristische uiterlijk een van de meest opvallende elektrische auto's van het moment. Maar hoe goed is hij? WANT-hoofdredacteur Mark Hofman reed 8000 kilometer in de EV om je dat antwoord te kunnen geven.

Een auto die gewoon klopt. Bijna iedereen heeft er eentje. De uitstraling die je mooi vindt, de functionaliteiten die bij je passen en het rijgedrag waar je heel erg gelukkig van wordt. Ontzettend veel mensen hebben zo’n auto, voor weinigen van hen is dat de Hyundai Ioniq 6.

Nadat ik de elektrische auto bijna een half jaar heb gereden, ben ik mezelf heel bewust geworden van het feit dat ik tot een klein groepje mensen behoor. Maar ook dat dit de belichaming is van het beeld dat ik jaren van de elektrische auto had.

Hyundai Ioniq 6: elektrische auto schreeuwt de toekomst

Als er op dit moment een elektrische auto op de weg rijdt die futurisme schreeuwt, dan is het de Hyundai Ioniq 6 wel. Door zijn (in mijn geval) zilveren kleur, spacey wieldoppen en extreem aerodynamische vorm wordt hij door mensen om me heen “het ruimteschip” genoemd. Tja, en dat moet je liggen.

Waar men over de Ioniq 5 vrij eensgezind lijkt te zijn over het ontwerp, blijft na zes maanden de Hyundai Ioniq 6 een discussiepunt. De één snapt dat ik er goed op ga, waar de ander me vraagt of ik er zelf voor gespaard heb, omdat hij eigenlijk wil zeggen dat de auto een verschrikking is om te zien.

Ik snap het wel, want de achterkant, zijkant en voorkant zijn uitgesproken. De details in de lampen zijn sci-fi als kan zijn, de achterkant komt zo uit Blade Runner gereden en het geluid geeft inderdaad het gevoel alsof je in een ruimteschip over de weg vliegt.

Dat was zeker het geval bij de eerste versie van de elektrische auto die ik onder mijn kont geschoven kreeg. Gewapend met camera’s als zijspiegels was de auto nog meer op de toekomst gericht. Dat was even wennen, maar na verloop van tijd was ik helemaal in mijn element. Ook al werkte het niet allemaal volledig zoals ik had gehoopt.

Elektrische auto met cameraspiegels

In het ruim opgezette interieur van de Hyundai Ioniq 6 is innovatie genoeg te vinden. Het beeld dat die camera’s opnemen werd bijvoorbeeld getoond in de vleugels van het dashboard. Natuurlijk was dat even wennen, maar de positie van dat beeld voelde zeer vertrouwd.

De beeldkwaliteit in de juiste omstandigheden was overigens ook goed, dat moet ik Hyundai nageven. Hoewel het inschatten van snelheid doorgaans lastig is met digitaal beeld, kwam er weinig gewenning kijken bij deze variant. In de juiste omstandigheden, dan.

Zodra het begint te regenen, de zon in de camera schijnt of de duisternis zijn intreden doet, wordt het opeens een heel ander verhaal. Druppels op de lens, lijnen op de weg die amper zichtbaar waren, of felle lampen waardoor ik alleen een witte waas kon zien. In een land als Nederland doodgewone dingen die je, misschien wel dagelijks, meemaakt.

De zijspiegels zijn bedoeld om de elektrische auto nog meer aerodynamisch te maken, maar gezien de problemen en het prijskaartje van 1400 euro is het verschil amper de moeite. Geen probleem, want de Hyundai Ioniq 6 heeft nog veel meer te bieden.

Hyundai Ioniq 6 van binnen

Een omhoog lopend dashboard met beeldschermen erin is namelijk niet het enige element dat de elektrische auto futuristisch maakt. Het krankzinnige interieur geeft je het idee dat je in de cockpit van een ruimteschip zit, mede dankzij het stijlvolle stuur, grote middenconsole en stijl aflopende dak.

Wat daar, naast de hippe verlichting die door heel de auto loopt, ook bij helpt zijn de twee groter LCD-schermen. Het 12,3-inch scherm achter het stuur heeft plek voor alle informatie plus zijn moeder, waar het tweede scherm een uitstekende hub is voor je navigatie, muziek en de instellingen van de elektrische auto.

Die schermen zijn top, maar in alle eerlijkheid laat de software soms te wensen over. Het voelt een beetje ouderwets aan door de trage reactietijd die ermee gepaard gaat. Het indrukken van de fysieke mediaknop of thuisknop geeft niet direct garantie voor actie. Integendeel zelfs, er zit best wel wat vertraging in de lijn.

Dat er daadwerkelijk fysieke en aparte knoppen zijn te vinden voor zaken als de climate control, stoelverwarming en het volume zijn overigens wel een prettige toevoeging. Iets minder prettig is de gevoeligheid van de aanraakgevoelige knoppen in dat aanbod, waardoor je bij het neerleggen van je telefoon soms een klap wind in je bakkes krijgt door een iets te ijverige airco.

Elektrische auto met ruimte

Moet ergens ook wel, want er is veel om te verkoelen. De elektrische auto is zoals gezegd ruimer van binnen dan je zou denken, wat vooral op de achterbank pas opvalt. Voor hele lange mensen is het misschien iets minder makkelijk vertoeven dan in andere wagens.

Gelukkig voor hen is de beenruimte in zulke grote mate aanwezig, dat een beetje onderuit zitten een hele goede optie is. Een luxe, als je het mij vraagt.

Dat geldt overigens ook voor de ruimte in de kofferbak. De achterklep van de elektrische auto kan door zijn strakke uiterlijk de indruk wekken dat er niet bijzonder veel plek is voor spullen. Maar zodra je het een beetje slim aanpakt past er bijzonder veel in de achterbak met een inhoud van 401 liter.

Probeer je trouwens wat in de frunk, de opbergruimte onder de motorkap, te stoppen, merk je al snel dat die ruimte een beetje beperkt is.

Hoe rijdt de Hyundai Ioniq 6?

Beperkt is overigens een term die niet bij het rijgedrag van de elektrische auto hoort. Het is best simpel, aan het einde van de dag willen we allemaal een auto die gewoon lekker rijdt. Een stalen ros die over de weg glijdt en zelfs een beetje uitdaging kan geven op het moment dat we het zoeken.

De Hyundai Ioniq 6 is wat dat betreft de hamer die de spijker op z’n kop slaat. Met een comfortabele wegligging, verschillende rijmodi (Eco, Normal en Sport) en de koppel van 605 Nm (0-100 in 5,1 seconde) is het rijden een feestje.

Hoewel Eco en Normal als rijmodus je vrij soepel over de weg laten vliegen, is Sport agressief. Niet té, maar je hebt wel het idee dat de auto wil gaan als een malle. Het feit dat deze dan ook uiterst strak instuurt en je batterij leeg trekt om je een zo fantastisch mogelijke rijervaring te geven is genieten, al denk ik wel dat je dat, net als het uiterlijk van de elektrische auto, moet liggen.

Niet te hard natuurlijk, want zodra je de waarschuwingen niet uitzet zal de elektrische auto een melding geven alsof je zonder gordel rijdt. Dit is gemakkelijk uit te schakelen via de instellingen (goede tip is om deze bij je favorieten te zetten), maar vervelend is het wel.

Hou er overigens wel rekening mee dat dit niet alleen voor de Hyundai Ioniq 6 geldt. Dankzij Europese regels is de functie verplicht in iedere auto.

Een efficiënte elektrische auto

Wie het snot uit z’n neus wil rijden in de Sportstand moet er natuurlijk wel even bij stilstaan dat dit alles behalve voordelig werkt voor de batterij. Eentje die, als je het mij vraagt, ontzettend goed de managen is. In de afgelopen 8.000 kilometer is gebleken dat de actieradius die je in beeld hebt, ook daadwerkelijk de afstand is die je krijgt.

Dat klinkt misschien logisch, maar de ervaring leert dat dit bij heel veel concurrerende elektrische auto’s een stuk minder accuraat is. Natuurlijk kan het zijn dat je Hyundai Ioniq 6 er een beetje naast zit, maar groot is het verschil niet.

Het accupakket van 77,4 kWh is op papier, volgens de WLTP-methode, goed voor een actieradius van 583 kilometer. Dat is overigens wel alleen het geval als je de 18-inch lichtmetalen velgen onder de auto zet. Kies je voor het model met 20-inch banden hou je daar nog 519 kilometer van over.

Met de 18-inch banden leert de praktijk me dat ik, met een gemiddeld verbruik van 18,8 kWh / 100 kilometer, zo’n 490 kilometer uit de batterij kan trekken. Best netjes, als je het mij vraagt.

Het opladen van de Hyundai Ioniq 6

Dat accupakket van 77,4 kwh kan je met een gerust hart aan een 300 kW-paal hangen. De volledige capaciteit wordt niet gebruikt, maar met een maximaal vermogen van 233 kW is de 150-paal een iets mindere optie.

Wie hem aan een dergelijke oplader hangt zal zien dat de batterij van de Hyundai Ioniq 6 met 18 minuten tot 80 procent is opgeladen. Hang je hem met de 3-fase kabel aan een 11 kW-paal bij jou in de straat of voor je deur, dan heeft de auto 17 uur en 20 minuten nodig om volledig op te laden.

De praktijk leert dat het nooit zo gek wordt. Meestal hing ik de auto met nog 30 of 40 procent batterijpercentage aan een 11 kW-paal en haalde ik hem er met een paar uurtjes weer vanaf met een vermogen van 80 tot 90 procent.

Wat mag het kosten?

Klinkt natuurlijk fantastisch allemaal, maar gratis is het rijden niet. De elektrische auto is vanaf 45.895 euro te koop, maar het prijskaartje kan al snel stijgen.

Hieronder een overzicht van de verschillende modellen, zonder extra opties, en de prijskaartjes die ermee gepaard gaan:

In deze is de Style de standaarduitvoering. Connect geeft je onder andere een HUD, warmtepomp, stuurwiel verwarming, ambianceverlichting, elektrisch verwarmbare stoelen en verstelbaar stuur.

De Lounge uitvoering is voorzien van E-Active Sound Design, Highway Driving Assist II, Pixel LED-verlichting in het stuur, 20-inch lichtmetalen velgen en automatische Flush-handgrepen in je deuren.

Hyundai Ioniq 6: conclusie

De Hyundai Ioniq 6 is een van de meest futuristische elektrische auto’s die ik gezien heb. Daar moet je van houden, zo simpel is het. De kans dat dit het geval is lijkt me niet groot, maar voor mij persoonlijk past het helemaal.

Kijk je daar doorheen, dan zie je vooral een uiterst efficiënte en prettige elektrische auto. Eentje met een uitstekende wegligging, uitgebreide functionaliteiten en een actieradius waar je, vooral in Nederland, uitstekend mee uit de voeten kan.

De prijs is hoog, externe opties zoals de camera-spiegels mogen wat kosten en de software in de auto kan qua snelheid en uiterlijk wel een opfrisbeurt gebruiken. Maar dat neemt niet weg dat de Hyundai Ioniq 6 op dit moment een van de leukste elektrische auto’s is om te rijden.

Sharp KS1 | Deze elektrische step is ‘CO2-neutraal’ en een heerlijk bakbeest

Voor veel PlayStation 5 en Xbox-gamers is Star Wars: Outlaws een van de games waar het meest naar uitgekeken is. Wij mochten al flink wat uren in de game steken voor de release.

Er zijn al flink wat Star Wars-games uitgebracht, maar een open-wereldgame was er nog niet. Daar brengt Ubisoft nu verandering in met Star Wars: Outlaws.

Maar is het ook een goede game, en kunnen Star Wars-fans er echt van genieten? Na The Acolyte zijn ze tenslotte toe aan iets dat hen blij maakt. Kan de game de hoge verwachtingen waarmaken?

Dit is Star Wars: Outlaws

Kay Vess is jarenlang opgegroeid op haar thuisplaneet. Al van jongs af aan krijgt ze het criminele leven met de paplepel ingegoten. Echt veel meer dan een kruimeldief is ze niet, maar ze wil graag grotere overvallen en inbraken plegen.

Maar zodra ze dat probeert, gaat het helemaal mis en wordt het alleen maar erger. Het lijkt wel alsof de pech haar blijft achtervolgen. Haar vrijheid is continu in gevaar. Is ze eigenlijk wel voor het dievenleven geboren?

Gelukkig hoeft ze niet alles alleen mee te maken, want ze heeft haar trouwe vriend Nix bij zich, die haar onvoorwaardelijk steunt. Dit beestje helpt haar met zakkenrollen en kan deuren van afstand openen dankzij zijn kleine gestalte.

De band tussen de twee is prachtig om te zien en zorgt voor een leuke dynamiek tijdens Star Wars: Outlaws, vooral als je allerlei ongure types in de ruimte tegenkomt, al zitten er ook echte vrienden tussen. Je moet in de game voor verschillende kartels werken en bouwt bij hen een reputatie op. Deze groepen kunnen elkaar echter niet uitstaan, dus als je voor de een iets steelt van de ander, kan dat zowel positieve als negatieve gevolgen hebben voor je reputatie. Deze gevolgen bepalen weer of je betere of slechtere beloningen krijgt.

Veel actie

Dit systeem in Star Wars: Outlaws is vrij eenvoudig, maar het werkt wel. Je moet af en toe echt nadenken voordat je een missie uitvoert en beslissen wie je heel graag een mes in de rug wilt steken.

Voor die schimmige bendes moet je allerlei missies uitvoeren die langzaamaan steeds groter worden. Het toffe daaraan is dat je zelf kunt kiezen hoe je ze aanpakt. Schiet je er meteen op los, of ga je juist voor een stille aanpak? Het mooie is ook dat de plekken waar de missies zich afspelen, zich prima lenen voor verschillende benaderingen. Je kunt op allerlei manieren van A naar B komen en rondsluipen.

Het is echter wel jammer dat het vechten soms wat eentonig is en dat de tegenstanders soms een beetje dom zijn. Als je voor de zoveelste keer fluit om een vijand naar je toe te lokken, komt er altijd maar één in plaats van meerdere vijanden. Daarnaast kun je, als je iemand neerslaat, hem niet verplaatsen, wat de tactiek iets versimpelt.

Een Star Wars-game is natuurlijk niet compleet zonder ruimtegevechten in je ruimteschip. Hoewel dit ook wel eentonig kan worden, is het veel beter uitgewerkt dan bijvoorbeeld in Starfield. Je kunt behendig met je ruimteschip tussen obstakels doorvliegen op weg naar andere planeten.

Alleen op de wereld?

De wereld in Star Wars: Outlaws is groot, en Ubisoft-games hebben inmiddels een stigma: enorm grote werelden vol met allerlei icoontjes waar je naartoe kunt. Het was als het ware echt puntjes afvinken, wat een beetje saai kon worden.

Gelukkig kan ik dat meteen uit de wereld helpen, want dat is hier niet het geval. Sterker nog, je wordt uitgedaagd om op avontuur te gaan, door middel van missies, geruchten die je opvangt of data die je op bepaalde plaatsen vindt.

Natuurlijk heb je in een Star Wars-game verschillende planeten. In Outlaws is dat niet anders. Elke planeet heeft een andere begroeiing en uitstraling. Terwijl je de ene kent uit de vele films, series en comics, is er ook een planeet die compleet nieuw is in de franchise. Je zult dus zowel iconische plaatsen als grote verrassingen tegenkomen.

En die werelden zijn echt heel levendig. Je waant je echt in het Star Wars-universum. Dit zal dus heel fijn aanvoelen voor fans, vooral als je kunt rondcrossen op je opgepimpte Speeder. Stiekem hebben de makers dan ook goed gekeken naar Red Dead Redemption, waar de wereld ook levendig is en waar je bij toeval iets kunt tegenkomen.

Veel minigames

Ubisoft heeft veel minigames in Star Wars: Outlaws stopt maar dat is niet altijd even succesvol. Zo moet je sloten openmaken door op een bepaald ritme op de knop te drukken. Dit wordt echter wat eentonig. Dat kan ook zo zijn bij het kraken van grotere kluizen. Dit is een soort Mastermind waarbij je na een aantal pogingen de juiste code moet vinden.

Daarnaast kun je ook nog Sabacc spelen, een soort poker dat vooral bekend is geworden door Han Solo uit de films. Dat spel is eenvoudig te leren en biedt genoeg variatie om even het vechten achter je te laten. Dit is ook weer een van de vele details die in de game zit uit de echte Star Wars-reeks.

Een game voor de echte Star Wars-fan

Misschien is Star Wars: Outlaws niet heel origineel, toch is het wel heel vermakelijk. Je krijgt echt een Star Wars-gevoel en dat is misschien wel het belangrijkst. Je merkt echt dat de game gemaakt is door echte fans die hun kindje echt veel liefde geven.

Eindelijk ben je echt onderdeel van de Star Wars-wereld en kan je doen wat je wil. Daarnaast is het verhaal van Kay en Nix ook heel fijn om te volgen en verveelt het niet. Het houdt je echt gemotiveerd om verder te gaan. Als je de game dus aanslingert ben je echt flink wat uren zoet.

Star Wars: Outlaws is nu beschikbaar op PlayStation 5, Xbox Series S/X en PC.

Het Star Wars: Jedi Survivor vervolg hoeft alleen te komen als het aan deze punten voldoet

De Sony WF-C510 zijn erg betaalbare oortjes van het Japanse merk. WANT-redacteur Sebastiën Hoek heeft ze een aantal dagen getest en is erg verrast.

Draadloze oordoppen zijn er in alle soorten en maten en ze zijn beschikbaar tegen iedere prijs. Het is een misvatting om te denken dat duur geprijsde oordoppen vaak het beste van het beste zijn en goedkopere oordoppen niet de moeite waard zijn. De Sony WF-C510 bewijst dat je tegen een prijs van 69 euro kwalitatief goed geluid kan verkopen.

Natuurlijk zijn er punten waar je in algemeen op inlevert als je tegen deze prijs draadloze oortjes koopt. Verwacht geen luxe unboxing ervaring, een batterijcase die draadloos kan opladen of een weergaloze geluidsbeleving. Fans van actieve ruisonderdrukking komen met draadloze oortjes in deze prijsklasse ook vaak van een koude kermis thuis. De Sony WF-C510 borduurt verder op het succes van zijn voorganger de WF-C500 en is precies wat je ervan verwacht. Simpel, betaalbaar maar zeker waar voor je geld.

Wat krijg je als je de Sony WF-C510 koopt?

Het eerste wat opvalt als je de doos in je handen hebt, is hoe klein en compact alles is. De verpakking van de Sony WF-C510 is klein te noemen en is geheel zonder plastic gemaakt. Als je het doosje opent dan zit er eigenlijk niet zoveel in. De case met de oortjes en in een ander vakje diverse tipjes om de juiste maat voor jou te vinden. Persoonlijk vond ik het een beetje jammer dat er geen USB-C oplaadkabel bij zat, zeker omdat je de oortjes niet draadloos kan opladen. Nu heb ikzelf genoeg kabels, maar ik kan mij voorstellen dat niet iedereen dit heeft.

Je hoeft je geen zorgen te maken of het geheel veel ruimte in beslag gaat nemen in je broekzak. De oplaadbare case is vrij klein, licht van gewicht en vooral compact. Zelf had ik nauwelijks in de gaten dat ik ze in mijn zak had zitten. Ik betrapte mezelf erop dat ik een aantal keer moest checken of de draadloze oortjes wel in mijn zak zaten. De Sony WF-C510 beloven 11 uur mee te gaan en nog eens 11 uur extra met de oplaadcase. Vijf minuten opladen staat voor 1 uur aan muziek. De behuizing van de case en de oordoppen zelf zijn van gerecycled plastic en voelen een beetje goedkoop aan. Daarentegen zijn ze erg licht en daarom ook comfortabel in je oren.

Hoe klinkt de Sony WF-C510?

Als je gewend bent aan draadloze oortjes als de Apple AirPods Pro 2 of zelfs de JBL Live Beam 3 die ik onlangs nog testte dan is je beleving compleet anders met de Sony WF-C510. Dit is ook logisch, want draadloze oortjes van 69 euro zijn niet te vergelijken met oortjes van rond de 200 euro met actieve ruisonderdrukking en een case die je draadloos kan opladen.

Dat neemt niet weg dat de geluidsweergave van de budget oordoppen van Sony goed is. Voor de prijs is het bijna indrukwekkend hoe de oordoppen klinken. Ik heb duurdere oordoppen gehad die beroerder klonken dan dit. Je muziek voelt in eerste instantie wat minder groots en meeslepend aan, maar als je in de app van Sony je EQ-instellingen een beetje aanpast dan kom je al een heel eind. Al met al is het geen straf om rock, pop en dance nummers te luisteren over deze draadloze oortjes

Ik werk op een druk kantoor met veel pratende mensen en reis elke dag met de trein in de spits. Voor mij is actieve ruisonderdrukking daarom echt een uitkomst om mezelf wat beter af te kunnen sluiten van de buitenwereld. De Sony WF-C510 heeft geen actieve ruisonderdrukking, dus ik was dan ook sceptisch of deze draadloze oordoppen wel een goede match voor mij waren.

Dit is mij alles meegevallen. Het verbaast mij zelfs hoe goed de oortjes afsluiten en geluiden van de buitenwereld weten te weren. Op kantoor en in de trein heb ik de actieve ruisonderdrukking nauwelijks gemist. Doordat de oortjes zo goed passief dempen komen de bastonen goed tot zijn recht. Dankzij Sony’s Digital Sound Enhancement Engine (DSEE) klinken de oortjes beter dan ze zouden moet klinken voor de prijs.

Het oordeel:

Als je alles bij elkaar optelt, ben ik meer dan enthousiast over de Sony WF-C510. Het is erg prettig om muziek en podcasts te luisteren via de oordoppen en het verbaast mij hoe goed ze dempen zonder actieve ruisonderdrukking.

Om meer uit je geluidsbeleving te halen zou ik aanraden om een beetje met de EQ-instellingen in de Sony Headphones-app te spelen, zodat je het geluid iets meer kan afstellen naar je behoeftes. De oortjes klinken ook prima tijdens telefoongesprekken, alleen kan het zijn dat je verschil van geluidskwaliteit merkt wanneer je belt en als je muziek luistert.

De draadloze oortjes zitten prima in je oren. Ze sluiten goed af zonder dat ze te strak of te los in je oren zitten. Zowel de case als de oortjes zijn licht in gewicht. Persoonlijk vind ik het jammer dat de oplaadkabel niet wordt meegeleverd. Het is niet heel erg, maar het zo de omgekeerde wereld zijn als mensen een kabel erbij moet kopen omdat ze anders hun draadloze oortjes niet kunnen opladen.

De Sony WF-C510 zijn in vier kleuren te verkrijgen, zwart, wit, geel en blauw. De oordoppen zijn vandaag gelanceerd en zijn vanaf september te verkrijgen. Dus als je nog simpele draadloze oortjes zoekt met goed geluid en tegen een betaalbare prijs dan zou deze Sony oordoppen zeker overwegen.

Iconische Sony Walkman bestaat 45 jaar, maar wat maakte hem zo bijzonder?

Een maand lang heeft WANT-redacteur Sebastiën Hoek de JBL Live Beam 3 dagelijks getest. Hij heeft ze in diverse omgevingen gebruikt en dit zijn de dingen die hem opvielen.

In een zee van draadloze oortjes probeert ieder merk op een ludieke manier op te vallen. Zo ook JBL met de Live Beam 3. Ze zijn een van de eerste grote merken die een touchscreen toepassen op de case. In eerste instantie denk je dat het een geinige partytrick is, maar ik heb een paar situaties gehad waar ik de besturing op de case wel erg makkelijk vond.

In het dagelijks leven ben ik veel bezig met geluid en muziek. Zo heb ik meerdere draadloze en bedrade koptelefoons en oortjes in huis liggen van diverse merken waaronder Sony, BeyerDynamic, AKG, Senheisser, Apple en Bose. Ieder exemplaar gebruik ik voor iets anders en in verschillende scenario’s. Tussen 2020 en 2022 heb ik vergelijkbare draadloze oortjes van JBL gehad dus toen ik de Live Beam 3 uit de doos haalde was ik benieuwd of mijn geluidsbeleving hetzelfde zou zijn als toen en of ze de adviesprijs van 199 euro waar maken.

JBL Live Beam 3 ziet er op het eerste gezicht lomp uit

Het eerst wat ik dacht toen ik de oortjes uit de verpakking haalde was: ‘wat ziet die case er lomp uit.’ Maar naarmate ik hem wat langer heb gebruikt, is mijn menig iets bijgedraaid. Ja, de case is dikker dan bijvoorbeeld de case van de AirPods Pro 2 en hij is wel echt een hand vol, maar is het storend? Nee, dat niet. Het formaat went vrij snel en ervaar ik niet als storend als deze bijvoorbeeld in je broekzak zit. De zilverkleur die ik heb gekregen om te testen vind ik er vrij gelikt en futuristisch uitzien. Maar dat is smaak.

Ik kan mij ook voorstellen dat anderen kunnen denken dat het er juist wat kitscherig en gedateerd uitziet. De oordoppen zelf voelen een beetje goedkoop aan voor de prijs van 199 euro. Dit komt voornamelijk door de plastic behuizing. Waar de concurrentie op dit prijsgebied vaak meer premium aanvoelt, heeft JBL er voor gekozen om het simpel te houden. Van de behuizing moeten ze het niet hebben, maar dat wordt gecompenseerd met het geluid.

De gimmick van de case is natuurlijk het schermpje. JBL voegde bij de JBL Tour Pro 2 al eens een scherm toe op een case. Via het scherm kan je veel instellingen aanpassen. Je kan nummers doorspoelen, EQ aanpassen, volume regelen en je hebt zelfs een zaklampfunctie op de case. Al is deze is mijn eigen ogen een tikkeltje overbodig. Je zaklamp op je telefoon volstaat beter.

De besturing via de case is iets waar je aan moet wennen, omdat het niet heel gangbaar is. In veel gevallen tik je toch op je oortjes of gebruik je een smartphone om nummers voor- en achteruit te spoelen. Maar in sommige situaties vind ik het toch best handig. Als ik mijn telefoon in mijn zak heb zitten in de trein, en ik wil snel een EQ aanpassing doen omdat de muziek zich daarvoor leent, dan vind ik dit ideaal om via de case te doen. Zo krijg ik fijn geluid over mijn oren, zonder dat ik gelijk afgeleid word door bijzaken op mijn telefoon.

Hoe klinken de JBL Live Beam 3?

Voor wie van een groots en meeslepende geluidsweergave houdt, is bij JBL aan het juiste adres. Het geluid is gebalanceerd en de bastonen komen lekker uit de verf. Ideaal als je hedendaagse muziek luistert wat gemixt en gemasterd is naar de standaarden van nu. Het nadeel is dat de nummers die wat ouder zijn en niet geremasterd zijn, wat vlakker zullen klinken. Dit is enigszins aan te passen via de EQ instellingen, maar het verschil helemaal wegpoetsen lukt niet echt. Al met al vind ik de geluidkwaliteit heel goed voor de prijs.

De vooraf ingestelde EQ-instellingen vond ik persoonlijk iets tegenvallen. Dit hangt natuurlijk ook af van wat voor muziek je luistert. Maar bij dit soort voorgeprogrammeerde instellingen denk ik altijd dit de manier is hoe de fabrikant denkt dat de oortjes het beste tot hun recht komen. Maar dat gevoel kreeg ik hier jammergenoeg niet.

De instelling die ik zelf het prettigst vond als basis, is Studio. Voor mij gaf dit de meest gangbare geluidsweergave voor diverse soorten muziekstijlen. Naast Studio heb je ook Jazz, Vocal, Bass, Club en Extreme Bass. Deze kan je via de case en via de JBL Headphones app ook aanpassen. In tegenstelling tot andere fabrikanten heeft JBL de app goed in orde. Hij is overzichtelijk en makkelijk in gebruik.

Actieve Ruisonderdrukking heeft mij uit de brand geholpen

De JBL Live Beam 3 heeft een hele indrukwekkende ruisonderdrukking. In veel gevallen verdween het geluid echter naar de achtergrond. Daardoor komt logischerwijs de muziek beter naar voren. Maar toch was er een moment dat de ruisonderdrukking even tegenviel. Dit was op een winderige dag op een plek met veel hoogbouw, toegegeven dit is voor veel oortjes geen ideale omstandigheid, maar toch baalde ik dat de wind zo mijn microfoons inblies.

Desalniettemin ben ik wel enthousiast gebleven over de actieve ruisonderdrukking. Ik wil niet zeggen dat de Live Beam 3 de beste ruisonderdrukking heeft van dit moment, die eer gaat naar mijn mening nog steeds naar de Sony WF-1000XM5, maar ze komen zeker voor in mijn top 10.

Tijdens het testen heb ik ze ook geprobeerd op een feest waar een DJ aan het draaien was voor ongeveer 400 personen. Normaal draag ik in dit soort situaties gehoorbescherming, maar dit was ik die dag vergeten mee te nemen. Tuurlijk valt dit niet helemaal met elkaar te vergelijken, maar de JBL Live Beam 3 heeft er door zijn ruisonderdrukking er wel voor gezorgd dat ik zonder tinnitus naar huis ging. Ik had geen muziek aan, maar door de vorm van de doppen en de ruisonderdrukking van de oortjes was ik wel uit de brand geholpen.

Pasvorm en accuduur

Over de pasvorm is goed nagedacht bij JBL. Het gedeelte van de doppen die in je oor zitten doet, met een beetje fantasie, denken aan de vorm van een schelp. Hierdoor zit het geheel wat dieper in je oor. Als je het juiste siliconen opzetstukje gebruikt dan blijven ze stevig in je oren zitten zonder dat het gaat irriteren. Ik heb met een thuiswerkdag de oortjes heel de dag in gehad en ik had pas na zeven uur werken zoiets van nu moeten ze uit mijn oren. In vergelijking bij mijn AirPods Pro 2 heb ik dit al na twee a drie uur. De JBL Live Beam 3 zitten dus erg comfortabel.

De batterijduur ben ik ook erg over te spreken. Ik heb geen moment gehad dat ik zonder mijn favoriete muziek zat. Ik heb er niet extreem zuinig mee gedaan om energie te sparen en ik heb ze ook niet overmatig opgeladen. Hier kwam het scherm op de case ook weer handig van pas. Want in een oogopslag kon ik zien hoeveel accuduur de case en mijn oortjes hadden. Wanneer deze onder de 20 procent kwam heb ik ze pas opgeladen. Ik kon er met normaal gebruik wel twee a drie dagen mee doen totdat dit punt bereikt was.

Het verbinden van de oortjes ging vrij soepel op Android-telefoons. Op mijn iPhone voelde dit iets omslachtiger, maar dit komt vooral doordat het verbinden met AirPods goed is uitgedacht in het eco-systeem van Apple. Maar voor Android gebruikers kan ik de JBL Live Beam 3 zeker aanbevelen.

Waar heb ik ze getest?

Omdat ik de oortjes een maand lang heb kunnen testen, heb ik ze op meerdere situaties getest. Hierboven vertelde ik al hoe de JBL Live Beam 3 mijn redder in nood was tijdens een feest, maar dat was niet de enige plek waar ik er veel plezier van heb beleeft.

Voor mijn werk reis ik meerdere keren per week met de trein tijdens spitsuur. Ik hoef niemand te vertellen dat je omgevingsgeluid dan vrij hysterisch kan zijn. Pratende en bellende mensen, een conducteur door een intercom en de trein die van zichzelf vrij gehorig is. Tijdens mijn treinreizen luister ik het liefst podcasts en bij sommige oortjes is dit echt niet te doen. De Live Beam 3 lieten mij ook hier niet in de steek. Ja, ik hoorde nog steeds de omgevingsgeluiden, maar ver op de achtergrond.

Tijdens het gamen draag ik liever oordoppen dan een headset. Een koptelefoon gaat na een paar uur een beetje plakken en je oren zijn er om op een zeker punt ook wel klaar mee om opgevouwen te zitten. Ik speel niet zo veel multiplayer games, dus ik hoef ook niet uitvoerig te praten met anderen waar ik mee speel.

Voor deze test heb ik een paar uur Zelda: Breath of The Wild gespeeld en als je niet al meegenomen wordt door de gameplay dan geven de JBL Live Beam 3 je wel het laatste zetje. De pasvorm in combinatie met een het groots en meeslepende geluid zorgde voor een fijne ervaring tijdens het gamen.

Maar tijdens het sporten kwam de JBL Live Beam 3 echt goed tot zijn recht. De JBL oortjes blijven perfect in je oren zitten. Waar sommige oordoppen tijdens het hardlopen nog weleens de neiging hebben om los te schieten zaten de Live Beam 3 muurvast. Af en toe hoorde je in de sportschool wel een gewicht vallen als iemand deze iets te enthousiast losliet, maar ik heb geen last gehad van de rest van de omgevingsgeluiden.

Eindoordeel

Hoewel ik de case in eerste instantie een beetje lomp vond ogen, ben ik daar gedurende de afgelopen maand aardig van bijgedraaid. Voor een adviesprijs van 199 euro vind ik de plastic behuizing van de oortjes een beetje goedkoop aanvoelen en verwacht ik meer een premium kwaliteit.

Daarentegen zijn de belangrijkste aspecten van draadloze oortjes keurig op orde. Het geluid is over het algemeen goed, de actieve ruisonderdrukking stelt in veel situaties niet teleur, de pasvorm is vrij comfortabel voor langdurig gebruik en de batterij gaat lang mee. En laten we eerlijk zijn, dat zijn voor de meeste mensen toch de belangrijkste overwegingen bij het kopen van oordoppen.

Het scherm op de case vind ik een leuke toevoeging, maar ik vind het niet een echte gamechanger. Hij is zeker niet overbodig en komt in sommige situaties vrij goed van pas. Maar een bediening via de oortjes zelf heeft meer mijn persoonlijke voorkeur. Misschien als de functionaliteiten in de toekomst meer worden uitgebreid en de case zorgt ervoor dat jij je smartphone echt in je zak kan laten zitten, dat een display dan meer perspectief biedt.

De prijs van 199 euro vind ik aan de dure kant, omdat je voor 50 euro al oordoppen hebt uit een hoger segment. Maar op het moment van schrijven is de JBL Live Beam 3 in meerdere winkels afgeprijsd rond de 160 euro. Dit is ook veel geld, maar voor dit bedrag vind ik de oortjes van JBL een heel goede deal. Ik vertelde dat ik in het verleden ook vergelijkbare JBL oordoppen heb gehad, maar in vergelijking met de Live Beam 3 worden die doppen in een keer weggeblazen. En dat is maar goed ook!

Sonos staat voor wanhopige keuze omtrent zijn app

Hoewel robotstofzuigers al een lange tijd op de markt zijn, weten ze niet in alle gevallen te overtuigen. Kan de Eufy S1 Pro daar verandering in brengen?

Stofzuigen is misschien wel het huishoudelijke klusje waar ik het meest een hekel aan heb. Ben je net klaar, zie je de eerste nieuwe stofdeeltjes alweer liggen. Het is dus nooit klaar en dat kan behoorlijk frustrerend zijn. De Eufy S1 Pro robotstofzuiger kan daarvoor een oplossing zijn?

Maar niet alleen kan die stofzuigen, maar ook nog eens dweilen. Doet de robotstofzuiger écht wat die belooft, of is het een lomp ding dat overal tegenaan knalt en alles laat liggen? WANT-redacteur Jeroen Kraak probeerde de Eufy S1 Pro een paar weken.

De S1 Pro: de nieuwste robotstofzuiger van Eufy

Eufy maakt al jarenlang robotstofzuigers en de S1 Pro is de beste wat het bedrijf te bieden heeft. Dat zie je dan ook meteen terug in de prijs, want 1.499 euro voor een robotstofzuiger is dan ook een enorme prijs. Ja, dit apparaat is dus duurder dan bijvoorbeeld een OLED-tv van Samsung of LG of een iPhone 15 Pro Max.

Het basisstation van de Eufy S1 Pro

Als je eenmaal besloten hebt om er toch een aan te schaffen, valt een ding op: deze robotstofzuiger zit in een enorme doos. Je zou haast bijna denken dat er een sarcofaag met een farao erin verstopt zit. Toch heeft die grootte een reden, het basisstation van de stofzuiger is vrij groot, waardoor die best wel wat ruimte in het huis inneemt.

Dat basisstation is met een paar simpele klikken in elkaar te zetten. Je hoeft alleen een stofzuigerzak, een flesje zeep en het waterreservoir erin te zetten. Vervolgens koppel je de stekker en steek je die in het stopcontact, koppel je ‘m met het internet en je bent klaar met het basisstation.

Hoewel dat basisstation van de Eufy S1 Pro vrij trendy en modern ontworpen is (het is bijna Rotterdam Centraal), is het toch al gauw een meter hoog. Je wil ‘m dus niet heel graag in de woonkamer kwijt. Toch ben ik er zelf helaas niet aan ontkomen, omdat het advies is dat hij minstens 1,5 meter vrije ruimte moet hebben om optimaal in en uit te rijden. Ik noem het ook wel liefkozend de toren van Sauron als ik bezoekers heb.

Zo werkt de robotstofzuiger

De robotstofzuiger zelf is ook eenvoudig gebruiksklaar te maken. Het enige wat je daarbij moet doen is de twee borsteltjes inklikken. Zet ‘m vervolgens in het basisstation en je bent klaar om te gaan. Deze hele voorbereiding van alles klaarmaken duurt ongeveer een kwartiertje. Alleen nog een naam erbij verzinnen, want dat hoort toch wel bij een robotstofzuiger.

Als eerste laat je de Eufy S1 Pro een plattegrond van je woning maken. Zet dan ook alle deuren open zodat het apparaat overal kan komen. En die plattegrond is ontzettend handig, want hij herkent makkelijk de verschillende kamers en kan zo een optimaal schoonmaakplan ontwikkelen.

En die plattegrond is ontzettend nauwkeurig. De robotstofzuiger rijdt nergens tegenaan. Hij manoeuvreert zich zelfs makkelijk tussen de poten van de eetkamerstoelen zonder ergens tegenaan te knallen. Hij rijdt dus nog zorgvuldiger dan Sergio Perez tijdens een Formule 1-kwalificatie. De app geeft precies weer als er een voorwerp op de grond ligt. Toch lijkt die af en toe moeite te hebben om de logische route te vinden. Vooral bij stoelen kan hij soms nog een extra rondje maken in plaats van rechtstreeks zijn route te vervolgen.

Goede resultaten

Het voordeel van de robotstofzuiger van Eufy is dat hij, in tegenstelling tot Perez, geen sporen achterlaat. Want man, wat maakt dat apparaat ontzettend goed schoon. Er blijft echt geen stofje achter, of het nu tapijt of een harde vloer is. Ook over drempels rijdt hij moeiteloos heen, zodat het een ideaal apparaat is als je een appartement hebt. En voor een stofzuiger maakt die zeker niet veel geluid.

Maar de Eufy S1 Pro zuigt niet alleen het stof weg, het dweilt ook nog eens een keer. Net zoals de zuigkracht kan je daarbij ook kiezen hoe hard hij zijn best moet doen. Dat doe je heel simpel in de app.

Ook die resultaten zijn goed te noemen. De vloer is stralend schoon en op mijn tegelvloer laat die geen strepen achter. Het vuile water neemt hij meteen weer mee en loost hij in een speciale bak. Die is heel makkelijk uit het apparaat te tillen en te legen in de afvoer. Wel is het aan te raden om dit misschien in het toilet te doen, want soms stinkt het echt enorm. Een teken dat de Eufy S1 Pro goed zijn werk doet.

Prijs en conclusie

Dit klinkt misschien als een lofzang, maar de Eufy S1 Pro heeft ook een nadeel en dat is behoorlijk groot: de prijs. Want deze robotstofzuiger is echt niet goedkoop. Hij kost je 1.499 euro en dat is zelfs voor een robotstofzuiger met de laatste technieken een flinke prijs. Hij zit hiermee op gelijke hoogte als de Roomba Combo 10 Max. De Dyson 360 Vis is met 1.299 euro goedkoper, maar deze heeft dan weer geen dweilfunctie.

Toch zou ik als ik zoveel geld tot mijn beschikking had, zeker de Eufy S1 Pro kopen. Het neemt je ontzettend veel werk uit handen en die tijd kun je aan veel leukere dingen besteden. Bovendien is hij op den duur ook goedkoper dan een schoonmaker. Houd er echter wel rekening mee dat sommige onderdelen wellicht vernieuwd moeten worden, zoals bijvoorbeeld de dweilborstel, stofzuigerzak en schoonmaakmiddel voor vloeren.

De Eufy S1 Pro zorgt in ieder geval voor flink wat minder ruzie met je partner over schoonmaken en misschien is dat in plaats van 1.499 écht onbetaalbaar.

Philips Hue brengt zijn goedkoopste plafondlampen ooit uit

De Samsung Galaxy Z Flip 6 werd 10 juli gepresenteerd tijdens Galaxy Unpacked in Parijs. WANT-redacteur Sebastiën Hoek heeft 14 dagen met klaptelefoon kunnen spelen en dit is wat hij er van vindt.

De Samsung Galaxy Z Flip6 ligt sinds 19 juli in de winkels. Het is niet de eerste klaptelefoon van Samsung maar wel degene die moet concurreren met andere vlaggenschepen van dit moment. Maar is het voor 1199 euro een smartphone die je echt wil hebben?

Als iemand die uit de jaren 90 komt, heb ik altijd een zwak voor de klaptelefoon gehad. Ik zal niet te nostalgisch worden, maar het brengt mij terug naar mijn jonge tienerjaren. De ervaring van het dichtklappen van je telefoon als je klaar was met bellen of de kleine ruimte die het in je broekzak innam. Dat is nu bijna niet meer voor te stellen. De Samsung Galaxy Z Flip6 brengt mij weer even terug naar die tijd, maar met de ogen van nu.

Opa vertelt: een leven voor de Samsung Galaxy Z Flip6

De eerste echte klaptelefoon was de StarTEC van Motorola en dateert uit 1996. Dat het een populaire vorm voor een mobiel bleek te zijn werd in de jaren die volgenden duidelijk. Hoewel je er, in vergelijking met deze tijd, vrij weinig mee kon had bijna iedere fabrikant wel een ‘klappertje’ op de markt.

Rond 2007 zag je langzaamaan de clamshell uit het straatbeeld verdwijnen. Dit had alles te maken met de introductie van de smartphone. De eerste iPhone en Samsung Galaxy waren de nagel in de kist van de klaptelefoon.

Hoewel er vaak gedacht wordt dat Samsung de eerste was die de klaptelefoon nieuw leven inblies is die eer echter wederom voor Motorola. Op 14 november 2019 zag de Motorola Razr het levenslicht. Drie maanden later introduceerde Samsung pas de eerste Galaxy Z Flip. Na jarenlange absentie was de clamshell weer terug, maar dit keer als smartphone.

Inmiddels zijn er meerdere merken die een flip-vorm lanceren, onlangs introduceerde de Xiaomi nog de Mix Flip. Maar de populairste blijft die van Samsung. De nieuwe Samsung Galaxy Z Flip6 heb ik de afgelopen weken voor jullie getest. Wat mijn ervaring was met mijn ‘jeugdliefde in een nieuw jasje’ lezen jullie hieronder.

Samsung Galaxy Z Flip6: strak in het pak, kleurig in de lak

Het eerste wat opvalt als we de Samsung Galaxy Z Flip6 uit de doos halen is het hoekige ontwerp dat de clamshell heeft gekregen. Zijn voorganger had een iets rondere afwerking en oogde daardoor wat speelser. Ook nieuw zijn de kleurranden om de camera. Deze matchen met de kleur van de smartphone.

Door het ontwerp wat rechter en strakker te maken vindt de Samsung Galaxy Z Flip6 meer aansluiting met de Samsung Galaxy S24 (Ultra). Het ‘vernieuwde’ ontwerp straalt meer rust uit en is in mijn ogen een verbetering. Door het ontwerp is hij ook iets dunner geworden. De clamshell ligt ook iets steviger in de hand. Toch fijn als je grotere handen hebt.

De Samsung Galaxy Z Flip6 is in vier kleuren te verkrijgen. Geel, Silver Shadow, Groen en Blauw. Zelf test ik de blauwe variant en met zijn matte achterkant vind ik hem er erg gelikt uit zien. Doordat de blauwe kleur bij de randen een beetje reflecteert, krijgt het geheel een lichte metaallook. Zo wordt babyblauw toch ineens stoer. Op de website van Samsung kan je trouwens nog drie extra kleuren bestellen, Crafted Black, Wit en Peach.

Schermen Galaxy Z Flip6 hadden iets beter gekund

De schermen op de Samsung Galaxy Z Flip6 zijn niet beter of slechter dan zijn voorganger, maar er is wel een verbetering. Aan de binnenkant zit een AMOLED-scherm met een verversingssnelheid van 120 Hz en een piekhelderheid van 2600 nits. Samsung had de missie om zijn klaptelefoon intuïtiever te maken en daar helpt de 120 Hz verversingssnelheid zeker bij. Hoe het zit met de vouw? Die is minder aanwezig dan bij zijn voorganger. Hij is verbeterd, maar zeker nog zichtbaar en voelbaar.

De Samsung Galaxy Z Flip6 heeft aan de voorkant natuurlijk nog een scherm. Ik vind het 3,6-inch AMOLED-scherm een erg handig scherm, maar ergens stelt het mij toch een beetje teleur. Ondanks dat het ideaal is voor selfies, vloggen en snelle navigatie in apps zoals Spotify en WhatsApp.

Maar toch heb ik het idee dat je er meer mee zou moeten kunnen dan nu mogelijk is. In de ideale wereld stuur ik het liefst de gehele telefoon aan vanaf dit kleine voorscherm. Of nou ja, ik wil die mogelijkheid in ieder geval hebben. Nu voelt het voor mij meer als voorgekauwd voorscherm dat net iets meer kan dan een gemiddelde smartwatch.

Wat ik nog een gemiste kans vind is het ontwerp van het voorste scherm. Het ziet er prachtig uit en het ontwerp onderscheidt de Samsung Galaxy Z Flip6 in een zekere zin van zijn concurrentie. Maar als ik zie dat Motorola en Xiaomi het lukt om een volledig vullend voorscherm, zonder dikke randen, toe te passen op een klaptelefoon. Dan vraag ik mij toch af of Samsung dit ooit van plan is om te doen. Het zou deze clamshell in mijn ogen meer af maken.

Samsung Galaxy Z Flip6 laat je glimlachen

Waar ik over de schermen misschien gematigd enthousiast ben, word ik wel heel vrolijk van de camera’s en de fotofuncties op de Samsung Galaxy Z Flip6. Waar de Z Flip5 nog een camera van 12 megapixel had, heeft zijn opvolger een 50 megapixel camera. En dat verschil merk je.

De foto’s ogen vlijmscherp en de beleving van fotograferen is een compleet andere ervaring dan op iedere andere smartphone. Als je graag selfies maakt dan kan je dit natuurlijk met de selfie-camera doen, maar ook met die 50 megapixel camera. Doordat je de telefoon dichtgeklapt kan houden, en de besturing op het voorste scherm kan doen, is dit een hele fijne camera voor zelfportretten.

De Auto Zoom-functie en de mogelijkheid om de camera te positioneren in verschillende graden maken de beleving af. Ook valt de camera niet tegen in situaties met weinig licht. Mocht je toch niet tevreden zijn met het resultaat dan kan Galaxy AI je helpen om je foto te verbeteren. Het perfecte plaatje is sneller gemaakt dan je denkt.

Zoals ik eerder zei, raakt de Samsung Galaxy Z Flip6 een nostalgische snaar bij mij. Dit gevoel wordt nog meer aangewakkerd door de Camcorder Grip-functie. Door de Z Flip6 open te klappen in hoek van 90 graden en het onderste gedeelte vast te houden, kan je filmen zoals je dit vroeger met een camcorder deed. Het is een grappige functie, maar of het de meest handige manier is om de smartphone vast te houden tijdens het filmen laat ik in het midden. Mijn jaren 90 hart gaat er in ieder geval wel sneller van kloppen.

@wantnl

De nieuwe Samsung Galaxy Z Flip6 is hier, maar wat doet ‘ie voor hetzelfde geld? #samsung #samsunggalaxy #galaxyunpacked #samsunggalaxyzflip #galaxyzflip6 #android #techtok

♬ origineel geluid – WANT

Galaxy AI laat je fantasie tot leven komen

In het begin van 2024 kondigde Samsung zijn interpretatie van AI aan, genaamd Galaxy AI. Er werden veel nieuwe functies geboren waaronder Note Assist, Transcript Assist, Circle to Search en Live Call Translation.

AI-functies die je voornamelijk moeten helpen met vertalingen, omzetten van spraak naar tekst en je door middel van afbeeldingen te omcirkelen helpen met zoeken naar die ene vaas die je had gezien in je favoriete serie. De meeste van deze functies kennen we natuurlijk ook van Google’s Gemini.

Met de introductie van de Samsung Galaxy Z Flip6 en Z Fold6 komen daar weer een aantal nieuwe functies bij, waaronder Sketch to Image. Een indrukwekkende functie die je laat tekenen over je foto’s. Galaxy AI verandert je krabbels vervolgens in levensechte objecten en plaatst deze op de foto. In sommige gevallen slaat de kunstmatige intelligentie de plank volledig mis, maar in de meeste gevallen slaat het de spijker op de kop. Het is vooral een leuke functie, maar ik betwijfel of je dit volgend jaar nog gebruikt.

Een andere Galaxy AI-functie is Portet Studio. In de basis maak je een selfie en wordt je getransformeerd in een striptekening. Toen ik deze functie de eerste keer gebruikte moest ik heel hard lachen om de resultaten. In de ene foto had ik een volle bos met haar (ik ben al 11 jaar kaal) en in de andere foto leek ik op Boris Boef van Disney. Uiteindelijk kreeg ik een resultaat waar ik van onder de indruk was. In de schets zag ik een blik die ik in het dagelijks leven in mijn ogen kan hebben, zonder dat ik die blik aan Galaxy AI had gegeven. Erg indrukwekkend, vooral heel geestig.

Onder de motorkap stelt de Samsung Galaxy Z Flip6 niet teleur

Een van de voornaamste redenen om een Samsung Galaxy Z Flip6 aan te schaffen is zijn compacte formaat. De grootste angst die hiermee gepaard gaat zal waarschijnlijk zijn of hij door zijn formaat wel mee kan met andere vlaggenschepen. Om hier achter te komen gaan we wat dieper in op de batterij en chip.

De Samsung Galaxy Z Flip 6 heeft de grootste batterij die ooit in een Flip van Samsung heeft gezeten. Met een capaciteit van 4000 mAh is het een hele krachtige batterij. Dezelfde batterij is ook terug te vinden in de Samsung Galaxy S24. Ondanks deze krachtige batterij vind ik wel dat de klaptelefoon veel stroom verbruikt. Hij gaat een dag mee met de standaardinstellingen, maar dan moet je hem niet te intensief gebruiken.

De Snapdragon 8 Gen 3 is de chip die ervoor zorgt dat de Samsung Galaxy Z Flip6 als een zonnetje werkt. Dit moet ook wel, want anders zouden alle bovengenoemde AI functies in het water vallen. Dat Samsung vertrouwen heeft in dit ‘motortje’ blijkt wel uit het feit dat dezelfde chip ook terug te vinden is in de Samsung Z Fold6 en Galaxy S24 (Ultra). De Samsung Galaxy Z Flip6 heeft ook meer werkgeheugen gekregen. Deze is van 8 GB naar 12 GB gegaan.

Er zijn nog twee onbenoemde aanpassingen aan de hardware van de Samsung Galaxy Z Flip6. De Dual Rail Hinge en Vapor Chamber zitten beide voor het eerst in de clamshell. Bij de eerste is er gebruik gemaakt van een sterker scharnier. De smartphone is daardoor meer hufterproof en dit merk je gelijk als je de telefoon dichtklapt. De Vapor Chamber is ook nieuw op de Z Flip6. Dit zorgt ervoor dat de telefoon beter afkoelt en voorkomt oververhitting. Ik heb geprobeerd om dit voor elkaar te krijgen, maar het is mij niet gelukt om de Z Flip6 buitenproportioneel warm te krijgen.

Samsung Galaxy Z Flip6: SP all the way!

Als ik de Samsung Galaxy Z Flip6 wat langer bekijk dan komt het kind in mij een beetje naar boven. De vorm van de klaptelefoon roept bij mij sterke associaties op met de Gameboy Advance SP. Ik wilde dan ook de proef op de som nemen en kijken hoe het was om Pokémon te spelen op de Z Flip6.

Via een emulator die je kan downloaden in de Google Play Store en een rom van Pokémon Yellow, waarvan ik het origineel thuis heb, was dit zo gepiept. De vorm van Samsung Galaxy Z Flip6 mag dan lijken op die van Gameboy Advance SP, maar daar is ook gelijk alles mee gezegd.

De Z Flip6 is natuurlijk niet bedoeld om op die manier Nintendo spelletjes te spelen en dat is maar goed ook. Na een half uur kreeg ik al kramp in mijn handen. Het is wel een hele beleving om alles vlekkeloos te zien draaien op het scherm. Dat heb ik als kind wel anders meegemaakt

Om de game-ervaring wat completer te maken heb ik ook een aantal andere games gedownload uit de Play Store. Deze draaide net zo soepel als op ieder ander vlaggenschip en dat is positief. Maar persoonlijk had ik het leuker gevonden als games een extra dimensie hadden gekregen. Maar dat is niet iets waar Samsung echt iets aan kan doen

Samsung Galaxy Z Flip6:

De Samsung Galaxy Z Flip6 is een telefoon waar ik persoonlijk erg enthousiast van wordt. Het is een echte verbetering op zijn voorganger. De verbeterde camera en de diverse Galaxy AI functies zijn voor mij echt onderdelen waar de klaptelefoon punten scoort.

De compacte vorm van de telefoon zou voor mij persoonlijk een doorslaggevende factor zijn om de telefoon aan te schaffen. De ruimte die het mij bespaart in mijn broekzak, lijkt misschien iets kleins, maar het scheelt best veel. De Samsung Galaxy Z Flip6 is zelfs zo compact dat hij in het kleine zakje van je spijkerbroek past.

De schermen op de Samsung Galaxy Z Flip6 zijn voor mij een puntje van kritiek. Hoewel het hele mooie schermen zijn, ben ik van mening dat er meer uit het voorste scherm te halen valt. Nu kan ik alleen de functies die Samsung mij voorkauwt gebruiken. En eigenlijk wil ik het personaliseren van het voorste scherm zelf in de hand hebben. Dat is toch juist waarom je een Android wil. Daarnaast vind ik dat Samsung in de toekomst zo snel mogelijk een volledig vullend scherm moeten aanbieden op het voorste scherm. Hopelijk zien we dit terug op de Z Flip7.

De Samsung Z Flip6 zal niet voor iedereen zijn. De compacte vorm zie ik als een pluspunt, maar kan je ook als een minpunt beschouwen. De verbeterde camera, snellere chip en krachtigere batterij zorgen ervoor dat de Samsung Galaxy Z Flip6 niet onderdoet voor andere vlaggenscheppen. Voor mij is het een smartphone die mij doet verlangen naar mijn jongere jaren, maar dan wel met alle gemakken van nu.

Deadpool & Wolverine moet de malaise die Marvel is geworden weer repareren. Slagen Ryan Reynolds en Hugh Jackman hierin?

Sinds Avengers: Endgame is het bijna allemaal kommer en kwel bij Disney wat betreft Marvel. Guardians of the Galaxy Vol. 3 en Shang-Chi konden de fans nog wel bekoren, maar het merendeel van de titels zoals Eternals, Ant-Man and the Wasp: Quantumania en The Marvels zijn vooral goed als ultiem slaapmiddel.

Disney zet dan ook vol in op Deadpool & Wolverine om het tij te keren. Maar lukt dat ook? WANT-redacteur Jeroen Kraak mocht als een van de eersten de film zien. Kan Ryan Reynolds de Marvel-messias worden?

Deadpool & Wolverine brengt verandering

“Time to make the chimi-fuckin’-changas” is wat Marvel-baas Kevin Feige gedacht moet hebben als hij de resultaten van de laatste films uit de superheldenstal aan het bekijken was. Marvel is dan vooral bezig met een gevecht tegen zichzelf. Door een enorme hoeveelheid series en films en alle alternatieve tijdlijnen zijn zelfs de grootste superheldenfans Marvel-moe.

Feige en Disney besloten dan ook om het roer om te gooien. Met Echo en Agatha: All Along zijn er nog maar twee series die zich in het MCU afspelen en Deadpool & Wolverine is de enige Marvel-film in 2024. Het is dan ook niet gek dat alle ogen daarop zijn gericht en dat er een enorme druk op staat.

Zodra de eerste muzieknoten te horen zijn en Deadpool & Wolverine begint, weet je meteen waarom je naar de bioscoop bent gekomen. Het brengt je direct in de sfeer die je de afgelopen tijd hebt gemist bij haast alle Marvel-films. Het voelt ouderwets en niet geforceerd aan.

Toupetje af voor Marvel

De film begint met een bizarre scène die alleen in een Deadpool-film kan. Het wordt dan ook meteen duidelijk waarom dit een 18+-film is. Sterker nog, alleen al in de eerste vijf minuten van de film zie je meer bloed dan dat je de laatste jaren in alle MCU-films bij elkaar hebt gezien. Afgehakte ledematen, messen op plaatsen die het daglicht normaal niet zien en 18+-grappen. Het klinkt misschien wat raar, maar het is precies wat Marvel nodig heeft.

Maar waarom kon dit allemaal niet eerder? In Deadpool & Wolverine zie je precies waarom de rode antiheld (Ryan Reynolds) niet eerder naar het MCU is gekomen. Hij heeft het heldenbestaan achter zich gelaten. In plaats daarvan leidt hij een doodsaai normaal leven, inclusief het afschuwelijkste toupetje dat we ooit in een Marvel-productie zagen. Een nog vreemdere aanblik dan de bierbuik van Thor in Avengers: Endgame.

Toch besluit hij om zijn rode pak weer uit de mottenballen te halen als zijn wereld bedreigd wordt. En dat redden kan hij alleen samen met Wolverine (Hugh Jackman). Maar goed: hoe kan hij Wolverine weer tot leven wekken? Inmiddels weten we door de verschillende Marvel-series en films dat dat niet meer zo moeilijk is.

Bizar goede chemie tussen Ryan Reynolds en Hugh Jackman

De twee bij elkaar brengen is een van de beste dingen die Marvel kon doen om het MCU uit zijn slop te trekken. Reynolds en Jackman hebben een geweldige chemie met elkaar. Welke emotie er ook voorbij komt, de twee maken het echt geloofwaardig. Vooral zelfspot speelt een grote rol.

En de film zit vol met zelfspot. Disney, 20th Century Fox en Marvel worden ontelbare keren door de mangel gehaald. Van Hugh Jackman die Logan compleet onderuithaalt tot Ryan Reynolds die Disney tig keer met de grond gelijkmaakt met allerlei cynische opmerkingen en precies zegt wat de vele fans denken. Deadpool & Wolverine is dan ook een groots mea culpa naar alle fans. Een excuusbrief naar alle fans en een belofte voor de toekomst.

Heel veel verrassingen in Deadpool & Wolverine

Maar naast een groot sorry is het ook een liefdesbrief naar het verleden van de 20th Century Fox Marvel-films. Want hoewel die allemaal niet even goed waren, zaten er toch een hoop mooie momenten in. Het is soms bijna een soort Spider-Man: No Way Home met alle verrassingen die voorbij zullen komen.

Maar het pakt niet alleen uit met een terugblik naar de goede oude tijd, iets wat het ook meepakt is dat het verhaal niet te lastig te volgen is, zoals de laatste tijd bij de films het geval was. Het is gewoon simpele no-nonsense, al had er wel iets meer diepgang in mogen zitten.

Maar naast nostalgie zitten er ook heerlijke actiemomenten in. Er zijn een aantal geweldige vechtscènes in, zoals Deadpool ook zegt als hij voor de zoveelste keer de fourth wall breekt: “Momenten waarop je zit te wachten”. Over-de-top-actie waar ook Wolverine en Deadpool met elkaar flink aan het knokken zijn.

Marvel wint zijn moeilijkste gevecht

Met Deadpool & Wolverine lijkt ook een ander gevecht afgelopen. Marvel heeft met deze film eindelijk gewonnen van zichzelf. De film is een excuus en tegelijkertijd een cadeau voor de echte fans. Het geeft je alles wat je wilt van een Marvel-film: humor, verrassingen en keiharde actie. Dat het verhaal wel wat beter kon, is daarmee flink vergeven.

Deadpool & Wolverine is vanaf 24 juli in de bioscoop te zien.

Green Lantern tot Deadpool: deze acteurs stapten over van DC naar Marvel

Motorola heeft met de razr 50 ultra een nieuwe vouwtelefoon aan zijn aanbod toegevoegd. Is het de beste Android fliptelefoon van dit moment?

Apple is er nog niet aan begonnen, maar Androidfabrikanten gaan lekker op de opvouwbare smartphone. De technologie is nog redelijk nieuw, maar Motorola is op dit gebied langzaam maar zeker een veteraan aan het worden. In 2022 maakte het zijn eerste moderne razr-toestel en inmiddels zijn we bij de derde generatie aangekomen.

Of je hem ook daadwerkelijk wil kopen is een tweede. WANT-redacteur Jeroen Kraak vloog naar New York, maakte kennis met het toestel en nam hem mee om hem twee weken lang dagelijks te gebruiken. Dit waren zijn bevindingen.

Het uiterlijk van de Motorola razr 50 ultra

De Motorola razr 50 ultra valt op. Natuurlijk niet alleen vanwege zijn vormfactor, maar ook zeker door de kleurenopties die ermee gepaard gaan. Felle kleuren als knalgroen, roze en oranje zijn eyecatchers.

De meest veilige kleur is donkerblauw, maar dan ben ik echt heel voorzichtig. Het is een uitgesproken toestel voor een vlaggenschip, zeker in combinatie met een speciaal hoesje dat voorzien is van een riem. Ik zie het zo snel gebeuren, maar wie hem als tas wil dragen heeft de mogelijkheid.

Een Fashion Statement, zo zou ik de Motorola razr 50 ultra bijna willen noemen. Al gaat dat wel een stuk verder dan de kunstleren achterkant en de kleurenopties. Het scherm aan de voorkant bleek in de afgelopen weken namelijk de absolute aantrekkingskracht te zijn.

Scherm

Over een statement gesproken, Motorola kiest aan de voorkant voor een 4-inch scherm dat de gehele cover beslaat. Zelfs de camera’s worden omringd door het scherm. Iets wat Samsung met zijn Flip-modellen bijvoorbeeld nog achterwege laat. Misschien is het wat overbodig, maar het geeft de smartphone een strak ontwerp.

En dat scherm is voor mij de voornaamste reden om voor deze vouwtelefoon te gaan. Het bijzondere is dat je haast elke app op dat scherm kunt bedienen. Of het nu Instagram, Google Maps, of WhatsApp is, je opent ‘m en start ‘m simpel op dat scherm. En dat is dan ook de reden dat ik de smartphone ook verdomd weinig heb opengeklapt.

Maar beide schermen zijn ook van prima kwaliteit. Motorola kiest voor AMOLED met een maximale verversingssnelheid van 165 Hz en 2400 nits helderheid. Zelfs met 32 graden op het buitendek van een boot in de felle zon zie ik alles prima op mijn scherm.

Het 6.9-inch scherm aan de binnenkant heeft eveneens een 165 Hz AMOLED-scherm. Daarnaast heeft het met 3000 nits een iets grotere piekhelderheid (al vraag ik me bijna af zoveel nits echt nodig zijn). Ook dat is een heerlijk scherm om bijvoorbeeld je favoriete content op Netflix te kijken. Waar ik wel aan moest wennen, was de verhouding, want doordat het een vouwtelefoon is, is het scherm wat langwerpiger, maar wel wat smaller dan de gemiddelde ‘candybar-smartphone’.

Het kleinere scherm aan de voorkant

En die apps zien er ook wat anders uit aan de voorkant, omdat ze niet allemaal geoptimaliseerd zijn voor het kleinere scherm. Het viel op, maar storen deed het me niet. Instagram is daar een voorbeeld van. Hoewel Stories bijvoorbeeld niet helemaal te zien zijn (door een vierkant scherm in plaats van rechthoekig), scrolde ik er heel simpel doorheen en was ik echt up-to-date. Ik gebruikte Instagram zelfs vaker op het kleine dan het grote scherm. En eigenlijk is het ook wel zonde dat het zo werkt, want ik ben minder geneigd mijn smartphone in mijn zak te steken.

Toch is de belangrijkste functie op die voorkant voor mij Google Gemini. Die is wel geoptimaliseerd en daarmee kun je in een handomdraai alles vragen wat je wilt. De smartphone is onbedoeld de ideale AI-assistent. Een compacte AI-gadget die in je handpalm past. En waar hebben we dat eerder gehoord? Precies de Rabbit R1! Die kan door de Motorola edge 50 ultra definitief in de prullenbak worden gesodemieterd, voor zover je dat nog niet had gedaan.

In New York vroeg ik Gemini welke restaurants in Chinatown een echte aanrader zijn, en via Google Maps wist ik precies hoe ik moest lopen. Hoewel ik het richtingsgevoel heb van een dronken meeuw in een storm, is verdwalen geen optie meer.

Processor

Aan de binnenkant van de smartphone kiest Motorola, net zoals bij de edge 50 ultra, weer niet voor de snelste chip op de markt, maar voor de Snapdragon 8S Gen 3. Bij navraag bij Motorola zelf zegt het bedrijf dat deze chip voldoet aan alle taken die de gebruikers willen en dat er dus geen gewone 8 Gen 3-chip nodig is. Al zou je het misschien bij een smartphone van deze prijs wel mogen verwachten.

En eigenlijk heb ik zelf geen problemen ondervonden met de chip. Als ik wisselde tussen verschillende apps ging dat allemaal soepel en ook als ik een game speelde in de metro ging dat van een leien dakje, al kon de telefoon af en toe toch behoorlijk warm worden.

Batterij

Waar ik minder enthousiast over ben is de accuduur, en dat komt deels door het ontwerp van de Motorola razr 50 ultra. Batterijen zijn niet zo makkelijk in te bouwen in vouwtelefoons, dus makers doen concessies bij de capaciteit. Zo heeft dit exemplaar een accu van 4000 mAh. Dat is minder dan de capaciteit bij een regulier Android-vlaggenschip dat niet opvouwbaar is.

Natuurlijk hoeft de capaciteit niet alles te zeggen, aangezien bijvoorbeeld de iPhone Pro Max een minder grote accu heeft dan een Samsung Galaxy S24 Ultra, maar wel langer meegaat. Dat heeft alles te maken met softwareoptimalisatie en de zuinigheid van bijvoorbeeld de chip. Zelf haalde ik op reis constant het einde van de dag niet. Vooral door veel foto’s en video’s maken gaat het batterijpercentage van de smartphone sneller omlaag dan mijn creditcardsaldo in New York, wat een hele prestatie is.

Het voordeel is echter wel dat je de batterij razendsnel weer oplaadt. Dat kan door middel van 45W turbocharge.

Camera’s

Waar de batterij bij de Motorola razr 50 ultra tegenvalt, is dat niet het geval met de camera. Ook daar heeft Motorola concessies gedaan. Bij een gewoon vlaggenschip zitten normaal gesproken drie lenzen op de achterkant; bij een vouwtelefoon is dat onpraktisch aangezien je dan te veel van het beeldscherm wegneemt. Toch heb ik die extra lens niet gemist.

Met de 50-megapixelhoofdcamera schiet ik heerlijke beelden in New York, en zelfs in het donker werkt die prima, zoals je in de Chinatown-foto ziet. Motorola heeft ervoor gekozen om de tweede camera te vervangen ten opzichte van de razr 40 Ultra. Er zit nu een telelens met twee keer optische zoom in plaats van een groothoeklens.

En ook dat zoomen ging me behoorlijk goed af. Deze lens weet de hoofdcamera goed aan te vullen. Daarnaast is er ook nog een 32-megapixelselfiecamera, die vergelijkbaar is met haast elke andere smartphone.

Het fijnste is dat je door de vouw ook makkelijk je hoofdcamera als selfiecamera kunt gebruiken. En dat is ideaal, want voor een weinig fotogeniek persoon als mezelf lukken selfies eindelijk. Je hoeft alleen maar op scherm te tikken, waarna de camera automatisch een foto maakt.

Software

Toch maakt de software van Motorola de camera’s op de smartphone echt bijzonder. Als je bijvoorbeeld je smartphone half opvouwt, verandert je smartphone in een ouderwetse camcorder. Zo kun je heel makkelijk je omgeving filmen. De 4K 60fps kwaliteit levert dan ook mooie beelden op.

Als je ‘m opengevouwen op tafel zet, kun je juist weer heel makkelijk TikToks en Stories opnemen. De onderkant van het scherm gebruik je dan juist weer voor de instellingen. Dus ook onder de toekomstige influencers onder ons die wél fotogeniek zijn, is het een fijne toevoeging.

AI

Motorola’s eigen AI is ook een fijne toevoeging op de software. In samenwerking met Google zorgt het er in ieder geval voor dat je het meeste uit de telefoon haalt. Geinig is bijvoorbeeld het feit dat het toestel een foto maakt op het moment dat je naar de camera lacht.

Ook kun je de AI van Motorola zelf een achtergrond laten maken. Het enige nadeel is dat hij soms Nederlands niet helemaal begrijpt. Ik vroeg hem om een achtergrond in de stijl van Vincent van Gogh te maken en het toestel bleef maar laden. In het Engels was het echter zo gepiept.

Android-updates

Tegenvaller is dan wel weer dat de Motorola razr 50 ultra maar drie jaar aan systeemupdates krijgt. Dat is weinig, want menig Samsung-toestel loopt inmiddels rond met 7 jaar aan ondersteuning en ook de Pixel-smartphones krijgen veel langer ondersteuning.

Motorola geeft als reden dat gebruikers niet langer dan drie jaar met een toestel doen. Dat mag dan wel zo zijn, maar de concurrentie in deze prijsklasse zet juist in op langer gebruik. Beter voor de planeet en beter voor de portemonnee. Dus die reden is vrij makkelijk gevonden. Te makkelijk.

Motorola razr 50 ultra: prijzen en beschikbaarheid

Over die prijsklasse gesproken. De Motorola razr 50 ultra heeft een pittig prijskaartje. Voor 1.199 euro haal je de smartphone in huis. Iets dat bij een opvouwbare telefoon past, maar mensen naar mijn idee niet snel voor een Motorola neer zullen leggen.

@wantnl

De nieuwe Motorola razr 50 Ultra is hier, maar wat zijn de beste functies? #android #motorola #motorolarazr #razr #smartphones #razr50ultra #techtok

♬ origineel geluid – WANT

Er is wel een alternatief beschikbaar. De goedkopere razr 50 heeft een kleiner scherm aan de buitenkant, iets mindere specificaties en een prijskaartje van 899 euro.

Motorola razr 50 ultra: kopen of laten liggen?

1.199 euro is veel geld, maar tegenwoordig helaas ‘normaal’ voor een high-end smartphone. Zonder de meest recente chip en een gebrek aan langdurige Android-updates twijfel ik of de Motorola razr 50 ultra voor die prijs echt veel verkocht zal worden.

Desondanks is de Motorola razr 50 ultra voor mij een heerlijke smartphone, wat vooral komt door het grote en goede scherm aan de voorkant. Het zorgt er echt voor dat je je smartphone minder vaak openklapt doordat ook apps daarop gewoon goed werken, hoewel ze niet allemaal geoptimaliseerd zijn. Het is onbedoeld mijn favoriete AI-gadget geworden. En dat ik nu eindelijk fatsoenlijke selfies kan nemen, is helemaal mooi meegenomen.

De Clam Blaze is de nieuwste koptelefoon van het Nederlandse merk Fresh ’n Rebel. Want-redacteur Lucas van de Wetering heeft het apparaat uit mogen testen en laat je alles weten over dit bakbeest.

Fresh ’n Rebel is een redelijk nieuw Nederlands merk die zich vooral focust op koptelefoons, oordopjes en bluetooth speakers. De nieuwste koptelefoon, de Clam Blaze, is nu uit en hij is zeker niet duur.

De prijs van koptelefoons loopt de laatste tijd wel redelijk op met koptelefoons die meer dan 400 euro kosten, maar Fresh ’n Rebel pakt dit anders aan. Toch is de prijs niet het enige wat een koptelefoon kan maken of kraken, hoe presteert de Clam Blaze voor de rest?

Fresh ’n Rebel Clam Blaze is een goedkoop, maar compleet pakket

Fresh ’n Rebel biedt een breed assortiment aan koptelefoons voor allerlei verschillende prijzen. Je kan bij het Rotterdamse bedrijf al een koptelefoon aanschaffen vanaf 40 euro. Deze prijzen lopen verder op tot de 200 euro. Maar de Clam Blaze blijft hier mooi in het midden met een prijskaartje van 69,99 euro.

Wanneer je de Clam Blaze aanschaft krijg je uiteraard de koptelefoon, hierbij heb je de keuze uit zes verschillende kleuren. Ook krijg je een USB naar USB-C oplaadsnoer die de kleur van je koptelefoon matched. Om het af te maken krijg je ook een klein opbergtasje bijgeleverd.

Fresh ‘n Rebel Clam Blaze features

De Fresh ’n Rebel Clam Blaze komt met verscheidene functies, waarvan sommige beter werken dan anderen.

Werkt lekker

Ten eerste heeft de Clam Blaze een fantastische noise cancelling, ook tegen de wind. Je hoeft nog geen muziek aan te hebben of luisteren naar andere wordt al een uitdaging. Je hebt ook geen last van het nare ruisende geluid van de wind tijdens een storm.

Verder hoef je ook niet direct je telefoon erbij te pakken als je de Clam Blaze van Fresh ’n Rebel gebruikt. Het apparaat heeft een spraak assistent en ook nog eens dubbele ENC-microfoons waarmee bellen een makkie is. De connectie met je telefoon blijft ook goed werken, de koptelefoon maakt gebruik van Bluetooth 5.2 en kan met twee apparaten tegelijk verbinden.

Ten slotte heeft de koptelefoon een batterijduur van ongeveer 80 uur, dit is een lekker lang. Gelukkig duurt het ook niet lang voordat je Clam Blaze weer vol is. Het duurt ongeveer twee uur voordat het apparaat weer op de 100% zit. Dit is 10 minuten opladen voor drie uur muziek luisteren.

Leuk idee, mindere uitvoering

Toch werkt niet alles even lekker bij de Clam Blaze. De koptelefoon heeft een auto-pauze functie met on-ear detectie, maar dit werkt niet zo lekker. Het apparaat kan nogal moeite hebben met het detectie gedeelte. Het kwam regelmatig voor dat de koptelefoon uit het niets stopte met muziek draaien, terwijl hij wel gewoon op mijn hoofd zat. Dit gebeurde vooral veel wanneer ik een bril droeg. Het is zeker een groot irritatiepunt als je muziek om de zoveel seconde stopt.

Verder zijn de gekozen knoppen op de Clam Blaze van Fresh ’n Rebel ook zeker een interessante keuze. De play/pauze knop is het logo van Fresh ’n Rebel, en ze hebben dit een drukknop gemaakt. Maar de echt interessante keuze is de volumeknop op de koptelefoon. Dit is een klein tandwieltje waar je aan moet draaien. Dit werkt niet helemaal ideaal aangezien het toch redelijk vaak voorkomt dat je persongeluk het volume ermee verandert terwijl je de koptelefoon beter op zet.

Lekker geluid

Dan komen we aan bij het belangrijkste onderdeel van een koptelefoon; het geluid. Dit is gelukkig een van de grootste pluspunten van de Clam Blaze. De Fresh ’n Rebel heeft helaas geen software, dus je kan niks aan geluidsinstellingen veranderd, het is dan ook superfijn dat dit niet nodig is.

De koptelefoon is heeft lekker duidelijk en warm geluid, je hoeft dus niet bang te zijn voor schel geluid. Ook heeft de Clam Blaze een prima bass die niet te storend is. Er valt niet veel negatiefs te zeggen over de geluidskwaliteit, al helemaal niet voor 69,99 euro.

Niet zo mooi, maar zit wel lekker

Ten slotte komen we aan bij het ontwerp van de koptelefoon. De Clam Blaze is beschikbaar in zes kleuren; grijs, blauw, lila, zand, donkergrijs en groen. Al zijn sommige kleuren mooier dan anderen, wint de koptelefoon van Fresh ’n Rebel geen schoonheidsprijzen. Vooral de felle kleuren zijn zeker voor de liefhebber. Het is ook verassend dat er geen optie is voor een simpel zwart of wit koptelefoontje.

Verder weet ik niet of koptelefoontje helemaal het juiste woord is voor de Clam Blaze, het ding is redelijk groot. Het is zeker een bakbeest. Dit is niet supermooi, maar hij wordt er gelukkig niet al te zwaar door. De koptelefoon zit best lekker. Hij zit strak om je hoofd, maar het voelt niet alsof platgedrukt wordt. Toch had de band wel een kussentje kunnen gebruiken, in plaats van de rubberen band die hij nu heeft.

Korte samenvatting van de Fresh ‘n Rebel Clam Blaze…

De Clam Blaze van Fresh ‘n Rebel heeft zeker een goede prijs/kwaliteitsratio. Vooral op het gebied van geluid is de koptelefoon verassend goed voor het geld wat je eraan kwijt bent. Wel is het apparaat een echt bakbeest met redelijk opvallende kleuren. Het is geen koptelefoon die ik snel buitenhuis zou dragen, maar voor een heerlijke muzieksessie in het thuisfront is de Clam Blaze een top optie.

De Clam Blaze kan zeker aangeraden worden, zeker als je geen extreem groot budget hebt. En dan is het al helemaal leuk dat de koptelefoon van een Nederlands bedrijf komt, lekker Rotterdams. Zoals eerder benoemd kost de koptelefoon 69,99 euro en is hij beschikbaar in zes kleuren op de website van Fresh ’n Rebel.

Motorola Edge 50 Ultra: een van de uniekste Android-telefoons van dit moment

Motorola heeft drie verschillende Android-smartphones uitgebracht in zijn nieuwe Edge 50-lijn met de Ultra als het topmodel. Een mooi model die zichzelf niet alleen staande houdt door het uiterlijk, aldus WANT's Jeroen Kraak.

Het is als Android-smartphonemaker lastig om op te vallen. Er zijn zoveel merken die allemaal hun eigen vlaggenschip hebben dat het moeilijk is om echt onderscheidend te zijn. Toch weet Motorola alle aandacht naar zich toe te trekken met de Edge 50 Ultra.

Hoe dat komt? Het ontwerp van de smartphone is opvallend te noemen, door echt hout of kunstleer. Leuk natuurlijk, maar is het ook echt waard om de Android-smartphone te kopen?

Motorola Edge 50 Ultra is uniek staaltje smartphone

Toen ik een aantal maanden geleden aanwezig was bij de presentatie van de nieuwe Edge 50-lijn van Motorola, viel een toestel me direct op. Eentje die ik graag eens uitvoerig zou willen testen: de Edge 50 Ultra. Dat kwam vooral door het uiterlijk: er was keuze uit verschillende kleuren kunstleer en echt hout als afwerking.

Waar normale Android-vlaggenschepen vrij zakelijke kleuren hebben in de trant van 50 tinten grijs, zwart en heel af en toe een exotisch uitstapje naar donkerpaars of blauw, is het vaak veel van hetzelfde. Niet dat het verkeerd is, maar het mist wat karakter.

Goed, de OnePlus 12 heeft dan wel weer dat karakter door zijn bijzondere achterkant, maar heel fraai kan je dat ontwerp niet noemen. Hoe anders is dat met de Motorola 50 Edge. Hij is strak, stijlvoel en het hout biedt qua gevoel een compleet andere ervaring.

Ook de camera aan de achterkant is door dat houten design netjes weggewerkt. Goed, die plek steekt wel wat uit, maar de lenzen zitten echt prachtig in het houten chassis verwerkt. Eerlijk is eerlijk: de Android-smartphone heeft hierdoor echt een prachtig uiterlijk.

Gebogen schermranden zorgen ervoor dat het toestel een extra goede uitstraling krijgen, maar toch had Motorola het beter weg kunnen laten. Ze zorgen, ondanks de schoonheid, voor redelijk wat frustratie. Vooral tijdens het versturen van berichten, met name bij WhatsApp, zijn foutjes snel gemaakt of reageert het toetsenbord niet naar behoren.

Er is mee te leven, dat leer je vanzelf. Maar het geeft wel een beetje een bittere nasmaak terwijl de Android-smartphone eigenlijk fijn in gebruik is.

Prestaties van Motorola Edge 50 Ultra

Dat komt mede door de Snapdragon 8s Gen 3-processor en de 16 GB RAM. Meer dan voldoende om je dagelijkse taken uit te voeren of nieuwe mobiele games te spelen. Die kun je er trouwens in grote getale opzetten, want met de opslagcapaciteit van 1 TB heb je er voldoende ruimte voor.

Het OLED-beeldscherm van de Motorola Edge 50 Ultra bevalt overigens ook. De maximale helderheid van 2500 nits en ververssinnsnelheid van 144Hz laten je niet alleen soepel door het scherm scrollen, maar zorgen er ook voor dat het toestel buiten optimaal te gebruiken is. Video’s zien er fantastisch uit en kleuren spatten van het scherm.

In de Android-smartphone zit een 4500 mAh-batterij waar je het normaal gesproken wel een hele dag mee uithoudt. Het fijne aan dit model is dat je deze razendsnel oplaadt. Met een speciale oplader (125W) laadt je het toestel binnen 30 minuten helemaal op. Ga je voor draadloos doe je het met een vermogen van 50W.

De camera

Aan de achterkant van de Motorola Edge 50 Ultra zitten drie camera’s. Een 50 megapixel hoofdcamera, een 50 megapixel ultragroothoeklens en een 64 megapixel telefoto-camera met 3x optische zoom. Aan de voorkant zit dan nog een 50 megapixel selfiecamera.

Deze camera’s doen het goed en foto’s zien er qua kleuren natuurlijk uit. Vooral de scherpte valt op, waardoor je zelfs de kleinste details ziet. Ook in het donker doet de camera prima zijn werk, al is het wel afhankelijk van waar je de focus op legt.

De foto’s zelf kan je bovendien heel makkelijk bewerken door bekende AI-Android-functie’ ‘s zoals de magische gum. Als je een foto opent, krijg je standaard aanbevolen acties van Google te zien. Daarnaast is het ook fijn om de pro-modus en speciale functies te gebruiken. Zo selecteer je bijvoorbeeld heel makkelijk een spotkleur en met tilt-shift kies je heel simpel welk deel van een foto je wil vervagen.

Android 14 is een beest

De Motorola Edge 50 Ultra draait op Android 14 zoals ik dat het liefste zie. Met andere worden: zonder overdreven schil en niet teveel standaard apps. Een soort stock Android-ervaring die je zelf naar eigen wens kunt instellen, dus.

Wel zijn er een aantal Motorola-apps aanwezig. Zo kan je bijvoorbeeld door middel van AI je achtergrond afstellen op je kleding, door bijvoorbeeld een foto van je trui te maken. Een leuke gimmick, maar niet wereldschokkend.

Wat wel wat jammer is, is dat deze smartphone maar drie grote Android-updates krijgt en vier jaar veiligheidsupdates. Vroeger was dat normaal, maar naast Apple hebben tegenwoordig ook Google en Samsung een updatebeleid van vijf tot zeven jaar. En dat is bij een vlaggenschip waar je redelijk wat geld voor uitgeeft ook wel zo eerlijk.

Dan blijft er nog een ding over: de prijs. Je betaalt voor de Motorola Edge 50 Ultra 999 euro. Motorola weet dus net binnen die psychologische 1000 euro-grens te blijven. En dat is zeker geen gekke prijs als je bedenkt dat je er 1 TB opslag bij hebt.

Al met al is weet Motorola een prima smartphone af te leveren waarmee je prachtige foto’s maakt en zeker de blits maakt als je ‘m uit je zak haalt. Alleen blijft het wel heel jammer van die schermranden.